Ο πρωθυπουργός υποδεικνύει στους υπουργούς να εργάζονται με ορίζοντα τις εκλογές στο τέλος της τετραετίας, το φθινόπωρο του 2019. Αυτό δεν σημαίνει ότι εκλογές δεν μπορεί να γίνουν νωρίτερα, μαζί με τις ευρωεκλογές και τον πρώτο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών, στις 26 Μαΐου.
Ειδικότερα:
Η αρχική σκέψη ήταν ότι ο κύβος θα ριφθεί τον Μάρτιο, ανάλογα με τις δημοσκοπήσεις. Τώρα γίνεται λόγος για τις αρχές Απριλίου, αφού οι μετρήσεις μέχρι στιγμής δεν επιτρέπουν στον ΣΥΡΙΖΑ να ελπίζει ότι η ατζέντα θετικών μέτρων (αύξηση κατώτατου μισθού κ.ο.κ.) αρκεί για την ανακοπή της αρνητικής δυναμικής. Όχι μόνο αυτό, αλλά το πολιτικό κόστος της συμφωνίας των Πρεσπών στη βόρεια Ελλάδα είναι μεγαλύτερο από αυτό που είχε προβλεφθεί. Σύμφωνα με πληροφορίες, υπάρχουν περιοχές στη Μακεδονία όπου ο ΣΥΡΙΖΑ είναι τέταρτος και η κατάσταση δεν βελτιώνεται όσο περνά ο καιρός, το αντίθετο συμβαίνει. Υπουργοί και βουλευτές δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν στον Βορρά χωρίς να βρεθούν αντιμέτωποι με διαμαρτυρίες και η ιδέα για μια περιοδεία του Αλ. Τσίπρα θεωρείται από πολλούς παρακινδυνευμένη. Από την άλλη, τα έσοδα από τον τουρισμό αναμένονται χαμηλότερα από τα περσινά φέτος το καλοκαίρι και η επέτειος ενός χρόνου από την τραγωδία στο Μάτι θα δημιουργήσει πολύ βαριά ατμόσφαιρα για την κυβέρνηση, ειδικά αν έχουμε μεγάλες πυρκαγιές τον Ιούλιο και τον Αύγουστο.
Οι εισηγήσεις προς τον πρωθυπουργό για εξάντληση της τετραετίας πληθαίνουν. Για παράδειγμα, αυτή είναι η εισήγηση του ΥΠΟΙΚ Ευ. Τσακαλώτου και του ΥΠΕΣ Α. Χαρίτση. Αντίθετα, ο γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ Π. Σκουρλέτης και ο πρόεδρος της Βουλής Ν. Βούτσης φέρονται να είναι υποστηρικτές του σεναρίου του Μαΐου.
Το κεντρικό επιχείρημα αυτής της τάσης είναι ότι είναι προτιμότερη η πολλαπλή ήττα μια κι έξω, με διάχυση της δυσαρέσκειας στις διαφορετικές κάλπες και ενίσχυση της συμμετοχής λόγω των αυτοδιοικητικών εκλογών, ώστε να αποφευχθεί το βαρύτερο δυνατό αντιΣΥΡΙΖΑ ξέσπασμα στις εθνικές εκλογές. Ο αντίλογος είναι ότι όσο υπάρχει καιρός μπροστά τόσο μεγαλύτερη θα είναι η δυνατότητα για αλλαγή του κλίματος (120 δόσεις, προσλήψεις εκπαιδευτικών, οριστικοποίηση των μόνιμων διορισμών στους ΟΤΑ κ.ο.κ.).
Η βαθύτερη ελπίδα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι θα υπάρξει εντονότερη κινητικότητα στις παρυφές της ΝΔ, πέρα από το κόμμα Βελόπουλου και την πρωτοβουλία Αντώναρου (ακόμη Μπαλτάκος-Καρατζαφέρης-Δ. Καμμένος διαβουλεύονται).
Στις εκλογικές αναμετρήσεις της τελευταίας δεκαετίας υπάρχει κάτι κοινό: ότι αναπτύσσεται ρεύμα υπέρ του πρώτου τα τελευταία 24ωρα με αποτέλεσμα να μεγαλώνει το εύρος της νίκης του, που τελικά υπερβαίνει οτιδήποτε είχε καταγραφεί στις μετρήσεις. Το διαπιστώσαμε από το απρόβλεπτο 44% του ΠΑΣΟΚ το 2009 μέχρι τις τελευταίες εκλογές (του Σεπτεμβρίου 2015) όταν το ντέρμπι έγινε άνετη επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ, για να μη μιλήσει κανείς για τη διαφορά 20 μονάδων υπέρ του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα.
Αν όλα αυτά τα δεδομένα μπουν μαζί στο μπλέντερ αυτό που θα προκύψει είναι εντελώς ρευστό. Και ο Αλ.Τσίπρας που έχει μάθει να κερδίζει, είτε έναντι του αντιπάλου είτε έναντι του κόμματός του πριν από τη δική του ηγεσία, θα πρέπει τώρα να προσαρμοστεί σε έναν νέο, άχαρο ρόλο. Και θα πρέπει να επιλέξει ανάμεσα σε μια ήττα σε όλα και σε μια ήττα σε στάδια. Το πρώτο του πάει καλύτερα, το δεύτερο διευκολύνει τις αυταπάτες. Και ο χρόνος πιέζει.
