Τελικά δεχόμαστε τις κατηγορίες του Ερντογάν που αποκαλεί τον Μακρόν «ρατσιστή, ναζιστή και φασίστα», προτρέποντας τους Γάλλους να τον ξεφορτωθούν.
Στο ελληνικό ίντερνετ όλοι πλακώνονται με όλους. Για τον Κυριάκο, για τον Αλέξη, τα Λεγραινά, την Πάρνηθα, τα εμβόλια, τις κλειστές ταβέρνες.
Στο μόνο που φαίνεται να συμφωνούν οι περισσότεροι τις τελευταίες ημέρες είναι ότι «ο Μακρόν το παίζει ακροδεξιός». Το λένε οι εγχώριοι οπαδοί του Μελανσόν, το λένε και αρκετοί από αυτούς που αυτοπροσδιορίζονται φιλελεύθεροι. Και επειδή εδώ είναι το λίκνο του παγκόσμιου πολιτισμού και η κοιτίδα, ως γνωστόν, της Δημοκρατίας, όλοι νιώθουν την ανάγκη να υψώσουν τα στήθη τους «στην στοχοποίηση από τον Μακρόν των μουσουλμάνων» αλλά και «στο αστυνομικό του κράτος». Όχι για κανένα άλλο λόγο αλλά γιατί πρέπει να νουθετήσουμε τον, σύμμαχο κατά τα άλλα, Μακρόν ο οποίος ως γνωστόν δεν ξεκινάει την ημέρα του αν δεν δει την αποδελτίωση του ελληνικού ίντερνετ.
Αλλά να σοβαρευτούμε.
Η Γαλλία τα τελευταία 6 – 7 χρόνια έχει πάνω από 200 νεκρούς από την θρησκευτική τρομοκρατία. Θυμηθείτε κατά σειρά τους νεκρούς στην σατιρική εφημερίδα Charlie Hebdo. Τα παιδιά που τα θέρισαν τα Καλάσνικοφ στη συναυλία στο Μπατακλάν. Το φορτηγό των 19 τόνων που έλιωσε τους ανθρώπους στην παραλία της Νίκαιας. Και πριν δύο μήνες ο αποκεφαλισμός του καθηγητή ιστορίας, φιλικού με τον αραβικό κόσμο, από έναν 18χρονο που πήρε «εκδίκηση για τον Προφήτη». Τότε ήταν που βγήκε ο Εμμανουέλ Μακρόν και παραδέχθηκε ότι «η ίδια η Γαλλία επέτρεψε τη δημιουργία γκέτο» με μόνη εξουσία τους ιμάμηδες, με αποτέλεσμα να έχει δημιουργηθεί «ένα ακραίο Ισλάμ με αποσχιστικές τάσεις». Και κήρυξε τον πόλεμο στην ισλαμιστική -προσοχή, ισλαμιστική όχι ισλαμική- ιδεολογία. Τον πόλεμο δηλαδή, όπως εξήγησε, σε αυτούς που χρησιμοποιούν την θρησκεία για να πουν ότι «οι αξίες της γαλλικής δημοκρατίας δεν είναι δικές μου - δεν πιστεύω στην ισότητα ανδρών γυναικών - δεν θέλω τα κορίτσια να πηγαίνουν στο σχολείο - θα υποχρεώσω τις γυναίκες να βάλουν μαντήλα - θα υπερασπιστώ κάθε πράξη βίας ως πράξη αντίστασης».
Στελέχη της κυβέρνησης του μιλούν ευθέως για περίπου 80 τεμένη που προωθούν τον «Ισλαμιστικό Αυτονομισμό». Πολλά είναι; Στην Γαλλία λειτουργούν πάνω από 2.500 τεμένη. Ένα στα 30 δηλαδή θεωρείται ύποπτο για στήριξη σε τρομοκράτες.
Και τι κάνει ο Μακρόν; Μετά από ένα κύκλο διαβούλευσης με τους εκπροσώπους των 5 εκατομμυρίων μουσουλμάνων της Γαλλίας αποφάσισε να απαγορεύσει την εισαγωγή ιμάμηδων, να απαγορεύσει την χρηματοδότηση τζαμιών και ισλαμικών συλλόγων από το εξωτερικό και να απαγορεύσει στους γονείς να μη στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο.
Και μετά προσπαθεί να βάλει ένα φρένο στην παθιασμένη ισλαμιστική προπαγάνδα στο ίντερνετ και καλεί την Ομοσπονδία Ισλαμικών Συλλόγων και το Συμβούλιο Παιδείας των Γάλλων Μουσουλμάνων να συνυπογράψουν την «Χάρτα των Αξιών της Γαλλικής Δημοκρατίας», δεσμευόμενος παράλληλα ότι τους νέους Ιμάμηδες θα τους επιλέξει ένα Συμβούλιο Ιμάμηδων και όχι το κράτος.
Όλα αυτά όμως εμείς εδώ στην Ελλάδα τα προσπερνάμε.
Και δεχόμαστε ουσιαστικά τις κατηγορίες του Ερντογάν που αποκαλεί τον Μακρόν «ρατσιστή, ναζιστή και φασίστα», προτρέποντας τους Γάλλους να τον ξεφορτωθούν γιατί είναι «ψυχοπαθής». Ο Μακρόν όμως κρατήθηκε και δεν του απάντησε αναλόγως. Αρκέστηκε μόνο να πει ότι η Γαλλία και η Ευρώπη «δεν είναι ούτε Ουγγαρία ούτε Τουρκία». Αυτό τουλάχιστον το καταλάβαμε;
«Καλά όλα αυτά αλλά για την απαγόρευση της φωτογράφισης και της βιντεοσκόπησης των αστυνομικών τι λες»;
Άλλη μια παραπλανητική απλούστευση των δελτίων ειδήσεων που προσπαθούν να χωρέσουν και λίγες διεθνείς εικόνες δράσεις, με αστυνομικούς να χτυπιούνται με διαδηλωτές.
Το επίμαχο άρθρο 24 δεν απαγόρευε την φωτογράφηση και την βιντεοσκόπηση των αστυνομικών επιχειρήσεων, απαγόρευε την δημοσίευση του προσώπου ή άλλου χαρακτηριστικού που μπορεί να οδηγήσει στην αναγνώριση ενός αστυνομικού. Και τώρα, μετά από τις αντιδράσεις των δημοσιογραφικών ενώσεων, προχωρούν σε μια αναδιατύπωση του άρθρου για να γίνει ξεκάθαρο ότι δεν θα περιοριστεί το δικαίωμα ενημέρωσης και η απαγόρευση θα αφορά μόνο την δημοσίευση που έχει σαφή σκοπό να βλάψει τη σωματική ή πνευματική ακεραιότητα του αστυνομικού.
Να σας το μεταφράσω. Στην Γαλλία οι αστυνομικοί αρνούνται να πάνε στις γειτονιές -στα γκέτο που λέγαμε - μιας και μετά από κάθε επιχείρηση οι φωτογραφίες τους αναρτώνται -ως καταζητούμενοι- σε ακραίους ισλαμιστικούς ιστότοπους. Επτάμισι χιλιάδες αστυνομικοί χτυπήθηκαν το ‘19 γράφουν οι γαλλικές εφημερίδες - 20 αστυνομικοί κάθε μέρα. Θέλει λοιπόν ο Μακρόν να εγγυηθεί στους αστυνομικούς ότι δεν θα είναι οι σάκοι του μποξ στην σύγκρουση με τους υμνητές των τρομοκρατών.
Αλλά για να τελειώνουμε. Ναι, «υπάρχουν αστυνομικοί που είναι βίαιοι» και «πρέπει να τιμωρηθούν» και «όταν δεν είσαι λευκός στην Γαλλία, είναι πιο πιθανό να ελεγχθείς από την αστυνομία γιατί θεωρείσαι αυτομάτως προβληματικός». Δεν ξέρω αν σας ικανοποιούν οι απαντήσεις αλλά είναι οι παραδοχές του ίδιου του Μακρόν. Την Παρασκευή το βράδυ απαντούσε σχεδόν για 3 ώρες σε ερωτήματα νέων σε ζωντανή μετάδοση, στην πλατφόρμα Brut στο youtube και στο facebook.
Και επέμεινε ότι στην Γαλλία που μπορείς να κριτικάρεις τους πάντες -τον πρόεδρο, την κυβέρνηση, τους δημοσιογράφους- δεν θα εξαιρεθούν από την κριτική οι θρησκείες. «Έχουμε κάνει περισσότερη κριτική στην καθολική θρησκεία παρά στο Ισλάμ» είπε ο αγνωστικιστής Μακρόν θυμίζοντας σε όλους εμάς τα όσα έχουμε σούρει κατα καιρούς στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία.
Δεν υπερασπίζομαι λοιπόν τον Μακρόν. Υπερασπίζομαι το κοινό μας αύριο. Που δεν έχει μόνο κοινές περιπολίες στην Μεσόγειο αλλά έχει κοινούς προβληματισμούς και κοινές αξίες.
Ή, για να σας το πω με τα λόγια των U2 που τουίταρε πρόσφατα ο Γάλλος πρόεδρος, “We are one” - Είμαστε ένα!
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
12°
