Τι συμβαίνει στην Τράπεζα Αττικής; Η Τράπεζα, για τον έλεγχο της οποίας έχει πέσει κυριολεκτικά ξύλο το τελευταίο διάστημα, παραμένει ακέφαλη. Και ο λόγος δεν είναι άλλος από το ότι τα «συστήματα» που μάχονται για να τον αναλάβουν, αν και πανίσχυρα, δεν έχουν καταφέρει το τελειωτικό χτύπημα. Κυβέρνηση, Τράπεζα της Ελλάδος και «βαθύ δημόσιο», έχουν φτάσει πολλές φορές κοντά στη «νίκη», εξουδετερώνοντας πιόνια του αντιπάλου, αλλά ποτέ δεν έχουν εξασφαλίσει την απόλυτη επικράτηση.
Μόλις λίγες ώρες μετά τον εξαναγκασμό σε παραίτηση του προέδρου της Τράπεζας Παναγιώτη Ρουμελιώτη, το έκτακτο διοικητικό συμβούλιο που συγκλήθηκε με πρωτοβουλία του βασικού μετόχου, του ΕΦΚΑ, για να συγκαλέσει έκτακτη γενική συνέλευση και αναδείξει τη νέα ηγεσία, κατέληξε σε μια …αυτοπροσποίηση, όπως λένε και οι λάτρεις της στρογγυλής θεάς. Μια «απόφαση» που θα ζήλευσαν τα καλύτερα συνωμοσιολογικά σενάρια.
Ο ΕΦΚΑ ανακάλεσε το αίτημά του για σύγκληση Έκτακτης Γενικής Συνέλευσης για την εκλογή νέου Διοικητικού Συμβουλίου, επιφυλασσόμενος να επανέλθει όποτε το κρίνει σκόπιμο, ενώ στη συνέχεια, το… απερχόμενο Διοικητικό Συμβούλιο ομόφωνα αποφάσισε να αναβάλει και την εκλογή νέου Προέδρου για την επόμενη συνεδρίασή του. Έτσι, ο απερχόμενος διευθύνων σύμβουλος Θόδωρος Πανταλάκης, του οποίου την παραίτηση είχε επίσης ζητήσει (μαζί με του Ρουμελιώτη) η κυβέρνηση, παρέμεινε στη θέση του, επικαλούμενος το καταστατικό της τράπεζας, που αναφέρει ότι μόνο η Γενική Συνέλευση μπορεί να αποφασίσει αλλαγές στη διοίκηση της Attica.
Κάπως έτσι, τα σενάρια των προηγουμένων ημερών που έβλεπαν μία… ομαλή μετάβαση της ηγεσίας με τον προερχόμενο από το ΤΧΣ Γιώργο Μιχελή να αναλαμβάνει νέος πρόεδρος και τον Γιάννη Τσακιράκη, σημερινό αναπληρωτή CEO της Attica, να περνά στη θέση του διευθύνοντος, έπεσαν στο κενό. Ή για την ακρίβεια έμειναν μετέωρα, αφού οι εξελίξεις μπορεί να προκύψουν από τις 28 Μαρτίου, οπότε πιθανολογείται μια επόμενη συνεδρίαση του ΔΣ μέχρι το …βαθύ καλοκαίρι. Και τότε ποιος να αλλάξει το ηγετικό δίδυμο αφού θα πλησιάζουν και οι εκλογές;
Τα παράδοξα είναι πολλά και τα περισσότερα ανάγονται στη σφαίρα του παρασκηνίου, οπότε και η επιβεβαίωσή τους είναι δυσχερής.
Ο Θόδωρος Πανταλάκης ζήτησε να μην αποχωρήσει σε έκτακτη γενική συνέλευση αλλά στην τακτική γενική συνέλευση τον Ιούνιο 2019. Λέγεται μάλιστα ότι το αίτημα αυτό βρήκε στήριξη στο περιβάλλον του προέδρου της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννη Στουρνάρα, ο οποίος το τελευταίο διάστημα είχε κινηθεί για την απομάκρυνση του Παναγιώτη Ρουμελιώτη.
Ο Ρουμελιώτης, που μεταξύ άλλων είχε φέρει στο φως την υπόθεση των δανείων του επιχειρηματία Καλογρίτσα από την Τράπεζα Αττικής, βρέθηκε στο στόχαστρο της ΤτΕ, αλλά τελικά απομακρύνθηκε με τη σύμφωνη γνώμη της κυβέρνησης, που ζήτησε μαζί του να «φύγει» και ο Πανταλάκης. Να θυμίσουμε εδώ ότι οι δυο άνδρες είχαν έρθει στα χέρια στα τέλη του περασμένου χρόνου, σε ένα περιστατικό που δεν μπορεί να τιμήσει κανένα χρηματοπιστωτικό ίδρυμα ανά τον κόσμο.
Πίσω απ’ όλα αυτά κρύβονται τα «μεγάλα μυστικά» της Attica που μπορεί να φέρουν στην επιφάνεια το πόρισμα και η μηνυτήρια αναφορά της ΤτΕ για την περίπτωση της Τοξότης του Καλογρίτσα...
Ο Πανταλάκης, όμως, δεν φεύγει μέχρι νεωτέρας, και το πιθανότερο σενάριο, είναι στο επόμενο διάστημα να προωθηθεί ως νέος πρόεδρος ο Γιώργος Μιχελής. Κι αν το σενάριο αυτό δεν προχωρήσει, τότε τη θέση του προέδρου θα αναλάβει ο εκπρόσωπος του ΕΦΚΑ Σταύρος Παπαγιαννόπουλος ο οποίος ως το τέλος του μήνα θα έχει την ευθύνη της υπογραφής της θέσης του προέδρου...
Δύσκολοι καιροί για τους χειρισμούς στην Τράπεζα Αττικής, με τα κυβερνητικά στελέχη που είναι επιφορτισμένα με τη διαχείριση των τραπεζών να μην εμφανίζονται «ενωμένα» στις αποφάσεις για τη διοίκηση.
Πίσω απ’ όλα αυτά κρύβονται τα «μεγάλα μυστικά» της Attica που μπορεί να φέρουν στην επιφάνεια το πόρισμα και η μηνυτήρια αναφορά της ΤτΕ για την περίπτωση της Τοξότης του Καλογρίτσα, αλλά αφορά και στις περιπτώσεις άλλων έξι επιχειρήσεων που έλαβαν δάνεια είτε με χαμηλά επιτόκια είτε με ανεπαρκείς εξασφαλίσεις. Και τελικά οδήγησε στην άσκηση ποινικών διώξεων κατά της Τράπεζας Αττικής και της παλαιότερης διοίκησης (της περιόδου 2011 - 2015), όπως επίσης και κατά των νομίμων εκπροσώπων πέντε εταιρειών, για διερεύνηση τέλεσης «ενδεχομένως αξιόποινων πράξεων». Εμπλέκονται με τον τρόπο αυτό βαριά ονόματα του επιχειρείν, κάποια από τα οποία ίσως εξηγούν πολλές κινήσεις των τελευταίων εβδομάδων, που εμπλέκουν μπίζνες και εκλογές – ή, ακόμα, και ευρωεκλογές…
Όλα αυτά εξελίσσονταν παράλληλα με την τελευταία αύξηση κεφαλαίου της Αττικής που ολοκληρώθηκε πέρυσι, μέσα από μια ιδιαίτερα περίπλοκη διαδικασία έτσι ώστε το μεγαλύτερο μετοχικό κομμάτι της Τράπεζας να περάσει στον ΕΦΚΑ (που έβαλε και τα χρήματα) για να επιστρέψει ακολούθως στο ΤΜΕΔΕ και τελικά κανείς «εκτός συστήματος» να μην έχει λόγο (σ.σ. δηλαδή δικαιώματα καταστατικής μειοψηφίας) στις διαδικασίες…
Η Αττικής ως μη συστημικό τραπεζικό ίδρυμα δεν υπόκειται στις ίδιες διαδικασίες ελέγχουν με τις υπόλοιπες μεγάλες τράπεζες, επιτρέποντας… παιχνίδια με τους παλιούς όρους
Διαδικασίες που ευνοούνται από το γεγονός ότι η Αττικής ως μη συστημικό τραπεζικό ίδρυμα δεν υπόκειται στις ίδιες διαδικασίες ελέγχουν με τις υπόλοιπες μεγάλες τράπεζες, επιτρέποντας αυτό που ορισμένοι λένε… παιχνίδια με τους παλιούς όρους. Προφανώς για τον λόγο αυτό, και για να ξορκίσουν τα σύννεφα που μαζεύονται, βαριά πλέον, πάνω στην τράπεζα, κάποιοι πρότειναν χτες την… ιδιωτικοποίησή της. Ένα πυροτέχνημα που μπορεί να στρέψει τους προβολείς από τον διοικητικό τραγέλαφο, αλλά δύσκολα τους απομακρύνει από τα πραγματικά προβλήματα της τράπεζας την οποία ο ΕΦΚΑ δεν μπορεί να πουλήσει κάτω της ονομαστικής αξίαςκαι η οποία δυσκολεύεται να φέρει κέρδη λόγω του ελλειμματικού επιχειρηματικού της μοντέλου. Πέραν βέβαια του ζητήματος της τιτλοποίησης των δανείων, που «φοβίζει» ακόμη και τους επενδυτές υψηλού ρίσκου.
13°
