Το Documento του ρεπόρτερ-ερευνητή σ. Βαξεβάνη συνέχισε τις μεγάλες δημοσιογραφικές επιτυχίες. Ακολουθώντας τα χνάρια των μεγάλων ταγών της αριστερής δημοσιογραφίας που μαγνητοφωνούσαν τους φίλους τους, έφερναν στην επιφάνεια κρυφά γκέι ημερολόγια και επέβαλαν στην πολιτική σκηνή προσωπικότητες κύρους όπως τον Παπαχριστόπουλο, δημοσίευσε το κείμενο μίας τηλεφωνικής συνομιλίας. Στο ένα άκρο της τηλεφωνικής γραμμής βρισκόταν ο κουμπουροφόρος σύντροφος Πολάκης, στην άλλη ο προδοτικός Στουρνάρας. Η συνομιλία δημοσιεύτηκε με το «νι και με το σίγμα» και χαρακτηρίστηκε σαν ρεπορτάζ.
Σύμφωνα με τις διεθνείς πρακτικές, «ρεπορτάζ» σημαίνει ότι υπάρχουν πηγές οι οποίες επιβεβαιώνουν την είδηση. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, πηγή ήταν το ηχογραφημένο τηλεφώνημα το οποίο προφανώς είχε στην κατοχή της η αδέσμευτη εφημερίδα – άλλωστε η λεπτομερής απομαγνητοφώνηση δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφισβήτησής του.
Την επομένη άρχισαν τα προβλήματα.
Ο Πολάκης που έσπευσε να επιβεβαιώσει με υπερηφάνεια τον διάλογο, αφού έζησε έναν ακόμη ανέξοδο προσωπικό θρίαμβο, αντελήφθη ότι πέρα από τους υπονόμους, άνοιξε το δρόμο στους νόμους και τους αστυνόμους οπότε έκανε ό,τι όλα τα παλικάρια της φακής, δηλαδή μάζεψε την ουρά κάτω από τα σκέλια. Προκειμένου, εκ των υστέρων, να αποδείξει ότι δεν υπήρχε απομαγνητοφώνηση της συνομιλίας, αλλά από στήθους αναπαραγωγή της λόγω της φωτογραφικής μνήμης που διαθέτει, θυμήθηκε ότι μια φορά είχε ψαρέψει κάτι κέφαλους γιατί ξέρει από ψαροντούφεκο και είχε μάθει σημάδι όταν πόζαρε με καλάσνικοφ και μετά μάζευε καφέ μαζί με τις κνήτικες μπριγάδες στη Νικαράγουα.
Η λεβέντικη αυτή στάση δεν εκθέτει τον Πολάκη –άλλωστε, όπως έλεγε και ο Μαρξ «Ο καθαρός ο ουρανός ποτέ δεν πιάνει βρώμα, κι όποιος μιλάει για δάνεια θα τονε φάει το χώμα»– αλλά τον Βαξεβάνη. Ο σύντροφός του τον πούλησε. Τον άφησε εκτεθειμένο να αποκαλεί «ντοκουμέντο» μία συνομιλία που, σύμφωνα με το νέο σενάριο, του τη διηγήθηκαν και εκείνος την έχαψε αμάσητη χωρίς να ζητήσει ούτε ένα αποδεικτικό στοιχείο! Μπορεί δηλαδή να επικοινωνήσει οποιοσδήποτε με το δημοσιογράφο-ερευνητή, να του πει ότι μίλησε με τον Θεό, τον Τσίπρα ή τον Καρανίκα, και το Documento να κάνει θέμα τη συνομιλία που ποτέ δεν άκουσε και δεν μπορεί να αποδείξει την ύπαρξή της!
Ακόμη και ένας περιορισμένων δυνατοτήτων παράγοντας της κρατικοδίαιτης συστημικής δημοσιογραφίας μπορεί να αντιληφθεί ότι ο νεανικός και αφελής ενθουσιασμός ελάχιστα απέχει από τον δημόσιο εξευτελισμό.
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
11°
