Δεν καταλαβαίνω γιατί όλοι κράζουν τον Ευριπίδη Στυλιανίδη επειδή χρέωσε το limo service και τη διαμονή της γυναίκας του στο Παρίσι στα έξοδα του υπουργείου. Δηλαδή, κάποιος που έφτασε στην κορυφή της καριέρας του και κατάφερε να γίνει κοτζάμ υπουργός δεν δικαιούται να νιώσει για λίγο σημαντικός και να ανταμείψει τη γυναίκα του, που έκανε τόσα χρόνια υπομονή, με ένα ταξιδάκι που κοστίζει μόλις όσο είκοσι έκτακτες εισφορές;
Μα αυτό εννοούσε όταν τον περασμένο Δεκέμβριο έθετε το δίλημμα «Καραμανλής ή Χάος»: ότι, δηλαδή, αν φύγει ο Καραμανλής, θα είναι αναγκασμένος να κυκλοφορεί στο Παρίσι χωρίς λιμουζίνα, οπότε θα αντιμετωπίζει το κυκλοφοριακό χάος.
Μα τι έπαθαν όλοι και κάνουν σα να πέφτουν από τα σύννεφα, μόλις μαθαίνουν ότι για να πάρεις μια κρατική δουλειά χρειάζεται να κάνεις ένα δωράκι στον αρμόδιο υπουργό; Πού ζούσαν μέχρι τώρα;
Μα αν δεν δείξουν αγανάκτηση και δεν σηκώσουν σοκαρισμένοι τα φρύδια, μπορεί κάποιος να υποθέσει ότι είναι κι εκείνοι εξοικειωμένοι με αυτήν τη μέθοδο συναλλαγής. Βλέπεις, ο κόσμος είναι κακός και ικανοποιείται να γκρεμίζει τους φάρους της ηθικής. Γι’ αυτό και πρέπει να του υπενθυμίζεις συνέχεια πόσο ηθικός είσαι.
Γιατί τόσος Πέτρος Γαϊτάνος πάλι; Γιατιιιί;
Διότι έχει μακριές, πυκνές και ακαταμάχητες βλεφαρίδες σαν βεντάλια. Συνεπώς, όταν ανοιγοκλείνει τα μάτια του, κάνει αέρα και ξεπερνούν διακριτικά τις εξάψεις τους οι μεσήλικες κυρίες που τον παρακολουθούν, χωρίς να είναι αναγκασμένες να χρησιμοποιήσουν βεντάλια.
Μόλις εμφανίζεται η Νατάσα στο προσκήνιο τα ξεχνάω όλα και νιώθω ξανά μια ακατανίκητη διάθεση να ψηφίσω τον Κώστα Καραμανλή. Μπορεί να είμαι τόσο ηλίθιος;
Γι’ αυτό και το επιστημονικό επιτελείο των επικοινωνιολόγων ποντάρει στο λεγόμενο «Σύνδρομο Αρναούτογλου». Η ιδέα είναι ότι αφού πιάνει στον παρουσιαστή και τα νούμερα ανεβαίνουν μόλις εμφανιστεί η σχέση του με τη Νάντια Μπουλέ, θα πιάσει και με τον πρωθυπουργό.
Εεεε, σχετικά με το θέμα που προέκυψε για τον Εθνικό Ύμνο: Καταλαβαίνω ότι η ερμηνεία του Αλαβάνου «με βία μετράει τη γη» δεν στέκει. Αλλά ούτε η εκδοχή «με βιά –δηλαδή με βιασύνη– μετράει τη γη» με ικανοποιεί, δεδομένου ότι «όποιος βιάζεται, σκοντάφτει»
Μα για να γίνουν οι στίχοι σου Εθνικός Ύμνος πρέπει να καταφέρεις να εκφράσεις τα βάθη της Ελληνικής Ψυχής. Μπορεί λοιπόν εκ πρώτης όψεως να μη βγάζει νόημα, αλλά υπάρχουν πολλοί Έλληνες που μετράνε με «βιά» τη γη. Ειδικά άμα πρόκειται για γη που έχει χαρακτηριστεί δασική έκταση και βιάζονται να ρίξουν μέσα στη νύχτα τα μπετά για το αυθαίρετο, πριν ξημερώσει και τους καρφώσει στην πολεοδομία κανένας γείτονας.
Υποψιάζομαι ότι η αύξηση στα κόμιστρα των ταξί έγινε για να κινηθεί η αγορά του αυτοκινήτου. Δηλαδή να συμφέρει περισσότερο να πληρώνεις τη δόση ενός Hyundai, παρά ταρίφα.
Σιγά μην έκαναν τόσο σύνθετη σκέψη! Απλώς η κυβέρνηση αισθάνθηκε να την πλημμυρίζει συναδελφική αλληλεγγύη για τον κλάδο των ταξιτζήδων. Και δεν μιλάμε μόνο για την αισθητική συγγένεια. Οι ομοιότητες είναι πιο βαθιές. Ας πούμε, και οι δύο συνηθίζουν να μιλάνε στον αέρα χωρίς να τους δίνει κανείς σημασία. Και οι δύο εξυπηρετούν τρίτους με αντάλλαγμα ένα ποσό (οι ταξιτζήδες τους πελάτες και η κυβέρνηση τους αγοραστές των ΔΕΚΟ). Και οι δύο βάζουν έκτακτες εισφορές όποτε μπορούν. Και τέλος και τους δύο τούς βρίζουν όλοι οι άλλοι για την κακή ποιότητα των υπηρεσιών τους.
Ανησυχώ για τα γκαζάκια στις εκκλησίες. Εντάξει στις τράπεζες, αλλά όχι και στους Ιερούς Χώρους της Πίστης μας!
Μα και οι τράπεζες, Ιεροί Χώροι όπου έχει τις καταθέσεις της η Εκκλησία δεν είναι;
Υπάρχει κάποιος ειδικός λόγος και οι Πακιστανοί που καθαρίζουν τα τζάμια στα φανάρια, όταν πηγαίνουν σε γυναίκα οδηγό, κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν το «όχι»;
Το πρόβλημα είναι ότι μπορεί εκείνες να κάνουν «όχι» με τα μάτια, αλλά οι Πακιστανοί δεν βλέπουν καμία κίνηση, αφού λόγω botox τα φρύδια της οδηγού παραμένουν ακίνητα.
