Ο Παύλος Μαρινάκης γράφει για το εργασιακό νομοσχέδιο και τις αντιδράσεις πριν την κατάθεσή του προς διαβούλευση.
* Του Παύλου Μαρινάκη
Σε μια χρονική συγκυρία που έχει πλήξει περισσότερο από ποτέ την καθημερινότητα και την οικονομία μας, η κυβέρνηση έρχεται να θέσει τις βάσεις για την ανάκαμψη, τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, την ανάπτυξη νέων δεξιοτήτων και το άνοιγμα νέων δρόμων προς την αναδιοργάνωση της οικονομίας.
Την ίδια στιγμή, οι αυτόκλητοι προστάτες κάθε είδους δικαιωμάτων εξοπλίζονται φορώντας ξανά τις παρωπίδες τους και διαδηλώνουν στους δρόμους για ένα νομοσχέδιο που όχι μόνο δεν καταργεί τα εργασιακά δικαιώματα, αλλά τα προστατεύει και τα θωρακίζει απέναντι σε προβλήματα δεκαετιών. Το εντυπωσιακότερο όλων είναι ότι όλοι εκείνοι οι «επαγγελματίες υπερασπιστές» των εργασιακών δικαιωμάτων διαμαρτύρονται επί ενός νομοσχεδίου το οποίο δεν έχει καν κατατεθεί προς διαβούλευση.
Η συζήτηση για την κατάργηση του οκταώρου είναι εντελώς ανεδαφική, αφού το οκτάωρο όχι απλώς δεν καταργείται, αλλά διασφαλίζεται με νέες νομοθετικές ρυθμίσεις, αφού τώρα πια οι ίδιοι οι εργαζόμενοι, ανάλογα με τις δικές τους ανάγκες, θα μπορούν να προσαρμόζουν το ωράριό τους σε περιόδους αυξημένης ή μειωμένης απασχόλησης. Η δυνατότητα αυτή παρέχεται χωρίς καμία μείωση στις αποδοχές του εργαζομένου και έχει ως αποτέλεσμα να βελτιώσει την σχέση μεταξύ της εργασιακής και της προσωπικής του ζωής, χωρίς η μια να δρα σε βάρος της άλλης.
Επιτέλους, η αξιωματική Αντιπολίτευση και οι λοιπές της συνιστώσες πρέπει να διαλέξουν για ποιο λόγο διαδηλώνουν. Φωνάζουν, από τη μια, πως καταργούνται οι υπερωρίες και από την άλλη, πως οι ίδιες υπερωρίες αυξάνονται σε εξαντλητικό για τους εργαζόμενους σημείο. Κι όσο εκείνοι ακόμα προσπαθούν να επιλέξουν, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε πως τίποτα από τα δύο δεν ισχύει. Το εργασιακό νομοσχέδιο φέρνει τις επιτρεπόμενες υπερωρίες στον ευρωπαϊκό μέσο όρο, ώστε να έχουν τη δυνατότητα, όσοι εργαζόμενοι επιθυμούν, να συμπληρώνουν το εισόδημά τους. Ταυτόχρονα, όσοι επιθυμούν περισσότερο ελεύθερο χρόνο μπορούν να αιτηθούν, ο καθένας ατομικά, τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας τους.
Η δουλειά δεν είναι ο εχθρός της προσωπικής ζωής, ούτε η προσωπική ζωή το τίμημα που πρέπει να πληρώσει κάποιος για την καριέρα του. Γι’ αυτό και το νομοσχέδιο διευρύνει το φάσμα προστασίας από απολύσεις, πέραν των ήδη υπαρχόντων λόγων, σε νέους γονείς, σε εργαζομένους που έχουν καταγγείλει κάποιου είδους παρενόχληση και σε εκείνους που κάνουν χρήση των νέων διατάξεων για την διευθέτηση του ωραρίου τους.
Ξέρουμε ότι το «ηθικό πλεονέκτημα» της Αριστεράς τρέφεται από πομπώδεις λέξεις και ψεύτικα διλήμματα. Και αυτά χρησιμοποιούν για μια ακόμη φορά προσπαθώντας να κερδίσουν τη χαμένη μάχη με την πρόοδο και την ανάπτυξη.
Αντί λοιπόν να βγάζουν ανακοινώσεις για λιγότερη δουλειά και περισσότερη ζωή, θα μπορούσαν να σεβαστούν την επιθυμία κάθε νέου που θέλει να δημιουργήσει το μέλλον του.
Αντί να ρισκάρουν την υγεία όλων μας βγαίνοντας κατά εκατοντάδες στους δρόμους, διατυμπανίζοντας την διαφωνία τους με ένα νομοσχέδιο που δεν έχει κατατεθεί καν προς διαβούλευση σε μια τριήμερη «απεργία», θα μπορούσαν να συμβάλουν στην επιστροφή στην κανονικότητα «διαδηλώνοντας» υπέρ της αναγκαιότητας του εμβολιασμού που θα μας φέρει ένα βήμα πιο κοντά στην ελευθερία.
* Ο Παύλος Μαρινάκης είναι Δικηγόρος και πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ
12°
