Είσαι σε κακοτράχαλο βουνό πηγαίνοντας προς δυσπρόσιτο αλλά όμορφο οροπέδιο. Ο οδηγός που είχες προσλάβει σε έφερε μπροστά σε ένα γκρεμό ενώ πίσω σου διαπιστώνεις ότι ετοιμάζεται χιονοστιβάδα. Αυτή είναι σύντομη περίληψη όσων ζήσαμε τις τελευταίες εβδομάδες: Η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ μας έφερε στην χαράδρα και μας έβαλε να κοιτάξουμε κάτω. Ακριβώς τότε θυμάται την ανανέωση του συμβολαίου. Και λέει «Διάλεξε ποιος θα σε απομακρύνει από τον κίνδυνο: Εγώ ο δοκιμασμένος οδηγός, ή ένας αστοιχείωτος και επικίνδυνος ερασιτέχνης;». Φόβος.
Οι ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΜΑΡ-ΑΝΕΛ λένε: «Αυτή η περιπλάνηση στο βουνό εξαρχής ήταν άσκοπη, επικίνδυνη και εξαντλητική. Κακώς φύγαμε. Ο οδηγός είναι ασυνείδητος. Καιρός να γυρίσουμε εκεί που αρχίσαμε, όπου δεν υπήρχαν ούτε γκρεμοί ούτε χιονοστιβάδες.» Οργή.
Η επιλογή μεταξύ Φόβου και Οργής είναι η ίδια που μας προτάθηκε το 2012. Τότε, κανείς δεν ασχολήθηκε να προτείνει μελλοντικά προγράμματα εξόδου από την κρίση. Αυτά τα άφησαν στην Τρόικα. Θετικά η μια πλευρά («Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση παρά μόνο η τρόικα»), αρνητικά η άλλη («Η μόνη εναλλακτική λύση είναι η αντίσταση στην τρόικα»). H μια κράδαινε τον φόβο του Grexit, η άλλη την τιμωρία των ενόχων.
Μια γενική αρχή είναι να μην εγκαταλείπεις επιτυχημένη συνταγή. Εξάλλου, όπως λένε και οι Άγγλοι, δεν μπορείς να μάθεις καινούργια κόλπα σε γέρικο σκυλί (You can’t teach an old dog new tricks). Έτσι, το 2015 στο μενού επιστρέφει εσπευσμένα το δίπολο «Φόβος ή Οργή». Έκδοση 2.0.
Όμως το 2015 δεν είναι το 2012:
• Μετά από έξι χρόνια ύφεσης, βλέπουμε τα πρώτα δειλά σκιρτήματα ανάπτυξης.
• Η Ευρώπη είναι πολύ πιο προετοιμασμένη τώρα για να αντιμετωπίσει και να ‘αποστειρώσει’ οποιαδήποτε προβλήματα της δημιουργεί η Ελλάδα.
Το κυριότερο βεβαίως είναι ότι το Μνημόνιο θα μπορούσε να αποτελεί παρελθόν. Έχουμε συμπληρώσει τα 9/10 της προσαρμογής. Αυτό που μας χωρίζει από την επίσημη έξοδο από το Μνημόνιο είναι μικρό κλάσμα της διαφοράς του 2012.
Σε αυτές τις εκλογές θα έπρεπε να συζητάμε ποιο εθνικό σχέδιο θα αντικαταστήσει το Μνημόνιο και πώς θα πορευτεί η Ελλάδα στο μέλλον. Αντ’ αυτού μας υποχρεώνουν να ξανασυζητήσουμε το Μνημόνιο -σαν να ήταν κάτι που αρχίζει και όχι κάτι που τελειώνει. Αντί λοιπόν να συζητάμε για το μέλλον, συζητάμε για το παρελθόν. Αντί να βρεθούμε στο 2015, ξυπνάμε στο 2012. Επιστρέφει η ιστορία σαν φάρσα;
Δυστυχώς, όχι. Ο γκρεμός που αντικρύζουμε, όσο και αν είναι κατασκεύασμα της συγκυβέρνησης, είναι υπαρκτός. Οι εξελίξεις στην Ευρώπη επιβεβαιώνουν ως την βασική απειλή την υπερεκτίμηση του διαπραγματευτικού τσαμπουκά και συνεπώς την έξοδο δια του ατυχήματος.
Άρα η επιλογή ανάμεσα στο Φόβο και την Οργή ισοδυναμεί με επιλογή ανάμεσα σε αυτούς που μας οδήγησαν εν γνώσει τους στον γκρεμό και σε αυτούς που εν αγνοία τους ίσως μας ρίξουν. Ακόμα και αν γλυτώσουμε σήμερα, οι μεν πιθανώς να μας ξαναφέρουν σε γκρεμούς (αφού αυτό ξέρουν), οι δε ίσως να μας οδηγήσουν σε ναρκοπέδιο (αφού δεν ξέρουν).
Γυρίζοντας στην ορειβατική μας ιστορία: Όταν, μπροστά στον γκρεμό, σου ζητάει ο επικίνδυνος οδηγός ανανέωση συμβολαίου προκειμένου να μην αναλάβει ο άσχετος, εσύ μπορείς να αρνηθείς τον εκβιασμό τους. Μπορείς να προτιμήσεις κάποιον με GPS. Μπορείς επίσης να τους υποχρεώσεις να τον έχουν δίπλα τους για ασφάλεια και σιγουριά.
