Τα γεγονότα είναι γνωστά. Η αστυνομία προχώρησε στα Γιαννιτσά σε 16 προληπτικές προσαγωγές.
Τα γεγονότα είναι γνωστά, άγνωστη και ανεξερεύνητη και αψηλάφητη όμως παραμένει για πολλούς η φύση του ΣΥΡΙΖΑ. Οφείλουμε να το ομολογήσουμε. Οι κυβερνητικοί μέχρι τώρα τα έχουν αξιοθαύμαστα καταφέρει. Έχουν αποκρύψει τους βαθύτερους στόχους τους. Μια κοινωνία σε εξάρτηση, από ένα κράτος αρπαγής πόρων, σε μια ατμόσφαιρα προοδευτικού αυταρχισμού και ταπείνωσης των ανθρώπων.
Η αδυναμία της Αντιπολίτευσης να μιλήσει σχετικά και με τη δυνατή φωνή του θεσμικού της ρόλου, λειτούργησε ως σύμμαχος αυτού του μεγάλου στόχου. Της απόκρυψης εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ της πραγματικής του πολιτικής ταυτότητας. Αποτελεσματικά μεταμφίεσε τον εαυτό του και πέτυχε να εμφανισθεί ως άλλος. Η ακατανοησία του, σχεδιασμένη, έγινε όπλο του.
Οι προληπτικές προσαγωγές είναι πέρα από τον εκφοβισμό και την καταστολή. Είναι μια ακόμη πράξη σχεδιασμένης ταπείνωσης. Η σιωπή και εδώ των πολλών, θα διαφυλάξει από το φως τον μεταμφιεσμένο πυρήνα της πολιτικής συνείδησης των κυβερνητικών, συντηρώντας την ακατανοησία.
Η ταπείνωση είναι υπέρτερη ως στόχος της καταστολής. Περί τίνος πρόκειται; Πρόκειται για μια επίμονη προσπάθεια, ώστε οι άνθρωποι να αποδεχθούν το πιεστικό πλαίσιο της ανάγκης. Πρόκειται για την υπογράμμιση της ασημαντότητας όλων και του καθενός ξεχωριστά, που μέσα της, στο βάθος της, εμπεριέχει έναν ευτελισμό.
Ο στόχος είναι να παραμείνουν οι άνθρωποι καθηλωμένοι στην ανάγκη και να συμβιβαστούν με τις συνθήκες που επιχειρούν οι κυβερνητικοί να επιβάλλουν. Αυτό είναι το υπόβαθρο της ταπείνωσης. Πάνω στο οποίο επιχειρείται να οικοδομηθεί πρώτα μια συνθήκη παραίτησης και μετά υποταγής. Ένας ηττημένος και εύκολα διαθέσιμος στην εξουσία λαός. Με το δέος που συνοδεύει αυτή τη συνθήκη. Έτσι εξηγούνται τα μικρά, έτσι -φρονώ- και τα μεγάλα.
Υ.Γ. Παραθέτω, ως σεμνή συμβολή στην κατανόηση, δύο έννοιες, όπως σε άλλη ευκαιρία επιχείρησα έναν ορισμό τους.
ΕΞΟΥΣΙΑ: Η συνθήκη δέους , που οδηγεί στη (σχεδόν μηχανική) συμμόρφωση και υποταγή. Η βία που συνακόλουθα και εν δυνάμει την συνοδεύει. Ως αυτοπροστασία από την απειλή που γεννά η κατακρήμνιση (ή απώλεια ή κατάρρευση) αυτού του δέους στη συνείδηση των ανθρώπων.
ΚΡΑΤΟΣ: Σύνθετος μηχανισμός κανόνων εξωτερικά διοικητικός. Καλύπτοντας τις ανάγκες της συνύπαρξης, μετεξελίσσεται υλικά και φαντασιακά σε μοχλό εξουσίας και καταστολής και προσκτά ιδεολογική και πολιτική αυτονομία. Αυτοενισχυόμενος σε έναν δεύτερο κύκλο, τείνει να επιβληθεί ως απόλυτη αναγκαιότητα.
7°
