Ας αφήσει τα παραμύθια, λοιπόν, ο κ. Τσίπρας. Μια ζωή ήταν αγκαλιά με τα άκρα. Το σοσιαλδημοκρατικό κοστούμι δεν του πάει.
Ο Αλέξης Τσίπρας έχει διαπιστώσει ότι τα διχαστικά διλήμματα έχουν μεγάλη πολιτική απόδοση. Η επένδυση στο διαχωρισμό σε μνημονιακούς-αντιμνημονιακούς τον έφερε στην εξουσία. Μικρή σημασία έχει αν ο ίδιος απεδείχθη μνημονιακότερος των μνημονιακών. Είχε πετύχει τον ατομικό του στόχο: Έγινε πρωθυπουργός κι έμεινε στην εξουσία διπλάσιο χρόνο από τους προκατόχους του στη διάρκεια της κρίσης.
Τώρα προσπαθεί να στήσει μια νέα παράσταση. Έχει κρατήσει για τον εαυτό του το ρόλο του προοδευτικού και του προστάτη του λαού και στον άλλο πρωταγωνιστικό ρόλο έχει τοποθετήσει την ακροδεξιά της οποίας εκφραστής υποτίθεται είναι η ΝΔ και ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Αυτό τον βολεύει, αυτό λέει. Πρέπει να είναι κάποιος εξαιρετικά αφελής για να «τσιμπάει» στο νέο παραμύθι του κ. Τσίπρα και να έχει μνήμη χρυσόψαρου για να μη θυμάται ότι είναι εκείνος που όλα αυτά τα χρόνια, στις πιο κρίσιμες στιγμές βρέθηκε αγκαλιά με την ακροδεξιά.
Πριν γίνει κυβέρνηση, ήταν αγκαλιά με τη Χρυσή Αυγή στις πλατείες των αγανακτισμένων. Η συνύπαρξη δεν ήταν συγκυριακή. Τα κεντρικά αιτήματα, περι σκισίματος των μνημονίων και μονομερούς διαγραφής του χρέους ήταν κοινά. Διαβάζω «...άμεση καταγγελία του Μνημονίου, απαλλαγή της οικονομίας μας από τις θλιβερές του επιπτώσεις... Η λύση του ελληνικού προβλήματος απαιτεί άμεση διαγραφή του παράνομου και επαχθούς χρέους που πληρώνει ο ελληνικός λαός. Δεν υπήρξε ποτέ ευνοϊκότερη διεθνής συγκυρία για την επίτευξη αυτού του στόχου. Δυστυχώς οι μνημονιακές κυβερνήσεις δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα της χώρας, αλλά των διεθνών τοκογλύφων». Κάποιος θα θεωρήσει ότι το παραπάνω είναι απόσπασμα από το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για απόσπασμα από το πρόγραμμα της Χρυσής Αυγής. Οι κεντρικοί στόχοι ένωναν την πάνω και την κάτω πλατεία ώστε να μην ξεχωρίζει ποιος είναι ποιος.
Όταν κέρδισε τις εκλογές ο Αλ. Τσίπρας, δεν επέλεξε να κυβερνήσει με αυτούς που σήμερα θυμήθηκε ότι είναι προοδευτικοί (ΠΑΣΟΚ-Ποτάμι). Αγκάλιασε τον Π. Καμμένο τον οποίο έκανε Υπουργό Άμυνας, αξίωμα που ούτε στο όνειρό του δεν φανταζόταν τόσες τετραετίες που ήταν βουλευτής της ΝΔ. Έκανε την επιθυμία του πράξη, με την «πρώτη φορά αριστερά». Για τις ανάγκες της συγκυρίας ο Αλ.Τσίπρας τον βάφτισε «κεντροδεξιό», για να θυμηθεί τους τελευταίους μήνες, μετά τη διάλυση του κυβερνητικού συνασπισμού ότι είναι μάλλον είναι ακροδεξιός και τον είχε παραπλανήσει τόσα χρόνια.
Σε μια πολύ κρίσιμη στιγμή, όπως αυτή του δημοψηφίσματος, ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε ξανά στις πλατείες αγκαλιά με τη Χρυσή Αυγή.
Επί κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου η Χρυσή Αυγή χαρακτηρίστηκε εγκληματική οργάνωση και οι ηγέτες της μπήκαν στη φυλακή. Στα 4 χρόνια της κυβέρνησης Τσίπρα η δίκη της Χρυσής Αυγής δεν λέει να τελειώσει.
Οι συνθήκες ανομίας και το μπάχαλο που επικρατούν στο κέντρο της Αθήνας και στις γειτονιές είναι «βούτυρο στο ψωμί» της ακροδεξιάς, που εκμεταλλεύεται την κατάσταση για να προωθεί την ατζέντα της. Η αποσάθρωση των θεσμών (δικαιοσύνη, ΜΜΕ, ανεξάρτητες αρχές), δουλεύει υπέρ των εχθρών της δημοκρατίας, όπως σε όλο τον κόσμο.
Ας αφήσει τα παραμύθια λοιπόν ο κ.Τσίπρας. Μια ζωή ήταν αγκαλιά με τα άκρα. Το σοσιαλδημοκρατικό κοστούμι δεν του πάει. Γιατί απαιτεί προσήλωση στους κανόνες της φιλελεύθερης δημοκρατίας και του κράτους δικαίου. Έννοιες που αποδέχεται εξ ανάγκης στα λόγια, αλλά τις περιφρονεί βαθύτατα στην πράξη. Μπορεί η φωτογραφία του Παναγιώτη Κουρουμπλή με τον Αμβρόσιο να του «χαλάει τη σούπα» αλλά είναι η πραγματική εικόνα της πολιτικής λογικής του: Ακραίος λόγος, υποκρισία, ψηφοθηρία.
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
11°
