Όποιος δεν έχει ασχοληθεί με το δημόσιο δεν καταλαβαίνει τι σημαίνει να προσπαθείς να κάνεις κάποιο έργο. Δεν μπορεί να καταλάβει ότι χωρίς να ευθύνεσαι μπορείς να βρεθείς κατηγορούμενος για το παραμικρό. Για μη τήρηση της αρχής της τυπικότητας, για μη τήρηση της αρχής της ισότητας, για μη τήρηση κάποιας διαδικασία ή νομοθεσίας την οποία ούτε που γνώριζες ότι υπάρχει, για παραλείψεις παλαιότερων, για παραλείψεις γενικότερα, για κάποια υπογραφή που έβαλες για να προχωρήσει κάποιο έργο που είχε ξεκινήσει πολύ πριν εσύ εμφανιστείς εκεί. Για αυτό και οι δημόσιοι υπάλληλοι δεν παίρνουν καμία πρωτοβουλία και κατηγορούνται για ευθυνόφοβοι (και καλά κάνουν από την οπτική τους). Γνωρίζουν ότι αν πάρουν έστω και την παραμικρή πρωτοβουλία, κάτι θα έχουν κάνει εν αγνοία τους λάθος ή παράτυπα, εξαιτίας του δαιδαλώδους θεσμικού και κανονιστικού πλαισίου, και θα τιμωρηθούν. Εδώ κατηγορήθηκε ο για 30 ημέρες υπηρεσιακός πρωθυπουργός και Πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας Παναγιώτης Πικραμμένος, δεν θα κατηγορηθεί ο δημόσιος υπάλληλος;
Και ερχόμαστε στον κύριο Γεωργουσόπουλο. Δεν γνωρίζω καθόλου το έργο του στο Θεατρικό Μουσείο, αλλά μπορώ με ασφάλεια να εικάσω ότι έμπλεξε εν αγνοία του και χωρίς φυσικά να φταίει σε κάτι. Το γραφειοκρατικό τέρας όπως περιγράφεται στην Δίκη του Κάφκα φαίνεται ότι τυλίγει σε μια κόλα χαρτί έναν από τους πιο πνευματικούς ανθρώπους του τόπου μας, που δύσκολα μπορώ να φανταστώ ότι στα 82 του αποφάσισε ζημιώσει το δημόσιο.
Και εδώ καλό είναι να δούμε και την μεγάλη εικόνα. Ποιος επιτυχημένος άνθρωπος θα αποφασίσει να ασχοληθεί ξανά με τον δημόσιο τομέα, όταν κινδυνεύει να βρεθεί μπλεγμένος, να σέρνεται στα δικαστήρια και να αμαυρωθεί η φήμη του. Γνωρίζω και τον αντίλογο: «ας μην έμπλεκε αν δε γνώριζε». Μα ποιος γνωρίζει στην λεπτομέρειά του όλο τον γραφειοκρατικό ιστό, εκτός από αυτόν που είναι χρόνια μέρος του και τον εξυπηρετεί να παραμείνει έτσι ώστε να το εκμεταλλευτεί προς όφελός του. Ποιος τρελός θα θελήσει να γίνει Υπουργός αν για παράδειγμα δεν υπάρχει ασυλία και κινδυνεύει να κατηγορηθεί από οποιονδήποτε για οτιδήποτε;
Είναι καιρός να δούμε λίγο πιο ανοικτόμυαλα και να κατανοήσουμε το ρίσκο εκείνων που αναλαμβάνουν ευθύνες, και να διαχωρίσουμε τις ενέργειες που εμπεριέχουν δόλο από τις ενέργειες που οφείλονται στο τύλιγμα του γραφειοκρατικού τέρατος στον λαιμό τους. Και επειδή πολλά ακούγονται τα τελευταία χρόνια για φυλακές, υπάρχει ο κίνδυνος (αν δεν έχει ήδη συμβεί) να ποινικοποιηθεί η πολιτική και δημόσια ζωή της χώρας.
