Γιατί ενοχλεί η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής

Διαβάζουμε καθημερινά τις επιθέσεις με μεγάλη δόση λαϊκισμού, που δέχεται η κυβέρνηση από την Αξιωματική Αντιπολίτευση και τον αρχηγό της για το θέμα της νομοθέτησης και άμεσης υλοποίησης της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής (ΕΒΕ). Αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνηση πορεύεται στο σωστό δρόμο. Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι παρόμοιες πιέσεις και διαμαρτυρίες δέχεται και από βουλευτές της συμπολίτευσης, οι οποίοι δεν θέλουν να δυσαρεστήσουν την εκλογική πελατεία τους. Διότι όλοι αυτοί, έχουν συνηθίσει να βλέπουν τα διάσπαρτα σε όλη τη χώρα τμήματα και σχολές ως μέσον προσέλκυσης ψηφοφόρων και όχι ως μονάδες πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, που θα δώσουν στη χώρα τα εργαλεία για τον εκσυγχρονισμό και το πέρασμα στη νέα εποχή της καινοτομίας και της τεχνολογίας.

Όμως, οι βουλευτές της συμπολίτευσης έχουν –εφ’ όσον θελήσουν– ατράνταχτα επιχειρήματα να πείσουν τους πολίτες ότι δεν είναι δυνατόν πλέον να ανεχόμαστε να δίνουμε «Πτυχία Ανεργίας» σε χιλιάδες φοιτητές, που εισέρχονται με 1, 2 ή 3/20 και είτε δεν αποφοιτούν είτε παίρνουν ένα πτυχίο μετά από δέκα χρόνια, το οποίο δεν έχει αντίκρισμα. Όπως, επίσης, δεν είναι δυνατόν να έχουμε 12πλάσιους νομικούς, 10πλάσιους γιατρούς, 6πλάσιους μηχανικούς, από όσους χρειάζεται η κοινωνία, χιλιάδες πτυχιούχους από τμήματα με ασαφή γνωστικά αντικείμενα, αλλά να στερείται τεχνίτες σε σύγχρονα επαγγέλματα.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά τον Φεβρουάριο 2010, μετά τη δημοσιοποίηση μιας εμπεριστατωμένης και τεκμηριωμένης μελέτης για την χωροταξική αναδιάρθρωση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, μία δημοσιογράφο να με καλεί από την Λαμία και να με ρωτά πώς τολμώ να προτείνω την κατάργηση του «τμήματός τους», το οποίο δίνει εργασία σε πολλές καφετέριες, πιτσαρίες και ενοικιαζόμενα διαμερίσματα. Της απάντησα ότι το τμήμα αυτό έχει ανύπαρκτο γνωστικό αντικείμενο (Πληροφορική με έμφαση στη Βιοϊατρική) και θα έπρεπε να είναι μία διπλωματική εργασία ανά έτος σε ένα τμήματα Πληροφορικής, το οποίο βρίσκεται δίπλα σε μία Ιατρική Σχολή.

Τα παραδείγματα αυτά είναι δεκάδες και βρίσκονται διάσπαρτα σε όλη τη χώρα. Αναφέρονται τόσο στη μελέτη του 2010 (στη διάθεση όποιου τη ζητήσει) όσο και σε πρόσφατο άρθρο.

Οι αβελτηρίες και οι επιθέσεις, που δέχθηκε το εκπαιδευτικό σύστημα, είναι γνωστές από το 2015, όταν με πρωτοβουλία μιας ομάδας πολιτών, με πυρήνα την Άννα Διαμαντοπούλου, την Εύη Χριστοφιλοπούλου, τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Γιώργο Μαυρωτά, έγινε η προσπάθεια στήριξης των μεταρρυθμίσεων, προκειμένου να αποφευχθούν οι αντι-μεταρρυθμίσεις και η ισοπέδωση, που τελικώς δεν αποφύγαμε. Το δε αποκορύφωμα της χυδαιότητας ήρθε με την ένταξη όλων των ΤΕΙ στα πανεπιστήμια και την κατάργηση όλων των πρωτοποριακών και μεταρρυθμιστικών νόμων της διετίας 2009-2011.

Εκτιμώ ότι η νομοθέτηση της ΕΒΕ και η άμεση εφαρμογή της είναι ενδεχομένως μία από τις κομβικότερες μεταρρυθμίσεις, που έγιναν στην παιδεία τις τελευταίες δεκαετίες. Αναφερόμενος στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, δεν υποβαθμίζω (αντιθέτως εξαίρω) τις μεταρρυθμίσεις με τους νόμους 2083/1992 (νόμος Σουφλιά), 3549/2007 (νόμος Γιαννάκου) και πρωτίστως τον νόμο 4009/2011 (νόμος Διαμαντοπούλου, την επικαιροποιημένη έκδοση του οποίου η κυβέρνηση οφείλει να φέρει στη Βουλή στο άμεσο μέλλον). Όμως, είναι η πρώτη φορά, που κυβέρνηση τολμά να πει δημοσίως ότι (1) δεν μπορούν να εισέρχονται στα πανεπιστήμια φοιτητές χωρίς αποδεδειγμένα υψηλό επίπεδο γνώσεων, (2) δεν είναι δυνατόν να εισέρχεται το 78% των αποφοίτων των Λυκείων στα πανεπιστήμια και φυσικά (3) δεν είναι δυνατόν να έχουμε ομοειδή τμήματα μιας σχολής διάσπαρτα σε διαφορετικές πόλεις και νησιά της χώρας, αλλά και τμήματα χωρίς ευκρινές γνωστικό αντικείμενο.

Με την εφαρμογή της ΕΒΕ από φέτος, επιλύονται τα σημεία (1) και (2), εισάγοντας στα πανεπιστήμια φοιτητές με ικανοποιητικό έως άριστο επίπεδο γνώσεων και προωθώντας μεγάλη μερίδα νέων ανθρώπων στην Τεχνολογική Εκπαίδευση και Κατάρτιση. Απομένουν τα επόμενα μεγάλα βήματα. Αυτό της επανασύστασης της Τεχνολογικής Εκπαίδευσης με την ίδρυση και πάλι ΤΕΙ 3ετούς φοίτησης, της μεγάλης ενίσχυσης των ΙΕΚ και εμπλουτισμού τους με νέα σύγχρονα γνωστικά αντικείμενα, την νομοθέτηση ενός επικαιροποιημένου νόμου 4009/2011 και την κατάργηση, συγχώνευση, πολλών τμημάτων των πανεπιστημίων και την μεταφορά τμημάτων στα νέα ΤΕΙ και στα ΙΕΚ.

Κατά τη διάρκεια της δεύτερης συζήτησης, που οργάνωσα στο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών, αναφέρθηκε από τον υφυπουργό παιδείας η ύπαρξη πρότασης για την ίδρυση τμημάτων 3ετούς ή/και 2ετούς φοίτησης μέσα στα πανεπιστήμια, τα οποία θα απονέμουν τίτλους σπουδών. Αυτό θα είναι παγκόσμια πρωτοτυπία, η οποία νομοτελειακά θα οδηγήσει στην «αναβάθμιση» όλων αυτών και σταδιακή μετατροπή τους σε 4ετούς φοίτησης τμήματα. Η εμπειρία της χώρας μας αυτό αποδεικνύει.

Τέλος, εκφράζω την άποψη ότι οιαδήποτε υποχώρηση από την υλοποίηση της ΕΒΕ, όπως ζητά σύσσωμη η αντιπολίτευση, και την επακόλουθη κατάργηση και συγχώνευση τμημάτων, θα θεωρηθεί ως άτακτη υποχώρηση σε μία μεταρρύθμιση προοδευτική και επ’ ωφελεία της κοινωνίας, που ουδείς τόλμησε ή δεν πρόλαβε να υλοποιήσει στο παρελθόν. Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η μεγάλη πλειονότητα των πολιτών αποδέχονται αυτή τη μεταρρύθμιση. Όμως, όσον αφορά στον αριθμό εισακτέων σε κάθε σχολή, η ηγεσία του υπουργείου παιδείας θα πρέπει να δεχθεί τις εισηγήσεις των ίδιων των πανεπιστημίων. Αυτό θα είναι ένα άλλο μεγάλο βήμα προς την αναβάθμιση των πανεπιστημιακών σπουδών.

Είμαι βέβαιος ότι, εφ’ όσον ολοκληρωθεί η μεταρρύθμιση στην παιδεία εντός της παρούσας θητείας της κυβέρνησης, η ιστορία θα γράψει τους πρωταγωνιστές (πρωθυπουργό και υπουργό παιδείας) ως εκείνους που τόλμησαν να σπάσουν ένα χρόνιο απόστημα, που είχε κακοφορμίσει προ πολλού.