Η συζήτηση που κυριαρχεί στα πολιτικά παρασκήνια έχει να κάνει με τις δημοσκοπήσεις και τη δυναμική που καταγράφουν μετά το Μάτι και πριν τη ΔΕΘ.
Υπάρχουν κάποια συμπεράσματα λίγο-πολύ κοινώς αποδεκτά:
• Ο νέος δικομματισμός που διαμορφώθηκε στην εποχή των μνημονίων σταθεροποιείται. Η ΝΔ είναι με διαφορά το πρώτο κόμμα και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι με διαφορά το δεύτερο κόμμα. Αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι η συγκεκριμένη εικόνα μπορεί να αλλάξει και αυτό σημαίνει ότι αναπτύσσεται ένας σκληρός διπολισμός Δεξιάς - Αριστεράς που θα προσωποποιηθεί στο δίλημμα «Κυριάκος ή Αλέξης» και θα δημιουργήσει μεγάλη πίεση στον ενδιάμεσο χώρο.
• Η ΝΔ μπορεί να πετύχει αυτοδυναμία. Το ποσοστό που την εξασφαλίζει είναι συνάρτηση του ποσοστού που αθροιστικά θα συγκεντρώσουν τα εκτός Βουλής κόμματα και επομένως δεν μπορεί να προσδιοριστεί εκ των προτέρων. Ωστόσο, η συσπείρωση της ΝΔ είναι εντυπωσιακή, υπάρχουν μετακινήσεις ψηφοφόρων απευθείας από τον ΣΥΡΙΖΑ προς το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και βέβαια υπάρχει ένα έντονο ρεύμα κεντρώων που επιλέγουν Κυρ. Μητσοτάκη. Με αυτά τα δεδομένα, η ΝΔ, εκτός μεγάλου απροόπτου, έχει τη δυνατότητα να κερδίσει την πλειοψηφία εδρών στο κοινοβούλιο.
• Ο ΣΥΡΙΖΑ αντέχει. Παρά το μακεδονικό που τον έχει αποδυναμώσει στη βόρεια Ελλάδα και παρά την τραγωδία στο Μάτι που συγκλόνισε την Αττική, το κυβερνών κόμμα διατηρείται στη δεύτερη θέση χωρίς απώλειες. Η συσπείρωσή του παραμένει χαμηλή αλλά με τάση ανόδου, πολλοί από τους ψηφοφόρους του που απομακρύνονται παραμένουν αναποφάσιστοι και δεν καταφεύγουν αλλού, με αποτέλεσμα τίποτα να μη δείχνει ότι «θα πάνε από εκεί που ήρθαν», όπως ευχήθηκε η Φ. Γεννηματά, δηλαδή σε χαμηλό μονοψήφιο ποσοστό.
• Το Κίνημα Αλλαγής υποφέρει από την πόλωση και δυσκολεύεται να πλασαριστεί ως το κυριάρχο κόμμα στον προοδευτικό ή αντιδεξιό χώρο. Προσβλέπει σε εισροές από απογοητευμένους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, έχει γερασμένη λαϊκή βάση, αποφεύγει τις ξεκάθαρες απαντήσεις σε σχέση με τα μετεκλογικά του σχέδια και φιλοδοξεί να πάρει ένα διψήφιο ποσοστό και την τρίτη διερευνητική εντολή. Οσο πλησιάζουμε προς τις κάλπες οι δυσκολίες θα μεγαλώνουν γιατί τα διλήμματα θα σκληραίνουν, οι ανταγωνισμοί των πολιτευτών για τις έδρες θα εντείνονται και το ερώτημα «γιατί να σας ψηφίσουμε» θα γίνεται εξαιρετικά πιεστικό.
• Η Χρυσή Αυγή έχει καθιερωθεί ως μεγάλο κόμμα της ελάσσονος αντιπολίτευσης και διεκδικεί δυναμικά την τρίτη θέση. Λόγω της κρυφής ψήφου στην ακροδεξιά, οι προβλέψεις δεν είναι εύκολες, ενώ η αντοχή της αναδεικνύει με δραματικό τρόπο την καθυστέρηση στη δίκη της Χρυσής Αυγής και την μικρή επιρροή των παραδοσιακών ΜΜΕ στα οποία δεν έχει πρόσβαση η Χρυσή Αυγή που είναι πολύ δραστήρια στα social media.
• Το ΚΚΕ δεν δείχνει ούτε να χάνει ούτε να κερδίζει. Η σταθερότητά του, στις θέσεις και στο ύφος, του διασφαλίζει σταθερό κοινό αλλά η δυσκολία του να συνεργαστεί με άλλες κομμουνιστογενείς δυνάμεις και ο κατακερματισμός τους ίσως εμποδίζει περαιτέρω εκτίναξη.
• Είναι άδηλο το μέλλον των άλλων μικρών κοινοβουλευτικών κομμάτων, των ΑΝΕΛ και της Ενωσης Κεντρώων που έχουν επενδύσει στη σκληρή στάση στο μακεδονικό και σε μια ήπια αντισυστημικότητα. Ο Π. Καμμένος έχει γερά ερείσματα σην Εκκλησία και στους ενστόλους, ενώ φιλοδοξεί να συνεννοηθεί με εκτός ΝΔ δυνάμεις της καραμανλικής δεξιάς. Ο Β. Λεβέντης τα πηγαίνει καλύτερα στη Μακεδονία και θα κάνει ό,τι μπορεί μέχρι τις εκλογές για να προσελκύσει την ψήφο της καζούρας στην οποία οφείλει σε μεγάλο βαθμό την είσοδό του στη Βουλή.
• Το Ποτάμι έχει κακή δημοσκοπική επίδοση και αυτό επηρεάζει τις φυγόκεντρες τάσεις στο εσωτερικό του. Το συνέδριο του Νοεμβρίου θα είναι ορόσημο για την ενότητά του αλλά είναι ήδη σαφής η εσωτερική του διάσπαση (Αμυράς-Ψαριανός προς τη ΝΔ, Δανέλλης προς τον ΣΥΡΙΖΑ, Λυκούδης πολιορκούμενος από το ΚΙΝΑΛ). Οι μετρήσεις δυσκολεύουν την προοπτική αυτόνομης καθόδου στις εκλογές και ενισχύουν τα επιχειρήματα όσων εισηγούνται προεκλογική συνεργασία με την ΝΔ.
• Άβυσσος δεξιά της ΝΔ και αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλες δημοσκοπήσεις βάζουν στη Βουλή τον Βελόπουλο, άλλες τη Ζωή και όλες συμφωνούν ότι υπάρχει κινητικότητα στον αντισυστημικό χώρο και στις δύο όχθες του πολιτικού φάσματος χωρίς όμως να είναι ορατή μια οριστική εικόνα. Γενικά, ισχύει ότι οι περισσότερες δημοσκοπήσεις δείχνουν πεντακομματική βουλή με τα σημερινά δεδομένα χωρίς να αποκλείεται η επτακομματική.
Συμπέρασμα: Οι επόμενες εκλογές θα είναι εκλογές σταθεροποίησης του πολιτικού συστήματος και όχι ανατροπής ή αναδόμησης. Τα βασικά χαρακτηριστικά στο σημερινό πολιτικό κάδρο είναι η εδραίωση του νέου δικομματισμού, η ισχυροποίηση της ΝΔ και η δυναμική αλλαγής κυβέρνησης, η καθιέρωση του ΣΥΡΙΖΑ ως του πιο μεγάλου κόμματος απέναντι στη Δεξιά, η βέβαιη εκπροσώπηση τριών ακόμη κομμάτων στην επόμενη Βουλή και η αβέβαιη πορεία πολλών μικρότερων, μαζί με την επιστροφή των προ κρίσης κριτηρίων στη διαμόρφωση της πρόθεσης ψήφου πέρα από τη διάθεση κατεδάφισης του κατεστημένου.
13°
