Εκλογές 2023: Η άνοδος των ακροδεξιών κομμάτων και η επόμενη μέρα
Ας ξεκινήσουμε από τα γεγονότα: Ναι μεν ο Κυριάκος Μητσοτάκης επιβεβαίωσε την ηγεμονία του στον κεντροδεξιό –έως και κεντροαριστερό– χώρο, αλλά η νέα σύσταση του Ελληνικού Κοινοβουλίου συμπεριλαμβάνει από φασίστες μέχρι ακροδεξιούς «τραμπικού» τύπου. Είναι το πιο επικίνδυνο φαινόμενο που έχουμε να αντιμετωπίσουμε από την περίοδο της πρώτης περιόδου της δικτατορίας –με ένα σχετικά μεγάλο ποσοστό του ελληνικού πληθυσμού να επικροτεί ή να αποδέχεται τη δικτατορία, ή απλώς τις ολοκληρωτικές νοοτροπίες– και τα υπολείμματά της.
Και αν νομίζετε πως ηχεί ως απώτατο παρελθόν, κάνετε λάθος: ένα σημαντικό μέρος του ελληνικού κοινωνικού σώματος είναι –είτε με την εκπαίδευση, είτε με την απομίμηση– επιρρεπές στις ακροδεξιές κελεύσεις.
Σε πόσο ποσοστό το αποτιμούμε; Στην καλύτερη περίπτωση στο 5 με 8% (Οι πεπεισμένοι χρυσαυγίτες – αυτοί οι «παραπλανημένοι» του θλιβερού) στη χειρότερη – αυτή που βλέπουμε σήμερα: Στο σχεδόν 20%.
Μπορεί να τρομάζει το ποσοστό, αλλά όσοι έχουμε περάσει στοιχειωδώς από την Αριστερά ξέρουμε πολύ καλά γιατί μιλάμε.
Ανέφερα την «Αριστερά» λες και είναι μία και μοναδική έννοια ή ενότητα. Λάθος: είναι πάμπολλες οι μορφές και οι προεκτάσεις της. (Σε αντίθεση με τις βεβαιότητες κάποιων ύστερων «παραφυάδων»). Δυστυχώς εδώ, στον τόπο αυτό, μας έλαχε –για τον έναν ή για τον άλλο λόγο– την εν λόγω «αριστερά» να την εκπροσώπησαν αυτοί ακριβώς που ήταν ικανοί να την υπονομεύσουν –συνολικά.
Αυτοί που θεώρησαν πως το να επενδύεις σε μια «εναλλακτική» ψευδή πραγματικότητα του τύπου ζούμε σε μια «χούντα» που «αρμέγει τους φτωχούς» υπέρ της «ελίτ των πλουσίων και των συγγενών» λειτούργησε –πρακτικά– ως προτροπή προς τα ακροδεξιά μορφώματα. (Αυτή είναι άλλωστε η πολιτική γραμμή όλων των ευρωπαϊκών ακροδεξιών κομμάτων).
Και, προφανώς, προκύπτει το ερώτημα: Και τώρα τι κάνουμε; Όταν στο Εθνικό Κοινοβούλιο ακούγονται φωνές –νομιμοποιημένες πια– που εκτείνονται από τους οπαδούς του Πούτιν μέχρι τους «ορθόδοξους» λαϊκοφασίστες;
Η απάντηση, για μένα τουλάχιστον, είναι τόσο απλή όσο και σαφής: Αντιπαλεύουμε ταυτόχρονα την οποιαδήποτε ακροδεξιά παρέκκλιση της κυβέρνησης Μητσοτάκη (ο οποίος πρακτικά –και με τα νούμερα και με την πολιτική του– την έχει αποκλείσει, οπότε είμαστε πάντα ενεργοί για το αν το πράττει) ενώ ταυτόχρονα αντιπαλεύουμε τους απατεώνες της υποτιθέμενης «αριστεράς» που κατέληξαν να ανοίξουν, πρακτικά –και μέσω των αριθμών, βλέπε λαϊκές περιοχές– τον δρόμο στην ακροδεξιά.
Οι κυβερνήσεις είχαν κάθε λόγο να μετατρέψουν τους αγρότες σε δημόσιους υπάλληλους και οι αγρότες στην πλειονότητά τους δέχθηκαν πρόθυμα αυτόν τον ρόλο
10°
