Οι μεγάλες νίκες του ελληνικού κράτους και η τάση για αυτοχειρία

Στα 200 χρόνια του ελληνικού κράτους, κάθε εθνικός θρίαμβος προεξοφλούσε συνήθως μια τραγωδία. Η τουλάχιστον, κάθε μεγάλη ανάταση οδηγούσε συχνά, σε μία κατακόρυφη πτώση! Κάπως έτσι χτίστηκε το ελληνικό αφήγημα. Βασισμένο σε ένα περίεργο μίγμα μεγαλείου και ταυτόχρονα, αυτοκαταστροφικού ενστίκτου.

Επαναλαμβάνεται, περίπου, το ίδιο μοτίβο αντίφασης: σταθερός προσανατολισμός στην εξωτερική πολιτική, συμμαχίες, γενναίες αποφάσεις, σημαντικές συμφωνίες, θρίαμβοι, οφέλη,επιτυχίες. Πολύ γρήγορα όμως ραγδαία φθορά, αναπάντεχη ήττα ή και εθνική καταστροφή.

Είμαστε νικητές σε όλους τους πολέμους του 20ου αιώνα. Μόνο όμως, στους Βαλκανικούς κερδισμένοι! Μετά τον Α΄Παγκόσμιο, μετά τον θρίαμβο των Σεβρών, ήρθε η Μικρασιατική Καταστροφή. Και πάλι. Μετά τον νικηφόρο Β΄Παγκόσμιο, εμφύλιος! 14 χρόνια μετά τη Ζυρίχη και την ανεξαρτησία της Κύπρου, η διχοτόμηση του νησιού. Μετά το ευρώ και του Ολυμπιακούς Αγώνες η «χρεοκοπία»!

Πού οφείλεται η αυτοχειρία μας; Στην αδυναμία του σύγχρονου Έλληνα να διαχειριστεί την επιτυχία του. Πιθανότατα σε ένα είδος συλλογικής ανωριμότητας σε ό,τι αφορά την εθνική παραγωγική στάση κάθε ηγεσίας απέναντι στο επίτευγμα. Και οπωσδήποτε, στην πολιτική αστάθεια που πολλές φορές ανατρέπει τις σωστές αποφάσεις κάθε προηγούμενης ηγεσίας.

Τι θα συνέβαινε αν η Ελλάδα έμπαινε στο πλευρό των συμμάχων το 1914 και όχι το 1917; Ίσως, τώρα, Κωνσταντινούπολη και Σμύρνη να ήταν ελληνικές πόλεις… Τι αν ο Βενιζέλος δεν έχανε τις εκλογές του 1920; Πού θα βρισκόταν η χώρα σήμερα χωρίς τον Εμφύλιο; Η Κύπρος, αν παρέμενε σταθερά, στον δυτικό προσανατολισμό της, μετά την ανεξαρτησία της… Πόσο πιο δυνατή θα ήταν σήμερα η οικονομία μας αν δεν πειραματιζόμασταν με το «σκίσιμο των μνημονίων» από το 2012 μέχρι το 2019;

Σήμερα, βρισκόμαστε σε ιδανικές συγκυρίες. Έχουμε σε Ελλάδα και Κύπρο, δύο σταθερά προσανατολισμένες κυβερνήσεις στη Δύση. Και η ιστορία, φαίνεται να μας αναδεικνύει σε πρωταγωνιστές μιας πρωτοφανούς ενεργειακής αναβάθμισης της Νοτιοανατολικής Μεσογείου.

Σχετικό Άρθρο

Πολιτικη & Οικονομια ΗΠΑ – Ελλάδα: Νέα Διακήρυξη Οικονομικής Ασφάλειας με επίκεντρο εφοδιαστικές αλυσίδες και τεχνητή νοημοσύνη

Newsroom 07.11.2025, 18:10

Βρισκόμαστε μπροστά, σε μία ιστορική επιτυχία, τεράστιας γεωπολιτικής σημασίας για την εθνική μας οντότητα. Και με σημαντικές προοπτικές για την ασφάλεια της χώρας, την αύξηση της ισχύος της στην περιοχή και την μεγιστοποίηση της ευημερίας των πολιτών της. Φτάνει μόνο να ακολουθήσει η ανάλογη διαχείριση στα επόμενα χρόνια. Φτάνει μόνο, όλες οι κυβερνήσεις να συνεχίσουν, χωρίς χάσματα και ενδοιασμούς, χωρίς ιδεοληψίες, τον σταθερό προσανατολισμό, σεβόμενες τις συμφωνίες που υπογράφτηκαν.

Πρέπει κανείς να φοβάται; Ναι. Γιατί πολλά μπορεί να συμβούν, αν το πολιτικό σύστημα παραδοθεί στον λαϊκισμό και στην εξουσιομανία. Αν η χώρα καταλήξει να αναζητά και πάλι, σοβαρές ηγεσίες πέφτοντας στην δίνη της ακυβερνησίας και του πολιτικού τυχοδιωκτισμού. Η μεγάλη ευθύνη απέναντι στην ιστορία δεν περιορίζεται στην αίσια έκβαση των αποφάσεων. Επιβεβαιώνεται κυρίως από την πολιτική διαχείριση των επιτυχιών που προκύπτουν από αυτές.

Δεν ξέρω αν ζητάμε πολλά από την κυβέρνηση Μητσοτάκη αλλά η κρίσιμη φάση από δω και πέρα είναι η διασφάλιση της κυβερνησιμότητας της χώρας μετά το 2027. Κι αυτό δεν επιτυγχάνεται παρά μόνο με την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των πολιτών στη σημερινή ηγεσία. Χωρίς σκάνδαλα, χωρίς καθυστερήσεις, χωρίς φοβίες και ανακολουθίες στην διοίκηση. Το έθνος, σε Ελλάδα και Κύπρο, βρίσκεται και πάλι, ενώπιον ενός ιστορικού γεωπολιτικού θριάμβου. Ας αποδείξουμε αυτή τη φορά, ότι είμαστε ώριμοι να τον διαχειριστούμε και να τον αξιοποιήσουμε.