Υπάρχουν στην κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κάθε είδους εμμονικοί ή και απλώς γραφικοί, που δεν σε αφήνουν ν’ αγιάσεις, ακόμα και αν θα ήθελες. Με τα λεγόμενά τους, που συχνά αναιρούνται είτε από τους ίδιους εντός λίγων ωρών είτε από κάποιο συνάδελφό τους, επιβεβαιώνουν –δυστυχώς– όσους επιμένουν να φοβούνται ότι το πέρασμα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ από την εξουσία θα το πληρώσει ακριβά η χώρα.
Όλοι αυτοί και όλα αυτά, όμως, ωχριούν μπροστά στο θέαμα και το ακρόαμα που παρουσιάζει καθημερινά η Πρόεδρος της Βουλής, κάτοχος του τρίτου ιεραρχικά πολιτειακού αξιώματος, για να μην ξεχνιόμαστε. Και βέβαια, επίσης για να μην ξεχνιόμαστε, η παρουσία της σε αυτή τη θέση βαρύνει πρωτίστως τον κ. Τσίπρα, ο οποίος θα όφειλε, από τον έως τότε βίο και την πολιτεία της κ. Κωνσταντοπούλου, να γνωρίζει τι πακέτο φορτώνει στη χώρα, αλλά και στον εαυτό του ενδεχομένως. Το βέβαιο είναι πάντως ότι η συγκεκριμένη επιλογή, που σε όλους τους σκεπτόμενους και τους δημοκρατικούς πολίτες προκαλεί από έντονη ανησυχία έως αποστροφή, εξασφαλίζει πλούσιο υλικό στους γελοιογράφους και στο «Ράδιο Αρβύλα». Διακινδυνεύω μάλιστα και μια πρόβλεψη: δεν πρόκειται να υπάρξει καλοκαιρινή επιθεώρηση η οποία να μην έχει σκετσάκι με θέμα την κυρία Πρόεδρο.
Σχεδόν κάθε μέρα που περνάει, σαν να μην έφταναν όλες οι άλλες σκοτούρες μας, έχουμε και ένα επεισόδιο με πρωταγωνίστρια την εν λόγω κυρία. Από τη σχετικά πρόσφατη συγκομιδή κρατάω: τον απόλυτο εξευτελισμό των μελών του Δ.Σ. της νέας ΕΡΤ (τι σου είναι, όμως, διατεθειμένος να υποστεί ο άνθρωπος για μια θεσούλα ή θεσάρα στο δημόσιο!), τη δημιουργία μιας ακόμα επιτροπής με πρόεδρο την ίδια, τους καβγάδες της με βουλευτές της αντιπολίτευσης αλλά και του κόμματός της, την απαξιωτική αλλά και προσβλητική συμπεριφορά προς ανθρώπους που εργάζονται στα ΜΜΕ. Και βέβαια, τη σκαιότατη μεταχείριση που επιφύλαξε προς ανώτερο αξιωματικό της Ελληνικής Αστυνομίας. Αλήθεια, ποιος δεν τον λυπήθηκε τον άνθρωπο, αλλά και δεν τον θαύμασε για την ψυχραιμία του;
Η προπέτεια και η ακατάσχετη φλυαρία, η αμετροέπεια και ο ξερολισμός είναι πολύ κακοί σύμβουλοι για κάθε δημόσιο πρόσωπο. Μάλιστα, δεν οδηγούν μόνο σε θεσμικά ολισθήματα και σε ανάρμοστες συμπεριφορές σαν αυτές που αναφέρθηκαν ήδη. Μερικές φορές παρασύρουν και στην πλήρη αυτογελοιοποίηση, όπως όταν ακούσαμε την κυρία Πρόεδρο να λέει πως ένα από τα αμαρτήματα του κ. Ταγματάρχη είναι ότι άφησε να παρουσιάζεται η ήττα της Ελλάδας από την Κολομβία στο Μουντιάλ με τον τίτλο «Πρεμιέρα με το αριστερό για την Εθνική μας» – φράση η οποία μπορεί και να υπαινίσσεται, λέει, γενικότερη απαξίωση της Αριστεράς! Ακόμα και στα δικηγορίστικα ελληνικά της κ. Προέδρου δεν κάνει καλό το απύλωτο στόμα της. Απευθυνόμενη στα «ανακρινόμενα» μέλη του Δ.Σ. της ΕΡΤ, την άκουσα να λέει: «Εσείς τι κάνατε για την αποκατάσταση του μαύρου;», φράση που σημαίνει το ακριβώς αντίθετο από αυτό που ήθελε να πει (αποκατάσταση του μαύρου σημαίνει ότι το μαύρο ήταν κάτι καλό, το οποίο έπρεπε να… αποκατασταθεί).
Αυτά όλα, όμως, δεν είναι παρά πταίσματα μπροστά στο μείζον ατόπημα που έχει διαπράξει η κ. Κωνσταντοπούλου, το οποίο μάλιστα πέρασε μάλλον στα ψιλά. Σχολιάζοντας τη φράση κάποιου βουλευτή «τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου», έσπευσε να τον κατακεραυνώσει με το ανεκδιήγητο: «Θα μου επιτρέψετε να αμφισβητώ κατά πόσον ανήκουν στο δημοκρατικό τόξο κόμματα που ασέλγησαν κατά του Συντάγματος και της δημοκρατίας με την ψήφιση των μνημονίων». Η Νέα Δημοκρατία του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που εξασφάλισε την αναίμακτη μεταπολίτευση, την κατάργηση της βασιλείας και την ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, που όπως και να ’χει άλλαξε κάποια πράγματα στην κοινωνία και κυβέρνησε επί περίπου 25 χρόνια, αλλά εν πολλοίς και η ανανεωτική αριστερά του Λεωνίδα Κύρκου, που μπόλιασε τη χώρα με τόσες καινοτόμες ιδέες, αμφισβητείται λοιπόν αν δικαιούνται να αποκαλούνται κόμματα του δημοκρατικού/συνταγματικού τόξου! Σε αντιδιαστολή, προφανώς, με την τροτσκιστική ΔΕΑ του κ. Νταβανέλλου, την Κομμουνιστική Οργάνωση Ελλάδας του κ. Ρούντι Ρινάλντι, το βουλευτή των γουναράδικων κ. Διαμαντόπουλο και τους ψεκασμένους των ΑΝΕΛ.
Εξού και ο ομηρικής προέλευσης τίτλος του κειμένου, αντίστοιχος περίπου με το νεοελληνικό «Τι ήταν αυτό που ξεστόμισες, κοπέλα μου;» (το «κοπέλα μου» δική μου προσθήκη στον… Όμηρο). Και να μην ξεχνιόμαστε: αυτή η κυβέρνηση (και αυτή η Πρόεδρος της Βουλής, βεβαίως, βεβαίως) πρέπει να φύγουν το συντομότερο.
7°
