Eδώ και αρκετές ώρες είμαι πολύ ταραγμένος και μπράβο μου. Είμαι πολύ ταραγμένος γιατί, μετά τον Βασίλη τον Παπαγεωργόπουλο, το σύστημα έδειξε για άλλη μια φορά το αποκρουστικό του πρόσωπο στην περίπτωση του Άκη του Τσοχατζόπουλου και απέδειξε πως δεν ξεχνά και δεν συγχωρεί αυτούς που τολμούν να υψώσουν το θεληματικό τους πιγούνι και να παλέψουν για ένα καλύτερο αύριο. Το μεγάλο «λάθος» του συντρόφου Άκη δεν είναι το ότι αυτός, μαζί με μια δράκα αγωνιστών και επικεφαλής τον Αντρέα τον Γεωργίου τον Παπανδρέου, έφερε στην Ελλάδα μας τον Σοσιαλισμό.
Το μεγάλο του «λάθος» είναι πως ακόμα και μετά τη Σοσιαλιστική Επανάσταση, ο Ακης ο Τσοχατζόπουλος συνέχισε να μάχεται εναντίον του νεοφιλελευθερισμού, του καπιταλισμού, της στυτικής δυσλειτουργίας και της γεροντικής άνοιας. Ήταν νομίζω αναμενόμενο πως το σύστημα κάποια στιγμή θα αντιδρούσε και θα τον τιμωρούσε με σκληρό και παραδειγματικό τρόπο. Αυτό που –και το λέω με λύπη– ποτέ μου δεν περίμενα είναι να μείνει η αριστερά ασυγκίνητη μπροστά σε αυτήν την πολιτική δίωξη. Από την άλλη βέβαια, η ελληνική αριστερά είναι βαθιά συστημική και μάλλον ούτε εκείνη θέλει στα πόδια της έναν αδέσμευτο και ασυμβίβαστο επαναστάτη, όπως ο Άκης ο Τσοχατζόπουλος. Μόνο κάποιες εξωκοινοβουλευτικές ομάδες στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων –και μπράβο τους– και διοργανώνουν συγκεντρώσεις σε όλη την Ελλάδα με κεντρικό σύνθημα «Το πάθος για την λαμογιά είναι δυνατότερο απ’ όλα τα κελιά». Να μη λείψει κανείς!
...όταν ήθελε να ξεφύγει από τα βάσανα της επανάστασης έβρισκε καταφύγιο στο χορό
Να παραμείνω στις διώξεις αγωνιστών της δημοκρατίας για να δώσω και μια άλλη διάσταση και μπράβο μου. Μιλάω για τη συμπληρωματική ποινική δίωξη εις βάρος των αδερφών Μπόλεκ και Λόλεκ Ψωμιαδη, η οποία με κάνει να πιστεύω πως, πέρα από μια συστημική νεοταξίτικη αντεπίθεση, έχουμε να κάνουμε και με άλλη μια επίθεση του κράτους των Αθηνών εναντίον της συμπρωτεύουσας. Μπορεί να μας ψεκάζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ, αλλά ακόμα έχουμε τη δυνατότητα να καταλάβουμε πως δεν μπορεί να είναι τυχαίο το ότι και ο Βασίλης ο Παπαγεωργόπουλος και ο Άκης ο Τσοχατζόπουλος και οι αφοί Ψωμιάδη έχουν πολλάκις διατελέσει εκλεκτοί αντιπρόσωποι του λαού της Θεσσαλονίκης. Κι όπως θα έγραφαν και πολλά αδέσμευτα πνεύματα στο face το book: ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΝΗΣ;
Πολλά μπράβο αξίζουν στον Θεό, ο οποίος φαίνεται πως έπεισε τον τακτικό του συνομιλητή, τον Αντώνη τον Σαμαρά, να αφήσει για λίγο, ίσα ίσα να ξαποστάσει, την αδούλωτη και αδιαπραγμάτευτη στάση του στα εθνικά τα θέματα και έτσι να ακούσει χωρίς να βάλει τις τσιρίδες τη φράση Win Win (Kazan DiPi στο πρωτότυπο, δηλαδή Kazan Double Penetration) του Ρετζέπ του Ταγίπ του Ερντογάν. Πρόκειται για μια απολύτως θετική εξέλιξη, σύμφωνα με την οποία εμείς θα μοιραστούμε κοιτάσματα υδρογονανθράκων και οι γείτονες θα είναι καλά παιδιά και δεν θα μας πειράζουν όταν η κυρία δεν κοιτάζει. Σε όσους είναι ακόμα σκεπτικοί θέλω να πω πως μιλάμε για ένα επιχειρηματικό μοντέλο που λειτουργεί με επιτυχία εδώ και πάρα πολλά χρόνια στα νυχτερινά μαγαζιά επ’ ωφελεία τόσο των ιδιοκτητών όσο και των προστατών τους.
Χάρη στα νέα οικονομικά προγράμματα ο Αντώνης ο Σαμαράς μιλάει με τον Θεό όσο συχνά θέλει
Μόνο μπράβο νομίζω πως αξίζουν στην ωραία πρωτοβουλία της Χρυσής της Αυγής να ιδρύσει και να λειτουργήσει βρεφονηπιακούς σταθμούς, τους οποίους, φαντάζομαι, θα ακολουθήσουν και δημοτικά σχολεία. Πιστεύω πως χάρη σε αυτήν την ωραία πρωτοβουλία μπορούμε πλέον βάσιμα να ελπίζουμε πως σε 7-8 ή έστω σε 9 χρόνια –γιατί δεν τα παίρνουν όλοι το ίδιο γρήγορα τα γράμματα– οι βουλευτές του κόμματος θα μπορούν επιτέλους και να γράφουν και να διαβάζουν με μια σχετική άνεση.
Εκπαιδευτικός της Χρυσής της Αυγής περιγράφει το πρόγραμμα διδασκαλίας
Πολλά μπράβο πρέπει να δώσω και στους συνέδρους του ΠΑΣΟΚ οι οποίοι στο 9ο Συνέδριο ή 1ο Μνημόσυνο του Κινήματος (δεν είναι απολύτως σαφές τι ακριβώς έκαναν στο ΣΕΦ) απέδειξαν πως παραμένουν τα πιο μεγάλα τρολ της χώρας: Στη θέα του Γεωργίου του Ανδρέα του Παπανδρέου άρχισαν εν χορώ να φωνάζουν «Να τος, Να τος ο Πρωθυπουργός» και άπλωναν τα χέρια τους να αγγίξουν την καράφλα του για γούρι. Φυσικά αυτό δεν εξέπληξε κανέναν, καθώς όλοι γνωρίζουμε πως το ΠΑΣΟΚ στην πραγματικότητα, δεν είναι τίποτα λιγότερο από ένα πρωτοπόρο τρολοκίνημα. Αρκεί να θυμίσω πως ο ιδρυτής του –ίσως το μεγαλύτερο τρολ στην ελληνική ιστορία– τρόλαρε εκατομμύρια συμπολίτες μας για χρόνια και το ότι, για να τον τιμήσουν, οι οπαδοί του επινόησαν εκείνο το ωραίο σύνθημα το οποίο τον καλούσε να μεταμορφωθεί σε ζόμπι και να σηκωθεί από τον τάφο προκειμένου να δει το παιδί της αλλαγής.
Στο ΠΑΣΟΚ ακόμα θυμούνται με συγκίνηση τη μέρα που ο Γεώργιος ο Ανδρέα ο Παπανδρέου κατάφερε να βγάλει το παπούτσι του ενώ στέκονταν στο ένα του πόδι
