Eιδικά στην Παιδεία, ας παραβλέψουμε κάποτε το πολιτικό κόστος και ας μετατρέψουμε την πολιτική από τέχνη του εφικτού σε τέχνη του ανέφικτου.
«Τέλειωσα τα ΤΕΙ του Αιγάλεου αλλά πού να βρω δουλειά» μου είπε ένας συμπαθητικός νεαρός οδηγός ταξί που με πήγε στο κέντρο της Αθήνας πριν μερικούς μήνες.
Το επανέλαβε μερικές φορές, απέφυγα όμως να τον διορθώσω αφ’ ενός γιατί το θεώρησα αγενές αφ’ ετέρου γιατί σκέφτηκα ότι ο νεαρός αυτός εκπροσωπούσε αυτό που είναι ίσως η σημερινή Ελλάδα : μια χώρα τυπικά μόνο μορφωμένων ανθρώπων, στην ουσία όμως ανθρώπων λειτουργικά αναλφάβητων, στη μεγάλη τους βέβαια πλειοψηφία.
Απότοκος ενός εκτρώματος Παιδείας, που φτιάξαμε, ανεχτήκαμε, εθιστήκαμε, κληρονομήσαμε στους επόμενους και οι επόμενοι κληρονόμησαν στους μεθεπόμενους. Και φταίμε όλοι μας γι’ αυτό. Κοινωνία και Πολιτεία, εξίσου και εξ αδιαιρέτου.
Ο νεαρός συνέχισε την κουβέντα αναπτύσσοντας διάφορες δημοφιλείς θεωρίες συνωμοσίας. Ήταν απολύτως σίγουρος ότι ο κορωνοιός ήταν ένα καταχθόνιο διαστροφικό σχέδιο κάποιων που ήθελαν να γράψουν την ιστορία της ανθρωπότητας απ’ την αρχή, να κάνουν ένα global reset όπως μου είπε. Και αυτοί οι κάποιοι είχαν τόση δύναμη που ήταν πάνω ακόμα κι από Κινέζους, Ρώσους, Αμερικανούς, Ευρωπαίους. Καμμιά πρωτοτυπία ως εδώ, το είχα ξανακούσει.
Το γιατί αυτοί οι κάποιοι ήθελαν να το κάνουν αυτό και ποιο ακριβώς όφελος θα είχαν από μια παγκόσμια φτωχοποίηση, δεν πρόλαβε δυστυχώς ν ‘απαντηθεί γιατί στο μεταξύ έφτασα στον προορισμό μου, πλήρωσα και κατέβηκα, υποθέτω όμως ότι θα εξηγήθηκε επαρκώς στον επόμενο πελάτη που ήταν ίσως αρκετά πιο τυχερός.
Ομολογώ όμως ότι έφυγα προβληματισμένος. Ο οδηγός ταξί που θα ήταν κάποτε η εξαίρεση, τώρα εκπροσωπούσε πια μια κοινωνική πλειοψηφία.
Σε μια περσινή έκθεση της Ανεξάρτητης Αρχής Διασφάλισης Ποιότητας στην εκπαίδευση, τα ευρήματα ήταν τραγικά : το 60-70% των αποφοίτων των Λυκείων μας βρέθηκαν να είναι λειτουργικά αναλφάβητοι με δυσκολίες στην ανάγνωση, τη γραφή και την κατανόηση.
Πριν λίγους μήνες, δημοσιεύθηκε επίσης μια έρευνα στον Guardian με βάση την οποία η Ελλάδα ήταν δεύτερη χώρα παγκοσμίως σε αποδοχή θεωριών συνωμοσίας με το 46% των ερωτηθέντων να απορρίπτουν μετά βδελυγμίας τις επίσημες εξηγήσεις και να υιοθετούν μεταφυσικού τύπου προσεγγίσεις. Την Ελλάδα ξεπερνούσε μόνο η Νιγηρία και έπονταν το Μεξικό και η Νότιος Αφρική.
Και όσοι θα στοιχημάτιζαν ότι υπάρχει μια αιτιώδης συνάφεια ανάμεσα στα δυο, τη χαμηλού δηλαδή επιπέδου παιδεία που παρέχουν τα ελληνικά σχολεία με την ανάπτυξη ενός μη ορθολογικού τρόπου σκέψης των αποφοίτων τους, θα ήταν σαν να κλέβουν εκκλησία.
Κι όλα αυτά κάτω από ένα πέπλο λαϊκισμού που σκέπασε την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια και επέβαλλε σχεδόν σαν εθιμικό κανόνα, την ήσσονα προσπάθεια παντού.
Η Αγία Αθανασία του Αιγάλεω, το νερό του Καματερού, οι αρνητές των εμβολίων, είναι φαινόμενα που διαχρονικά έχουν όλα έναν κοινό παρανομαστη: την άρνηση αποδοχής της αποδεικτικής αξίας των γεγονότων και την προσφορά μιας διανοητικής ευκολίας απέναντι σε μια πραγματικότητα που για πολύ κόσμο φαίνεται περίπλοκη και είναι δύσκολα κατανοητή.
Και στο δια ταύτα, Πολιτισμός και Παιδεία είναι αυτό που πρωτίστως μας λείπει.
Και ειδικά στην Παιδεία, ας παραβλέψουμε κάποτε το πολιτικό κόστος και ας μετατρέψουμε την πολιτική από τέχνη του εφικτού σε τέχνη του ανέφικτου. Γιατί αυτό είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε για τις επόμενες γενιές αν θέλουμε αυτή η χώρα να πάει κάποτε επιτέλους μπροστά.
13°
