Αυτοδυναμία ή δεύτερες εκλογές. Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και ο ίδιος ο κ. Τσίπρας επαναλαμβάνουν μονότονα ότι δεν προτίθενται να συνεργαστούν με κανένα κόμμα (πλην ΚΚΕ), αν δεν έχουν αυτοδυναμία στην επόμενη Βουλή, και ότι θα προτιμήσουν να πάνε σε δεύτερες εκλογές. Στην επισήμανση ότι ήδη οι πρώτες εκλογές έχουν δημιουργήσει μεγάλο πρόβλημα στην οικονομία και δεύτερες θα είχαν καταστροφικές επιπτώσεις, απαντούν ότι όλα τα προβλήματα θα λυθούν, όταν εφαρμόσει ο ισχυρός και αυτοδύναμος ΣΥΡΙΖΑ το πρόγραμμά του, όπως το παρουσίασε στη ΔΕΘ.
Είναι εξοργιστική αυτή τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος φαίνεται να βάζει πάνω από τη χώρα και τις ανάγκες της το δικό του πολιτικό παιχνίδι. Δεν έχουμε την κουλτούρα του Βελγίου, που για ενάμιση χρόνο δεν είχε κυβέρνηση αλλά όλα λειτουργούσαν ρολόι (2010-11). Στην Ελλάδα όλα παραλύουν την προεκλογική περίοδο και χρειάζεται να αναλάβει η νέα κυβέρνηση για να ξαναλειτουργήσουν. Στην κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε, ενδεχόμενες δεύτερες εκλογές θα είναι μεγάλο πλήγμα ειδικά για την απασχόληση, σε μία χώρα που ήδη έχει το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας στην Ευρώπη. Αυτό είναι το βασικό μήνυμα εξάλλου που δίνουν οι ίδιοι οι πολίτες, που σε συντριπτικό βαθμό ορίζουν την ανεργία ως το βασικότερο πρόβλημα της χώρας σήμερα: η κοινωνία δεν αντέχει άλλη ανεργία. Οι ίδιοι πολίτες, ως ψηφοφόροι, φαίνεται (σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις) ότι έχουν πειστεί ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μία ρεαλιστική απάντηση στο πρόβλημα αυτό. Και εκείνος τους απαντάει ότι δεν είναι αυτή η προτεραιότητά του, αλλά η κατάληψη της εξουσίας. Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, όπως πίστευε και ο Μάο, τη σκέψη του οποίου ο κ. Τσίπρας έχει δηλώσει ότι θαυμάζει.
Για να καλυφθούν οι ανάγκες του Δημοσίου μέχρι να αποκτήσει αυτοδυναμία ο ΣΥΡΙΖΑ –και ενώ πολύς κόσμος έχει ήδη σταματήσει να αποπληρώνει τις διάφορες υποχρεώσεις του προς κράτος και τράπεζες αναμένοντας τη σεισάχθεια– οι τράπεζες θα αντλούν ρευστότητα από τον ακριβό μηχανισμό έκτακτης στήριξης ELA (που έχει ανοίξει μόνο για 15 μέρες πάντως και υπό προϋποθέσεις που επιμένουμε να αγνοούμε) και το Δημόσιο θα εκδίδει έντοκα, τα οποία (υποχρεωτικά;) θα αγοράζουν οι τράπεζες. Αυτή ήταν η λύση που πρότεινε υποψήφιος του κόμματος σε πρόσφατη τηλεοπτική μας συζήτηση (Mega 21/1).
Και σε αυτή την περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ αδιαφορεί για τις επιπτώσεις της πολιτικής του στην ευρύτερη κοινωνία. Προτίθεται να αντλεί την όποια ελάχιστη ρευστότητα υπάρχει στην ελληνική οικονομία για να καλύπτει τις ανάγκες του Δημοσίου, στερώντας την από τις επιχειρήσεις που, χάρη στις πολιτικές της απερχόμενης κυβέρνησης, υπερφορολογούνται κιόλας, επίσης για να εξυπηρετούνται οι ανάγκες του Δημοσίου. Έλεος, δηλαδή.
Το πλάνο οποιασδήποτε κυβέρνησης, από τη Δευτέρα κιόλας, πρέπει να είναι ένα: «δουλειές». Όχι δουλειές με 4μηνες συμβάσεις στο Δημόσιο, όχι προσλήψεις στο Δημόσιο με κατάργηση του ΑΣΕΠ, αλλά δουλειές στον ιδιωτικό τομέα. Μόνο εκεί θα δημιουργηθούν βιώσιμες θέσεις εργασίας, που θα απορροφήσουν το 1,4 εκατ. ανέργους, θα δημιουργήσουν νέο πλούτο, θα φέρουν εισφορές στα χρεοκοπημένα Ταμεία. Πρέπει να στοχεύσουμε στην ανάπτυξη του ιδιωτικού τομέα σε μία ανοιχτή οικονομία και στη δημιουργία ενός Δημοσίου που δεν θα είναι τροχοπέδη αλλά είναι αρωγός σε αυτή τη διαδικασία, εξασφαλίζοντας την ισονομία, τη σωστή και ταχεία απονομή δικαιοσύνης κ.ά. Δυστυχώς, αυτή δεν φαίνεται να είναι προτεραιότητα ούτε του ΣΥΡΙΖΑ, κρίνοντας από τις προτάσεις του και τη στάση του ως προς τη δημιουργία κυβέρνησης την επόμενη των εκλογών, ούτε της ΝΔ, κρίνοντας όχι τόσο από την πολιτική που εφάρμοσε στα δυόμισι χρόνια που ήταν κυβέρνηση, αλλά κυρίως από την απουσία ενός θετικού αφηγήματος κατά την προεκλογική περίοδο.
Δεν είναι ούτε η στόχευση των δανειστών μας, οι οποίοι όλα τα χρόνια του Μνημονίου επέλεξαν να στηρίξουν αταλάντευτα ένα πολιτικό σύστημα που γονάτισε την ιδιωτική οικονομία, αλλά διατήρησε αλώβητο το πελατειακό κράτος – για παράδειγμα, πάτησαν πόδι για να επιβληθεί το «χαράτσι» του Βενιζέλου, αλλά δεν μίλησαν καθόλου για τις εκατοντάδες χιλιάδες πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, που για να πληρωθούν απαιτούν μεγάλη φορολογία, ούτε για την de facto επαναφορά της υποχρεωτικής συνδρομής στα Επιμελητήρια, μία παντελώς άχρηστη επιβάρυνση για κάθε επιχείρηση που εξυπηρετεί μόνο κρατικοδίαιτους συνδικαλιστές.
Αυτή η στήριξη των Ευρωπαίων στην απερχόμενη κυβέρνηση και οι ενέργειες της τελευταίας άνοιξαν το δρόμο για την αλαζονεία των επόμενων. Οι πραγματικές ανάγκες της χώρας ακόμα μία φορά θα περιμένουν.
8°
