Τώρα που τελείωσαν οι διακοπές μου, θέλω κάτι να μου θυμίζει το καλοκαίρι που πέρασε και να μπορώ να αντέξω όσους εύχονται «καλό Χειμώνα» επειδή δεν ξέρουν πως ο Σεπτέμβριος είναι ο πρώτος μήνας του Φθινοπώρου.
Θα μπορούσα να βάλω μια φωτογραφία από ένα ελληνικό τοπίο και να γράψω «η ομορφότερη χώρα του κόσμου». Θα μπορούσα να βάλω μια φωτογραφία του Αντρέα του Τσίπρα στο Άγιο το Όρος και να γράψω «ο πιο αντισυστημικός μικροαστός λαικιστής του κόσμου» ή μια φωτογραφία του Αντώνη του Σαμαρά να ποζάρει σαν ρομά σκεπάρνι στον τάφο της Αμφίπολης και να γράψω «ο πιο επαρχιώτης πολιτευτής πρωθυπουργός του κόσμου».
Όλα αυτά δεν θα ήταν καθόλου άσχημα για ενθύμια, αλλά, νομίζω, τίποτα δεν μπορεί να εκφράσει με τον καλύτερο τρόπο το ελληνικό Καλοκαίρι από τον σπουδαίο Έλληνα τραγουδιστή Ματθαίο Γιαννούλη, ο οποίος κάπου στις αρχές του Ιουλίου κατάφερε μέσα σε 32 δευτερόλεπτα να συνοψίσει τις αγωνίες, τα πάθη,τους πόθους και πάνω από όλα την περηφάνια του Ελληνισμού και να τα ενώσει με την ωραιότερη εποχή του χρόνου. Καείτε υπεύθυνα (και προσοχή στη μεγαλειώδη στιγμή που ο καλλιτέχνης μιλάει για το «αρχοντικό» που έχει μέσα του, ενώ - σε έναν μαγικό συνδυασμό ήχου και εικόνας - το πλάνο ανοίγει για να αποκαλύψει μια εξαιρετικά αρχοντική και πέρα για πέρα ελληνική κοιλούμπα)
20°
