Για ένα μήνα και κάτι δεκάδες φυλακισμένοι για τρομοκρατικές ενέργειες πραγματοποίησαν απεργία πείνας. Μιλάμε για πρωτοκλασάτα ονόματα, Μαζιώτης, Κουφοντίνας και σύσσωμοι οι Πυρήνες της Φωτιάς. Το ξέρατε; Το πήρατε είδηση; Το διαβάσατε κάπου; Είναι πραγματικά δύσκολο να ανακαλύψει κανείς λεπτομέρειες για το θέμα αυτό αφού αναφορά γίνεται μονάχα σε αντιεξουσιαστικά site συν κάποια μονοστηλάκια εδώ κι εκεί. Τα δε φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ προτιμούν να ασχολούνται με φλέγοντα θέματα, όπως οι σεξουαλικές προτιμήσεις του Αντρέας Λούμπιτζ και ο επονείδιστος Μπόμπολας.
Το μόνο που ακούμε είναι πως οι αντιεξουσιαστές κάνουν καταλήψεις σε διάφορα πανεπιστημιακά κτίρια ενώ μια κάποια εντύπωση προκάλεσε και το ντου στο προαύλιο της Βουλής. Εκεί την αρχική αμηχανία της κυβέρνησης κάλυψε η καταιγιστική, όπως συνήθως, Ζωή Κωνσταντοπούλου, η οποία μίλησε για μια απλή διαμαρτυρία.
Φυσικά, οι συγκρίσεις με τον ντόρο που ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ σήκωσε πριν λίγους μόνο μήνες για την αντίστοιχη κίνηση του Νίκου Ρωμανού προκαλούν έκπληξη. Επαναλαμβάνω πως αυτή τη φορά είχαμε γύρω στους είκοσι νοματαίους στα όριά τους. Πολλοί από αυτούς συνομήλικοι και «σύντροφοι» του Ρωμανού, ορισμένοι έφτασαν στο σημείο να αντιμετωπίσουν σοβαρά προβλήματα υγείας. Ποτέ δεν μάθαμε τα ονόματα των απεργών πείνας. Κανείς δεν έγραψε δακρύβρεχτα άρθρα με τίτλους του στιλ «Εμείς σας σκοτώνουμε, συγγνώμη», όπως γινόταν μέχρι τώρα.
Τα «συστημικά» (ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρείται μόνιμα αντισυστημικός, ασχέτως αν βρίσκεται στην κυβέρνηση) ΜΜΕ ήταν λογικό να μην ασχοληθούν. Έτσι κι αλλιώς βρίσκονται απέναντι στον αντιεξουσιαστικό χώρο, άσε που το θέμα από την αρχή δεν «πουλούσε» καθόλου. Η άλλη πλευρά όμως; Πού πήγαν όλες εκείνες οι κραυγές για «πολιτικούς κρατουμένους» και για «παιδιά που τους σκοτώσαμε τα όνειρά τους»;
Στην περίπτωση του Νίκου Ρωμανού ακούγαμε για τη «δίψα για γνώση ενός νέου» (λογική την οποία χλεύασε και ο ίδιος ο Ρωμανός). Σε ό,τι αφορά τα αιτήματα των νυν απεργών πείνας επικράτησε μια δημιουργική ασάφεια. Το μόνο από αυτά που προβλήθηκε ήταν η κατάργηση των φυλακών τύπου «Γ», κάτι που «συμπτωματικά» αποτελεί προεκλογική δέσμευση του ΣΥΡΙΖΑ. Αντίθετα, η –δικαιολογημένη κατά την άποψή μου– διαμαρτυρία για τη σύλληψη τόσο της μητέρας όσο και της συντρόφου του φυλακισμένου Γεράσιμου Τσάκαλου πέρασε στο ντούκου.
Εντυπωσιακή όμως είναι και η αλλαγή της ρητορικής πολλών συριζαιών απέναντι στους αντιεξουσιαστές. Μετά την 25η Ιανουαρίου οι «αγανακτισμένοι νέοι που αντιστέκονται» μετατράπηκαν σε «κωλόπαιδα των Βου Που». Ο βουλευτής Θανάσης Πετράκος υποστήριξε πως οι καταληψίες των διαφόρων κτιρίων είναι πράκτορες ξένων υπηρεσιών (!) ενώ ο «πολύς» Νίκος Παππάς είπε κατά λέξη πως «Κάποιοι από τη Δεξιά χρησιμοποιούν τους αντιεξουσιαστές». Και ο απλώς κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ όμως δείχνει να έχει αλλάξει στάση απέναντι στο συγκεκριμένο ιδεολογικό χώρο. Η καταγγελία του Κώστα Αρβανίτη, διευθυντή του ραδιοφωνικού σταθμού «Στο Κόκκινο» (ο οποίος τελούσε για ημέρες υπό κατάληψη από αντιεξουσιαστές), πως δεχόταν συνεχώς τηλέφωνα από ακροατές οι οποίοι απαιτούσαν επέμβαση των ΜΑΤ είναι κάτι παραπάνω από χαρακτηριστική. Η γραμμή είναι ξεκάθαρη: Η κυβέρνηση πρέπει να στηριχτεί πάση θυσία.
Η συμπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ προς τον αντιεξουσιαστικό χώρο ήταν πάντα δεδομένη. Παλιότερα λόγω μιας προφανούς ιδεολογικής συγγένειας. Τα τελευταία χρόνια όμως ο μεταλλαγμένος εθνολαϊκός ΣΥΡΙΖΑ απλώς προσπαθούσε να επωφεληθεί από τις «δράσεις» του πιο βίαιου κομματιού του χώρου αυτού. Τα επεισόδια που ξεκινούσαν σχεδόν πάντα από τους κουκουλοφόρους προκαλούσαν συχνά τη δυσανάλογη αντίδραση της αστυνομίας με άγρια καταστολή σε βάρος δικαίων και αδίκων. Με φόντο τα καμένα μαγαζιά και αυτοκίνητα, ο ΣΥΡΙΖΑ ενίσχυε το ψευτοεπαναστατικό προφίλ του. Δίπλα στους τραυματίες από τις γκλομπιές και τα δακρυγόνα οι συριζαίοι παρουσιαζόντουσαν ως οι ψυχοπονιάρηδες που θα εξαφάνιζαν τα ΜΑΤ από το χάρτη. Φυσικά, τα ΜΑΤ μια χαρά εξακολουθούν να υπάρχουν και να ρίχνουν ενίοτε και φάπες, αλλά τρέχα γύρευε…
Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ είναι εξουσία. Και οι αναρχικοί αποτελούν πρόβλημα. Η κριτική που κάνουν είναι εξ αριστερών κι έτσι δεν μπορούν να χαρακτηριστούν «γερμανοτσολιάδες» ή «νεοφιλελέδες». Το χειρότερο για την Κουμουνδούρου είναι πως εδώ και μέρες οι αντιεξουσιαστές τρολάρουν χωρίς σταματημό την κυβέρνηση με τις καταλήψεις αλλά και συνεχή επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας. Παράλληλα, το συνεχές φλερτ του Τσίπρα και της παρέας του με την Άκρα Δεξιά έχει ενοχλήσει πολύ κόσμο πέριξ της Πλατείας Εξαρχείων. Φοβάμαι πως ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ανοίξει ένα πολύ δύσκολο μέτωπο. Έχει μπλέξει και αυτός και η χώρα. Κάτι βέβαια που συμβαίνει και σε άπειρους άλλους τομείς.
14°
