«Με τον πρωθυπουργό επικοινώνησε ο Ε. Βενιζέλος για να του εκφράσει τη δυσφορία του», «οργισμένη δήλωση από την αναπληρώτρια υπουργό Εθνικής Άμυνας Φώφη Γεννηματά», «οξεία αντίδραση από τον Δημήτρη Κρεμαστινό», «με σκληρό τρόπο αντέδρασε ο γραμματέας επικοινωνίας του ΠΑΣΟΚ Δημήτρης Καρύδης», «λάβρος εμφανίστηκε ο Κώστας Σκανδαλίδης», «για χουντοδεξιούς μίλησε ο Πάρις Κουκουλόπουλος στο twitter», «οργισμένες δηλώσεις από τον Μιχάλη Καρχιμάκη και τη Μαριλένα Κοππά»…
Προς τι όλος αυτός ο κλαυθμός και οδυρμός; Διότι ένα στέλεχος –ούτε καν υπουργός της κυβέρνησης–, μιλώντας στο συνέδριο του κόμματός του, άσκησε κριτική στην προ τριακονταετίας διακυβέρνηση της χώρας από πρωθυπουργό του αντίπαλου κόμματος. Σε απλή μετάφραση ο βουλευτής της ΝΔ, Μάκης Βορίδης, είπε στο συνέδριο της ΝΔ «για την καταστροφή του τόπου ευθύνονται οι επιλογές του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή». Αυτή ήταν η περιβόητη φράση χάριν της οποίας στελέχη του ΠΑΣΟΚ σήκωσαν τη σημαία της επανάστασης. Σε μία πιο ψύχραιμη ανάγνωση, όμως, δύο μόνο τινά μπορεί να συμβαίνουν:
Το πρώτο έχει να κάνει με την ιδεολογικο-κομματική σύγχυση που ενδεχομένως νιώθει ένα τμήμα του ΠΑΣΟΚ εξαιτίας της συγκυβέρνησης με τη ΝΔ. Αυτή η ιδιότυπη ψυχολογική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει, τους καθιστά ενδεχομένως δύσκολο να αντιληφθούν ότι συμμετέχουν στην ίδια κυβέρνηση με τη ΝΔ, δεν έγιναν ένα κόμμα, ένα σώμα μια ψυχή. Το γεγονός ότι έχει συγκροτηθεί μία κυβέρνηση συνεργασίας ανάμεσα στα δύο κόμματα για να μη χρεοκοπήσει η χώρα, δεν μεταφράζεται στο ότι θα πηγαίνουν τα στελέχη της ΝΔ στο συνέδριο του κόμματός τους και θα αποθεώνουν τα χρόνια της διακυβέρνησης ΠΑΣΟΚ. Από πότε έπαψε να υφίσταται η ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση της ΝΔ με τον Ανδρέα Παπανδρέου; Mε ποια πολιτική λογική πιστεύει κανείς ότι ο ψηφοφόρος και τα στελέχη της ΝΔ, στα οποία απευθυνόταν εν προκειμένω ο Μάκης Βορίδης, επικροτούν τα πιστεύω της πολιτικής του Ανδρέα Παπανδρέου; Πού ακριβώς εντοπίζουν το μεμπτόν στην πρόταξη των ιδεολογικών διαφορών ΝΔ-ΠΑΣΟΚ τα στελέχη του Βαγγέλη Βενιζέλου τα οποία εξανέστησαν;
Αντιθέτως, θα έπρεπε να ευγνωμονούν τον Μάκη Βορίδη τόσο η ΝΔ, όσο και (κυρίως) το ΠΑΣΟΚ. Διότι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί ιδίως στο ΠΑΣΟΚ, που είναι ο αδύναμος κρίκος της συνεργασίας, είναι να φανεί ότι ταυτίζεται σε όλα με τη ΝΔ. Αν είναι δύο ίδια κόμματα ποιος θα ψηφίσει τον Βαγγέλη Βενιζέλο του 6% και όχι τον φιλομεταρρυθμιστή Σαμαρά του 22%; Πέρα όμως από το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, και τα υπόλοιπα κόμματα του συνταγματικού τόξου θα έπρεπε να «ευχαριστούν» τον Μάκη Βορίδη, με δεδομένο ότι είναι προτιμότερο ο δεξιός ή ο ακροδεξιός ψηφοφόρος να εκφραστεί ιδεολογικά και στην κάλπη από τη ΝΔ, παρά από τη Χ.Α. ή άλλες ακραίες πολιτικές επιλογές. Ο μόνος ο οποίος φάνηκε να αντιλήφθηκε τι συνέβη και κράτησε πιο ήπιους τόνους είναι εκπρόσωπος του κόμματος Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, αλλά ήταν η εξαίρεση που επιβεβαίωσε τον κανόνα.
Στην ουσία της φράσης δε πολλοί εξ αυτών που εξανέστησαν θα εκπλαγούν αν ακούσουν συζητήσεις εκσυγχρονιστών ψηφοφόρων και στελεχών του ΠΑΣΟΚ θιασωτών της διακυβέρνησης Σημίτη. Αυτών που αναριγούν στην ανάμνηση του «Τσοβόλα δώσ’ τα όλα», στην αποθέωση του κρατισμού που ξεκίνησε επί Κωνσταντίνου Καραμανλή και εδραιώθηκε επί Ανδρέα Παπανδρέου, στο λαϊκισμό, στην εκτόξευση του δημοσίου χρέους και τον υπερδανεισμό εκείνης της περιόδου, αλλά και στην ανάπτυξη του κακώς εννοούμενου συνδικαλισμού – τις συνέπειες του οποίου πληρώνει η ελληνική κοινωνία έως σήμερα. Στο διά ταύτα, δεν είναι η πρώτη φορά που διατυπώνεται αυτή η φράση και μάλιστα όχι προερχόμενη από δεξιά χείλη. Άλλωστε, ακόμα και ο ίδιος ο Ανδρέας Παπανδρέου «καταψήφισε» τρόπον τινά την περί ης ο λόγος περίοδο, αφού μετά το 1993 άλλαξε ακόμα κι αυτός πολιτική ρότα.
Το δεύτερο ενδεχόμενο που μπορεί να συμβαίνει είναι ότι κάποιοι προσπαθούν να εμπαίξουν το σώμα των ψηφοφόρων. Υπό την πίεση του κομματικού τους ακροατηρίου, το οποίο αισθάνεται άβολα να συγκυβερνά με τον προαιώνιο πολιτικό εχθρό, κάποιοι προσπαθούν να σηκώσουν τους τόνους, κλείνοντας το μάτι στο σκληροπυρηνικό τμήμα του κόμματός τους. Γιατί ποιος μπορεί να πιστέψει ότι ένας νοήμων πολιτικός του ΠΑΣΟΚ αδυνατεί να αντιληφθεί πως θα ήταν παράταιρο, κωμικό και ανιστόρητο να εμφανιστεί ένας στέλεχος της ΝΔ στο συνέδριο του κόμματός του και να υμνολογεί το ιστορικό έργο του ΠΑΣΟΚ; Το πολιτικό παιχνίδι όμως που επιχειρείται μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ, αν το εκλογικό σώμα αντιληφθεί ότι τα χαρτιά είναι σημαδεμένα. Διότι θα ήταν ίσως πιο έντιμο και συνεπές από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ να ασκήσει κριτική σε πιο ουσιώδη θέματα στον Μάκη Βορίδη. Όταν, για παράδειγμα, ο Γιάννης Ραγκούσης ως υπουργός είχε επιχειρήσει το άνοιγμα του επαγγέλματος των ταξιτζήδων, κάτι το οποίο ψηφοθηρικά ανέτρεψε ο Μάκης Βορίδης όταν ανέλαβε τα ηνία του υπουργείου. Αντί όμως το ΠΑΣΟΚ να αντιδρά σε θέματα ουσίας της πολιτικής, αντιδρά στην επιφάνεια. Θα στήριζαν, όμως, ποτέ τον Γιάννη Ραγκούση τα στελέχη του Βαγγέλη Βενιζέλου; Ποτέ! Αφού μπορεί να επαναστατούν στο άκουσμα της αμφισβήτησης του Ανδρέα Παπανδρέου, αλλά οι ίδιοι άνθρωποι με μεγάλη ευκολία κατακρεουργούν οτιδήποτε σχετίζεται με την περίοδο διακυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου. Όπως αντιστοίχως έκαναν κάποια στελέχη του Γιώργου Παπανδρέου για την περίοδο της διακυβέρνησης Σημίτη.
Και αυτό ακριβώς είναι και το πρόβλημα. Στο ότι σε κάθε ομιλία Σαμαρά και τώρα στο συνέδριο της ΝΔ, πρώτη σειρά καθόταν ο μαυρισμένος και χαλαρός Κώστας Καραμανλής. Διότι κανένα στέλεχος της ΝΔ δεν βγήκε να τον λοιδορήσει, ούτε καν να του αποδώσει τις εγκληματικές ευθύνες της περιόδου διακυβέρνησής του. Έτσι, συν τω χρόνω και με την απουσία κριτικής από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ, το όργιο σπατάλης και κακοδιαχείρισης της ΝΔ του Καραμανλή ξεχάστηκε και έτσι ο Κ. Καραμανλής μπορεί να εμφανίζεται χαλαρός σε κάθε κομματική εκδήλωση. Αφού το ΠΑΣΟΚ είναι συνήθως πολύ απασχολημένο να κατηγορεί τους δικούς του ηγέτες, αντί να υπενθυμίζει σε όλους τους τόνους τις γαλάζιες συνεντεύξεις Παυλόπουλου, τη διόγκωση του δημοσίου με γαλάζια παιδιά, την εκτόξευση του ελλείμματος και του χρέους, τις πέρα από κάθε προηγούμενο ρουσφετολογικές προσλήψεις σε πάσης φύσεως οργανισμούς. Πρόσφατο παράδειγμα που αναδείχθηκε με αφορμή τις απεργίες των εργαζομένων, το Μετρό. Από το 2004 που παρέδωσε το έργο η Κυβέρνηση Σημίτη οι προσλήψεις ακολούθησαν την εξής πορεία: 31/3/2004-31/12: 37 προσλήψεις, 2005: 19 προσλήψεις, 2006: 36, 2007: 81, 2008: 145, 1/1/2009 - 4/9/2009: 326 προσλήψεις οι μισές εκ των οποίων από τα μέσα Αυγούστου μέχρι ένα μήνα πριν από τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου του 2009! Αντί όμως το ΠΑΣΟΚ να κάνει αντιπολιτευτική παντιέρα το όργιο κακοδιαχείρισης προτιμά να δίνει ηρωικούς αγώνες για το ότι ένα στέλεχος της ΝΔ έχει ιδεολογικές διαφορές με το ΠΑΣΟΚ επί Ανδρέα Παπανδρέου. Είναι όμως περίοδος για κομματικές έριδες και αγώνες ανάμεσα στα δύο κόμματα που συγκυβερνούν; Σαφώς και όχι. Αλλά, τουλάχιστον, όταν δίνονται να είναι για τους σωστούς λόγους.
Και για να τελειώνουμε: Εάν τα θερμόαιμα στελέχη του ΠΑΣΟΚ εθίγησαν με τη φράση Βορίδη για την προ 30ετίας διακυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου στο συνέδριο της ΝΔ, τι θα πρέπει να πει ο Αντώνης Σαμαράς όταν, όπως γράφουν «Τα ΝΕΑ Σαββατοκύριακο», ο Θάνος Μωραΐτης στη συνεδρίαση της Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ χαρακτήρισε τον Αντώνη Σαμαρά ακροδεξιό;
13°
