Αυτή την εβδομάδα θα συζητηθεί μεταξύ άλλων το άρθρο 16, που απαγορεύει την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων στην επιτροπή για τη Συνταγματική Αναθεώρηση. Αντιλαμβάνομαι απολύτως τις ιδεολογικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ που δεν θέλει να το αλλάξει αλλά, επιτέλους, μη βάζουμε την ιδεολογική συνέπεια πάνω από την ορθολογική συνέπεια. Ας μιλήσουμε, λοιπόν, όχι με συνθήματα αλλά με επιχειρήματα.
Γιατί πρέπει να αναθεωρηθεί το άρθρο 16:
Η δυνατότητα ίδρυσης μη κρατικών πανεπιστημίων θα δράσει ευεργετικά και για τα δημόσια πανεπιστήμια. Η σύγκριση με τα μη κρατικά θα βοηθήσουν να θεραπευθούν κάποιες χρόνιες παθογένειες στα δημόσια, όπως η καθημερινότητα, η αισθητική κλπ. καθότι φοιτητές και καθηγητές θα βλέπουν δίπλα τους και θα διεκδικούν ένα καλύτερο περιβάλλον.
Θα μπει στον εφαρμοστικό νόμο ότι δεν θα πρόκειται για ιδιωτικά πανεπιστήμια αλλά για μη κερδοσκοπικά, ώστε να είναι περισσότερο αποδεκτό σε ένα αριστερό ακροατήριο. Αν ακόμα και αυτό δεν σας κάνει ας πούμε κοινωφελή ιδρύματα, μη κερδοσκοπικά
Η αξιολόγηση και πιστοποίηση των μη κρατικών πανεπιστημίων θα γίνεται όπως και στα δημόσια από την ανεξάρτητη αρχή για την αξιολόγηση και διασφάλιση ποιότητας στην ανώτατη εκπαίδευση, την ΑΔΙΠ
Η επιλογή των μη κρατικών πανεπιστημίων από παιδιά της μεσαίας και ανώτερης τάξης, όπως ισχυρίζονται οι οπαδοί της ταξικότητας στην εκπαίδευση, θα απελευθερώσουν θέσεις στα δημόσια πανεπιστήμια, που έχουν κλειστό αριθμό εισακτέων για τα παιδιά της κατώτερης τάξης.
Θα μπει στον εφαρμοστικό νόμο ότι ένα ελάχιστο ποσοστό των φοιτούντων 10%-20% θα είναι με υποτροφίες ώστε όλοι να έχουν τη δυνατότητα να σπουδάσουν σε μη κρατικά πανεπιστήμια ανεξάρτητα από το βαλάντιό τους.
Η ύπαρξη διδάκτρων που κάποιοι επικαλούνται ήδη υπάρχει στην ανώτατη εκπαίδευση. Σε προπτυχιακά μαθήματα στο Ε.Α.Π. (Ανοικτό Πανεπιστήμιο) και στη συντριπτική πλειοψηφία μεταπτυχιακών
Η εμπορευματοποίηση της έρευνας που κάποιοι επικαλούνται είναι μάλλον ανέκδοτο. Σήμερα υπάρχουν χιλιάδες ερευνητικά προγράμματα χρηματοδοτούμενα από ιδιωτικές επιχειρήσεις, ενώ από την άλλη ήδη υπάρχουν ερευνητικά κέντρα που είναι ΝΠΙΔ
Χιλιάδες μαθητές που τελειώνουν το Λύκειο και είτε από επιλογή, είτε επειδή δεν μπήκαν εκεί που ήθελαν, στρέφονται στο εξωτερικό για σπουδές θα μπορούν να σπουδάσουν στη χώρα μας. Θα έχουν δηλαδή οι νέοι μας περισσότερες επιλογές στη χώρα τους
Θα αυξηθούν οι θέσεις εργασίας στη χώρα μας για υψηλής στάθμης προσωπικό (καθηγητές, ερευνητές διδάκτορες) που αλλιώς θα μετανάστευαν
Θα μπει μια τάξη στο θολό και άναρχο τοπίο της μεταλυκειακής εκπαίδευσης που τώρα επιτηρείται από τη Γενική Γραμματεία Εμπορίου.
Είμαστε παγκόσμια πρωτοτυπία στην απαγόρευση ύπαρξης μη κρατικών πανεπιστημίων (ακόμα και η Βενεζουέλα έχει 24 τέτοια πανεπιστήμια).
Αν δεν μπει το άρθρο 16 στην αναθεώρηση θα πρέπει να περιμένουμε άλλα 10 χρόνια για να αποκτήσει η χώρα μη κρατικά Πανεπιστήμια. Σε αυτό το διάστημα θα έχουμε χάσει το τρένο και πολλές χιλιάδες παιδιά στο εξωτερικό.
Όταν πλέον έχουμε μπει στην εποχή των πιστοποιημένων MOOCs (Μαζικά Ανοικτά Διαδικτυακά Μαθήματα) είναι αστείο να απαγορεύουμε να ιδρυθούν στην Ελλάδα μη κρατικά πανεπιστήμια.
Εν κατακλείδι, ας κάνουμε το πρώτο βήμα:
Να αναφερθούμε ρητώς σε μη κερδοσκοπικά ιδρύματα
Να βάλουμε ρητά, υποχρεωτικό όρο, την εισαγωγή τουλάχιστον 10%-20% των εισακτέων χωρίς δίδακτρα, με υποτροφίες
Να βάλουμε ρητά ότι οι διαδικασίες αξιολόγησης και πιστοποίησης θα είναι αντίστοιχες με τα δημόσια πανεπιστήμια
Με αυτούς τους 3 όρους δεν υπάρχουν πλέον δικαιολογίες, ούτε καν στηριγμένες σε ιδεολογίες. Σήμερα θα έπρεπε να συζητάμε τις προϋποθέσεις και όχι τις δυνατότητες. Το άρθρο 16 πρέπει να αλλάξει γιατί αυτό επιτάσσει το εθνικό συμφέρον ίσως σε αντίθεση με συντεχνιακά συμφέροντα. Πρέπει να δώσουμε περισσότερες επιλογές στη νεολαία μας και περισσότερες ευκαιρίες στους πανεπιστημιακούς μας να σταδιοδρομήσουν στην Ελλάδα, να ανοίξουμε τον πανεπιστημιακό χάρτη της χώρας, αξιοποιώντας τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα σε επιστημονικό, πολιτιστικό και γεωπολιτικό επίπεδο.
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
10°
