Με το δημοκρατικό μου φρόνημα τόσο ψηλά που δυσκολεύομαι να το φτάσω και πρέπει να χρησιμοποιήσω σκάλα, οφείλω να χαιρετίσω τις οργισμένες αντιδράσεις των συμπατριωτών μου απέναντι στην επαίσχυντη δημοσκόπηση της «Ελευθεροτυπίας», σύμφωνα με την οποία το 30% των Ελλήνων συμφωνεί με τη φράση «στη δικτατορία τα πράγματα ήταν καλύτερα από σήμερα». Είναι νομίζω προφανές πως έχουμε να κάνουμε με ένα δημοσκοπικό ερώτημα-παγίδα, το οποίο μοναδικό στόχο έχει να διαβάλει και να διχάσει τον πολύπαθο ελληνικό λαό, αυτό το μασίφ και ομοιογενές σύνολο ανθρώπων με απολύτως κοινά συμφέροντα, επιδιώξεις, προσανατολισμούς, νοοτροπίες και συμπεριφορές.
Όπως καταλαβαίνετε, τα ντόπια και ξένα κέντρα λήψης των αποφάσεων συνεχίζουν την επίθεσή τους ενάντια σε έναν πληθυσμό ο οποίος είναι τόσο βαθιά δημοκρατικός που πολλές φορές δεν πατώνει και χρειάζεται μπρατσάκια και κουλούρα. Ευτυχώς, όμως, για άλλη μια φορά τα σχέδια τους θα αποτύχουν. Γιατί Έλληνες φασίστες και φίλοι του ολοκληρωτισμού δεν υπάρχουν και μπράβο τους.
...και τότε ο Ενωμένος Λαός μοιράστηκε ΜΙΑ γροθιά, γεγονός που δυσκόλεψε κάπως την καθημερινότητα
Κάποιος πονηρός υπηρέτης της νέας τάξης των πραγμάτων μπορεί, δήθεν αθώα, να με ρωτήσει: «Μα αν δεν υπάρχουν Έλληνες φασίστες πώς δικαιολογείται η απάντηση στη δημοσκόπηση ή τα ποσοστά της Χρυσής της Αυγής». Τότε, αφού τον κοιτάξω επιτιμητικά και σιγοτραγουδήσω Μπέρτολτ Μπρεχτ μελοποιημένο από τον Θάνο τον Μικρούτσικο, θα βάλω στη θέση του τον ανόητο που τολμά και ρωτά τέτοια πράγματα. Θα του ζητήσω να ανατρέξει στην καθημερινότητά του, στον τρόπο που οδηγεί, που συζητά, που συμπεριφερεται. Μετά θα του ζητήσω να σκεφτεί τον τρόπο με τον οποίο ασκείται κάθε μικρή η μεγάλη εξουσία και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζονται αυτοί που έχουν διαφορετική άποψη. Είμαι σίγουρος πως τότε θα καταλάβει πως στην ελληνική την κοινωνία ο φασισμός δεν είναι δυνατόν να ευδοκιμήσει. Στο κάτω κάτω όλοι ξέρουμε καλά πως για τη νοσταλγία της δικτατορίας, τη Χρυσή την Αυγή και όλα αυτά τα ξένα με τον Ελληνισμό φαινόμενα, φταίει η κρίση και τα μνημόνια. Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο που για τα κρούσματα του ρατσισμού φταίει η ύπαρξη μεταναστών.
Σπάνια φωτογραφία-ντοκουμέντο που αποδεικνύει τη δημοκρατικότητα όλων των Ελλήνων
Και μια και μίλησα για ρατσισμό και μετανάστες, ας πάω μια βόλτα μέχρι τη Μανωλάδα, όχι για να μαζέψω φράουλες, το χρώμα του δέρματός μου άλλωστε δεν το επιτρέπει, αλλά για να σταθώ στο πλευρό των θυμάτων της γνωστής υπόθεσης που συντάραξε τους δημοσιογράφους που συνταράσσουν το πανελλήνιο. Για να σταθώ στο πλευρό του ιδιοκτήτη της παραμυθένιας φραουλοπολιτείας και των επιστατών του, οι οποίοι, δίνοντας δουλεία σε παράνομους μετανάστες, στην πραγματικότητα πάλεψαν για την ενσωμάτωση των ανθρώπων αυτών στην ελληνική κοινωνία. Τοποθετώντας τους, βέβαια, στην πραγματική τους θέση: Τη θέση του δούλου, που πρέπει να συμπληρωθεί από κάποιους, προκειμένου το όνειρο της άμεσης της δημοκρατίας να γίνει επιτέλους πραγματικότητα. Δυστυχώς, με λύπη είδα τους ανθρώπους αυτούς αντί για συγχαρητήρια και επαίνους να δέχονται ύβρεις και να οδηγούνται στη φυλακή γιατί, λέει, έπρεπε όχι απλώς να εντάξουν τους μετανάστες στην τοπική κοινωνία αλλά –είναι να τραβάς ό,τι βρεις πρόχειρο– να τους πληρώνουν κι από πάνω! Νομίζω πως το θράσος και η αγνωμοσύνη ορισμένων συμπολιτών μου ξεπερνά κάθε όριο και αναρωτιέμαι αν έχουν δίκιο όσοι –εξαιτίας της οικονομικής τους άνεσης– ισχυρίζονται πως η κρίση είναι πάνω από όλα ηθική.
Προγράμματα ένταξης μεταναστών δημιουργήθηκαν κατά καιρούς σε πολλές χώρες και είχαν έναν κοινό παρανομαστή: την αγάπη για τον άνθρωπο (αυτόν με το μαστίγιο)
Χίλια μπράβο οφείλω να δώσω στο βουλευτή της Χρυσής της Αυγής, τον Αντώνη τον Γρέγο, ο οποίος έβαλε κι αυτός το δικό του λιθαράκι στον αγώνα για την αποποινικοποίηση των ναρκωτικών, παραδεχόμενος πως κάνει χρήση καυσαερίων αρμάτων μάχης. Για όσους δεν έχετε εμπειρία από ναρκωτικά (ναι, για εσάς τους τρεις το λέω) τα Καυσαέρια από τα Άρματα της Μάχης, γνωστό στις πιάτσες των τοξικομανών ως ΚΑΜ, είναι ουσία που εισπνέεται κατά τη διάρκεια παρελάσεων ή πραξικοπημάτων και δημιουργεί στο χρήστη ένα αίσθημα ανωτερότητος σε συνδυασμό με μια περηφάνεια για κατορθώματα (κυρίως στρατιωτικά ή αθλητικά) στα οποία εκείνος δεν είχε καμία συμμετοχή. Κάποιοι ειδικοί υποστηρίζουν πως η μόνιμη εγκεφαλική βλάβη είναι μια συνηθισμένη παρενέργεια του ΚΑΜ αλλά κοιτώντας και –κυρίως– ακούγοντας τον Αντώνη τον Γρέγο, νομίζω πως είναι φανερό πως πρόκειται για κινδυνολογικές εικασίες.
126 πόντους έλαβε η Μαρίνα Σάττι στη Eurovision. Η πλέον αξιομνημόνευτη στιγμή της ήταν η αντίδρασή της στη συνέντευξη Τύπου. Κάποιοι θεώρησαν ότι έκανε απόπειρα πολιτικής δήλωσης με τα χασμουρητά της.
