Αν για το υβριστικό μέρος του συνθήματος για την Τουρκία υπήρξε κάποιου είδους αντιπαράθεση, για το κομμάτι που αφορούσε στο Κυπριακό ζήτημα δεν προβλημάτισε σχεδόν καθόλου τον δημόσιο διάλογο
Στη σημερινή, σύγχρονη και ευρωπαϊκή Ελλάδα το ιδεολογικό περιεχόμενο της στρατιωτικής θητείας παραμένει δέσμιο ενός παρελθόντος που κόστισε ακριβά στη χώρα
Το επεισόδιο με τα συνθήματα του αγήματος της Σχολής Μονίμων Υπαξιωματικών του Ναυτικού θεωρείται λήξαν, χωρίς να αποτελέσει αφορμή για αναταραχές στο πολιτικό κλίμα, γεγονός που θα ζήλευαν τα μεγάλα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα που απασχολούν τη χώρα και τα οποία βρίσκονται συχνά στο επίκεντρο μιας τοξικής αντιπαράθεσης. Η επίσημη κυβέρνηση, διά του υπουργού Άμυνας, διέταξε ΕΔΕ για τα «απρεπή» μηνύματα. Ταυτόχρονα, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ θεώρησε λογικό «τα παιδιά που αύριο θα πάνε να πολεμήσουν για την πατρίδα να λένε και μια κουβέντα παραπάνω». Για να καταλήξει: «Τι περιμένατε δηλαδή, να τραγουδάνε το περνά περνά η μέλισσα;», καλύπτοντας μια απαράδεκτη ενέργεια που εξέθεσε διεθνώς την εξωτερική πολιτική της χώρας.
Τα κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης καταδίκασαν το εθνικιστικό αυτό παραλήρημα σε διαφορετικούς τόνους το καθένα. Συμφώνησαν ότι δεν θα έπρεπε να ακούγονται τέτοια συνθήματα, τα οποία, εκτός των άλλων, θέτουν και θέματα εποπτείας και πειθαρχίας στο στράτευμα, και ζήτησαν την τιμωρία των βαθμοφόρων που έδωσαν τις εντολές. Τα ακροδεξιά -κοινοβουλευτικά και μη- κόμματα πανηγύρισαν για τη θαρραλέα στάση «των αυριανών υπερασπιστών της πατρίδας μας», ενώ κάποιοι δεσμεύτηκαν για «την τιμωρία όσων μισούν την Ελλάδα και κυνηγούν τους Έλληνες». Κάποιοι άλλοι πρότειναν να δοθεί στους υπαξιωματικούς τιμητική άδεια. Η «Πλεύση Ελευθερίας» δεν τοποθετήθηκε επί του θέματος, για ευνόητους λόγους.
Το πιο ανησυχητικό γεγονός είναι η επιδοκιμαστική για το σύνθημα αντίδραση σημαντικού τμήματος των πολιτών, όπως εκφράστηκε και μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα. «Δεν θέλω φιλίες με μια χώρα που έχει εισβάλλει στην Κύπρο, που παραβιάζει τον εναέριο χώρο μας, που μιλάει για γαλάζιες πατρίδες, που απειλεί να έρθει νύχτα», γράφει κάποιος σε ανάρτησή του. «Πρέπει να ντρεπόμαστε που μας γ@@@@ι καθημερινά και για χρόνια ο Ερντογάν και δεν αντιδρούμε με τους εσωτερικούς προδότες που μας κυβερνάνε!!!», γράφει κάποια άλλη. Άλλοι γυρίζουν πίσω στη μικρασιατική καταστροφή, διαβάζοντας, ως συνήθως, την ιστορία από το σημείο που τους βολεύει προκειμένου να υποστηρίξουν τον εθνικισμό τους.
Το πρόβλημα είναι ότι στη σημερινή, σύγχρονη και ευρωπαϊκή Ελλάδα, το ιδεολογικό περιεχόμενο της στρατιωτικής θητείας παραμένει δέσμιο ενός παρελθόντος που κόστισε ακριβά στη χώρα
Αν για το υβριστικό μέρος του συνθήματος -«γ@@@@@ι η Τουρκία»- υπήρξε κάποιου είδους αντιπαράθεση, για το κομμάτι που αφορούσε στο Κυπριακό ζήτημα -«Η Κύπρος είναι Ελληνική»-, δεν προβλημάτισε σχεδόν καθόλου τον δημόσιο διάλογο. Σε μια στιγμή που, μετά από πολλά χρόνια, αναθερμάνθηκαν οι προσπάθειες του Γ.Γ. των Ηνωμένων Εθνών για την επανέναρξη του «παγωμένου» διαλόγου μετά το Κραν Μοντανά, ακούγεται στη στρατιωτική παρέλαση στο κέντρο της Αθήνας ένα σύνθημα που δυναμιτίζει την προσπάθεια, πριν καλά καλά ο διάλογος ξαναμπεί στα σκαριά. Το σύνθημα «έρχεται γάντι» στο σχέδιο του Ερντογάν για την οριστική διχοτόμηση του νησιού με τη δημιουργία δύο ξεχωριστών κυρίαρχων κρατών, αφού επαναφέρει το δόγμα της στρατιωτικής χούντας των συνταγματαρχών που κατέληξε στην εθνική τραγωδία.
Η μεταρρύθμιση στο στράτευμα, την οποία υπερηφανεύεται ότι προωθεί η κυβέρνηση, δεν μπορεί να περιορίζεται στην ενίσχυση των εξοπλισμών και στον εκσυγχρονισμό της οργάνωσης και της δομής των ενόπλων δυνάμεων. Η λατινική φράση «Αν θέλεις ειρήνη, προετοιμάσου για πόλεμο» δεν μπορεί να χρησιμοποιείται από κάποιους «υπερπατριώτες» ως πρόσχημα για την άσκηση επιθετικής ρητορικής. Η ομόφωνη καταδίκη της αναθεωρητικής εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας δεν συμβαδίζει με την αναζωπύρωση της «Μεγάλης Ιδέας» που οδήγησε στην εθνική καταστροφή. Η πολιτική καλής γειτονίας με την Τουρκία έχει πολλαπλά οφέλη για τη χώρα και δεν μπορεί να δηλητηριάζεται από νοοτροπίες και συνθήματα μισαλλοδοξίας, που δεν εξυπηρετούν παρά ακραίες εθνικιστικές σκοπιμότητες.
