Φωνούλα μου, ήρθες. Κανονική η ατάκα από το αρχαίο δράμα, τέλειες οι φωτό του Ρήγου από τον Τιτανικό. Σωστά το κλουβί με τις τρελές πρωτοστατεί στο Σύνταγμα! Αυτή είναι η χώρα όπου Φασουλής, Καραμανλής, κι όπου Γιωργάκης, Μπέζος… Μ’ αρέσει αυτή η άποψη! Μου δικαιώνει την επιλογή. Μπήκε μια άνοιξη παγωμένη και φωτεινή, απειλητική κι αισιόδοξη. Όλοι μιλάνε για κρίση, για Κατοχή που έρχεται, απειλούνται θέσεις, απολύσεις γίνονται, μετριούνται κουκιά κι ο καλλιτέχνης συσπειρώνεται, ετοιμάζει τη στάση του σ’ αυτά που έρχονται τελικά. Η Θαΐς στο Μέγαρο ήταν αριστούργημα, μου ’παν οι φίλοι. Η Κοκκίνου ρημάζει με τη Ρίκα της, έκλεισα να τη δω. Ο Χαραλαμπόπουλος φτιάχνει βροχές στο Διάνα – τι ηθοποιάρα.
Η Τρικαλιώτη ξέσκισε με την Άννυ Σάλιβαν και σκίζει ακόμα. Ο Θεοδωρόπουλος συναγωνίζεται το Εθνικό. Έμαθα τα χιλιάδες εργολαβικά λάθη στη λειτουργία θεάτρου, στη Νέα Σκηνή! Δεν εντυπωσιάζομαι, ό,τι έχω δει φτιαγμένο σε κτίριο τα τελευταία χρόνια με λεφτά του Δημοσίου ή των επιδοτήσεων είναι της Κυριακής χαρά και της Δευτέρας λύπη. Χάρηκα που άκουσα μια δημοσιογράφο να λέει «μας λείπει ο Σεραφείμ από την Ελευθεροτυπία». Έτσι απλά, για τη δικαιοσύνη του κάρματος. Αποφάσισα να αδιαφορήσω για τα τοπικά πολιτικά, θα απέχω από αυτό το έμεσμα, για το πώς συσπειρώνεται το ΠΑΣΟΚ, ξαναξυπνάνε οι σημιτικοί, να αδιαφορήσω για το τι μαλακισμένα το ’παιξε το θέμα της η Νέα Δημοκρατία, εξακολουθώ να συμπαθώ τον Καραμανλή… το θέμα του αγωγού θα το εισπράξουμε, λένε οι αναλυτές… αλλά μέχρι να δούμε φως, πού ’σαι μάνα μου να δεις το γιο σου… σκασίλα μου οι μετρήσεις και πόση την έχουνε… είμαι με τους εργαζόμενους, δεν είμαι με την εξουσία! ΟΚ; Απλό;
Εκεί ήμουν, εκεί μένω. Να δεις που μόλις σκάσει κοντά το εκλογικό, θ’ αρχίσουν να αυτοσαμποτάρονται! Αυτά πάνω κάτω κουβεντιάζουμε στα τραπεζάκια μας τα βράδια. Είδα πολλούς πολιτικούς και φίλους αυτές τις μέρες, από κολλητούς έως φλιπαρισμένες ανταποκρίσεις από τη λοιπή Ελλάδα που κατεβαίνουν Αθήνα για σκατοενημέρωση. Πού είν’ η ζωή ρε, πού ’ναι οι βόλτες, πού ’ναι τα νόστιμα; Δεν θέλουν φράγκα τα νόστιμα, βρεεε… Τέλος πάντων, κρατήστε κονέ με τα χωριά σας για λάδια, ψάρια, κρέατα κι αρχίστε την κηπουρική για το ζαρζαβάτι σε ό,τι τετραγωνικό σάς διατίθεται, με χώμα καστανόχωμα. Θα γίνει της πουτάνας. Και να σας πω και κάτι. Θα ξαναγαπηθούμε. Ίσως.
