Γιατί τρομάζει η επαγγελματική ισοδυναμία των πτυχίων;

Για ένα νομοσχέδιο με «μια γεύση αντιμεταρρύθμισης» το οποίο στοχεύει στη «συρρίκνωση, τη μείωση και απαξίωση της δημόσιας εκπαίδευσης, των πανεπιστημίων, εν προκειμένω και την ενίσχυση της ιδιωτικής εκπαίδευσης» έκανε λόγο η πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή, στη διάρκεια της συζήτησης του νομοσχεδίου του υπουργείου Παιδείας, το οποίο συζητείται αυτές τις ημέρες στην Επιτροπή Μορφωτικών Υποθέσεων.

Αιχμή αποτελεί η ρύθμιση του νομοσχεδίου, η οποία επιτρέπει σε όλους τους αποφοίτους πανεπιστημίων του εξωτερικού και των ιδιωτικών κολεγίων τη συμμετοχή στους διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ για διορισμό στο Δημόσιο, ακόμη κι αν οι τίτλοι των σπουδών τους δεν έχουν την αναγνώριση ακαδημαϊκής ισοτιμίας από τον ΔΟΑΤΑΠ, αλλά μόνον την αναγνώριση της επαγγελματικής ισοδυναμίας των τίτλων σπουδών.

Δεν θα ασχοληθώ καθόλου με το κύριο επιχείρημα της υπουργού Παιδείας Νίκης Κεραμέως, σύμφωνα με το οποίο η εν λόγω διάταξη ενσωματώνει ευρωπαϊκή οδηγία στο εθνικό μας δίκαιο, καθώς η Κομισιόν έχει ήδη εκδώσει και αποστείλει στην Ελλάδα την πρώτη αιτιολογημένη πρόταση, με κίνδυνο να οδηγηθεί η χώρα μας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, εάν συνεχίσουμε να αγνοούμε την εν λόγω οδηγία.

Γιατί, όμως, η κατά «κοινή» ομολογία υποβαθμισμένη και κατώτερη ποιότητα εκπαίδευσης, την οποία προσφέρουν τα κολέγια τα οποία συνεργάζονται, λένε, με ξένα πανεπιστήμια και εξαντλούν τον κύκλο του προπτυχιακού τους προγράμματος στη χώρα μας, αποτελούν κίνδυνο για τα πολύ ποιοτικά ελληνικά πανεπιστήμια, τα πτυχία των αποφοίτων των οποίων θα υπερτερούν πάντα των ισοδύναμων επαγγελματικά τίτλων σπουδών, τους οποίους μοιράζουν αυτά τα κολέγια;

Είναι ποτέ δυνατόν οι απόφοιτοι των ελληνικών πανεπιστημίων να μην υπερέχουν στην κατάταξή τους στους πίνακες οποιουδήποτε διαγωνισμού του ΑΣΕΠ για πρόσληψη στο δημόσιο; Ποιος, ακριβώς, είναι αυτός ο διαφαινόμενος φόβος και που οφείλεται, άραγε;

Υπάρχει ποτέ ιδιώτης εργοδότης, ο οποίος θα αποφασίσει να προσλάβει έναν επιστήμονα εργαζόμενο, με μόνο κριτήριο τον τίτλο σπουδών του; Δηλαδή, ο υποψήφιος εργαζόμενος θα προβάλλει την ποιότητα των εγκύκλιων σπουδών του σε ένα ελληνικό πανεπιστήμιο και θα πείσει οριστικά τον μελλοντικό ιδιώτη εργοδότη του ότι το δικό του πτυχίο είναι εκείνο το καίριο στοιχείο, το οποίο τον καθιστά ως τον ιδανικό εργαζόμενο για την προτεινόμενη θέση εργασίας, σε αντίθεση με τον ανταγωνιστή του από το κολέγιο;

Και, επίσης, θα καταστούν αυτά τα ιδιωτικά κολέγια ελκυστικά για τους νέους της χώρας μας, μόνον και μόνον επειδή θα προσφέρουν τίτλους με επαγγελματική ισοδυναμία; Θα αδειάσουν τα ελληνικά πανεπιστήμια και θα πλημμυρίσουν τα κολέγια με κόσμο;

Μόνον σε ένα καθεστώς σοβιετικού τύπου θα είχε νόημα να μην είναι ισοδύναμοι επαγγελματικά οι τίτλοι σπουδών των δημοσίων πανεπιστημίων με εκείνους των ιδιωτικών κολεγίων. Μόνον, δηλαδή, σε ένα καθεστώς, το οποίο «φροντίζει» για την άμεση επαγγελματική «αποκατάσταση» όλων των αποφοίτων πάσης φύσεως σε ένα γιγαντιαίο Δημόσιο…

Πράγματι, τότε και μόνον τότε θα χανόταν το συγκριτικό πλεονέκτημα των αποφοίτων των δημοσίων πανεπιστημίων.