Ο Μάνος Βουλαρίνος σχολιάζει τη δήλωση του Πάνου Τσακλόγλου για τους δικηγόρους και ντελιβεράδες.
Σε περίπτωση που δεν ενημερωθήκατε ο υφυπουργός Τσακλόγλου ήταν καλεσμένος σε μια τηλεοπτική εκπομπή και όταν ο οικοδεσπότης δημοσιογράφος τού είπε ότι έχει έναν φίλο δικηγόρο που βγάζει 900 ευρώ τον μήνα και έναν άλλο φίλο ντελιβερά που βγάζει 1.400, εκείνος απάντησε «Ο φίλος σας ο δικηγόρος γιατί δεν πάει να δουλέψει ντελιβεράς;». Επρόκειτο φυσικά για μια μπούρδα καθώς, αν στ’ αλήθεια ήθελε να βοηθήσει τον φίλο του δημοσιογράφου, θα τον παρακινούσε να τρουπώσει σε κάποιο κυβερνητικό πόστο που και πιο επικερδές είναι και λιγότερο επικίνδυνο.
Το ότι ένας υπουργός ξεστόμισε μια μπούρδα δεν είναι βέβαια τόσο περίεργο. Το περίεργο είναι ότι αυτοί που ξεσηκώθηκαν για την μπούρδα του υπουργού δεν ήταν οι ντελιβεράδες (τους οποίους προφανώς προσέβαλε παρουσιάζοντας τη δουλειά τους σαν μια δουλειά μικρής σημασίας και ελάχιστου κόπου που μπορεί να την κάνει ο οποιοσδήποτε δικηγόρος το αποφασίσει) αλλά οι δικηγόροι. Για να είμαι ακριβής κάποιοι δικηγόροι τους οποίους εκφράζει ο Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου, Δημήτρης Βερβεσός, ο οποίος (και παρά τη συγγνώμη που ζήτησε ο Τσακλόγλου) οργισμένος δήλωσε ότι «τη συγγνώμη του τη γυρίζουμε πίσω». Στη συνέχεια απαίτησε την παραίτηση του υφυπουργού και πρόσθεσε ότι «όπου τον βρίσκουμε θα τον καταγγέλλουμε και θα κάνουμε και διάφορες δράσεις σε βάρος του». Δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς σημαίνει η φράση «όπου τον βρίσκουμε θα κάνουμε δράσεις σε βάρος του» (πιθανόν είναι ο νομικός όρος για τους τσαμπουκάδες και το μπούλινγκ) αλλά νομίζω πως θα ήταν καλύτερο ο οργίλος Βερβεσός να μην κουνάει με τέτοιο μένος το δάχτυλό του και να μην αρνείται τόσο εύκολα συγγνώμες. Εκτός αν η σχέση του με τον Βερβεσό που εν μέσω καραντίνας για τον κορωνοϊό είχε γίνει θέμα στα δελτία ειδήσεων εξαιτίας ενός πάρτι στο γραφείο του είναι σχέση απλής συνωνυμίας. Αν δεν είναι, μου φαίνεται περίεργη η αυστηρότητα που δείχνει σε λάθη άλλων, τα οποία στο κάτω-κάτω δεν βάζουν και σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία.
Προφανώς η αντίδραση του Προέδρου του κλάδου με τη σταθερά μεγαλύτερη εκπροσώπηση στη Βουλή (και άρα, μπορεί να πει κάποιος κακόπιστος, εν πολλοίς υπεύθυνου για την κατάσταση της χώρας) βασίζεται στην αντίληψη του προηγούμενου αιώνα σύμφωνα με την οποία το να γίνει ντελιβεράς ένας δικηγόρος είναι φοβερά υποτιμητικό αφού το μόνο σωστό είναι το να έχει ένας ντελιβέρας τον ευγενή πόθο να γίνει συνάδελφος του Αλέξη του Κούγια.
Προσωπικά δεν παίρνω θέση. Μου είναι απαραίτητες οι υπηρεσίες και των δύο κλάδων (ευτυχώς των ντελιβεράδων πολύ συχνότερα από ό,τι των δικηγόρων), αν και θεωρώ σωστό τον κανόνα σύμφωνα με τον οποίο η σωστή επαγγελματική επιλογή είναι αυτή που κάνουν οι λιγότεροι αφού η πληθώρα προσφοράς αναπόφευκτα έχει αρνητικό αντίκτυπο στις απολαβές. Βρίσκω και τις δύο δουλειές επικίνδυνες (δεν θα ήθελα να έχω πάρε-δώσε με ανθρώπους του υποκόσμου αλλά ούτε και να οδηγώ παπάκι ανάποδα σε όλους τους μονόδρομους με το ένα χέρι στην τσέπη) και ιδιαιτέρως δύσκολες (σίγουρα δυσκολότερες από τη δικιά μου). Δεν θυμώνω καν που άλλος ένας κυβερνητικός, προκειμένου να διασκεδάσει την ανία που του προκαλεί η εργασία του, αποφασίζει να κάνει τη δικιά μου και να σχολιάσει σκωπτικά την επικαιρότητα. Όμως υπάρχει κάτι που στ’ αλήθεια με φοβίζει κι αυτή είναι η πιθανότητα κάποιοι δικηγόροι να βάλουν κάτω τις επαγγελματικές τους προοπτικές, να δουν τις απολαβές τους, να παρακινηθούν από την προτροπή του υφυπουργού Τσακλόγλου και να αφήσουν τη δικηγορία για το ντελίβερι.
Το φαγητό μας είναι ιδιαιτέρως σοβαρή υπόθεση για να το αφήσουμε να πέσει θύμα συνεχών ερμηνειών της παραγγελίας, αναβολών και αποχών. Και μπράβο του.
