Ο Αλέξης Τσίπρας γίνεται συχνά στόχος σάτιρας, τις περισσότερες φορές όχι αδικαιολόγητα. Για να είμαστε δίκαιοι, όμως, δεν ήταν κακό που δίψασε ο πρωθυπουργός στη συνέντευξη Τύπου που έδωσαν από κοινού με τον πρωθυπουργό της Ουκρανίας Π. Ποροσένκο, εξάλλου είχε κάνει ακριβώς το ίδιο αμέσως πιο πριν ο ουκρανός ομόλογός του. Φαίνεται πως οι υπεύθυνοι είχαν ξεχάσει να εφοδιάσουν τους ομιλητές με νερό, όπως συνηθίζεται σε μια τέτοια περίσταση.
Υπάρχει ωστόσο κάτι ουσιαστικότερο να σχολιάσουμε για την επίσκεψη του πρωθυπουργού, ο οποίος συνοδευόταν από τον υπουργό Εξωτερικών Νίκο Κοτζιά και τον υφυπουργό αρμόδιο για θέματα απόδημου ελληνισμού Τέρενς Κουίκ.
Ας θυμηθούμε ποια ήταν η θέση Σύριζα και Ανέλ τον Μάρτιο του 2104 για την αντίστοιχη επίσκεψη του τότε υπουργού Εξωτερικών Ευάγγελου Βενιζέλου στην Ουκρανία, συγκεκριμένα στη Μαριούπολη.
Ο Σύριζα σε ανακοίνωσή του είχε καταγγείλει σε έντονο ύφος και πύρινη γλώσσα, όπως συνήθιζε εκείνη την εποχή, την κυβέρνηση ότι καλλιεργεί σχέσεις με ακροδεξιά και νεοναζιστικά μορφώματα. Συγκεκριμένα:
Στην ίδια γραμμή –από τότε– και το κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων. O τομεάρχης Εξωτερικών Τέρενς Κουίκ είχε υποστηρίξει πως η κυβέρνηση υποτάσσεται στα κελεύσματα Βερολίνου και Ουκρανίας και «σιωπά έναντι μίας παράνομης κυβέρνησης η οποία άγεται και φέρεται από νεοναζιστικές δυνάμεις».
Με λίγα λόγια, η κυβέρνηση των γερμανοτσολιάδων είχε κάνει επίσκεψη στους νεοναζί, όπως γράφονταν τότε στα σόσιλα μίντια.
3 χρόνια μετά ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας επισκέπτεται τον ουκρανό πρωθυπουργό.
Ερώτηση: Ο κ. Ποροσένκο δεν είναι πια ηγέτης ακροδεξιών και νεοναζιστικών μορφωμάτων;
Μάλιστα, η επίσκεψη της ελληνικής αντιπροσωπείας συμβαίνει μία περίοδο όπου οι εχθροπραξίες στην ανατολική Ουκρανία έχουν αναζωπυρωθεί ανάμεσα σε φιλορώσους αυτονομιστές και το στρατό του Κίεβου, και παρά την εκεχειρία που είχε κηρυχθεί πριν από ένα μήνα ο ουκρανικός στρατός κάνει ευρείας κλίμακας επιθέσεις σε κατοικημένες περιοχές της επαρχίας Ντουμπάς, με μεγάλες καταστροφές και θανάτους άμαχου πληθυσμού, δεκάδες νεκρούς και τραυματίες.
Να μείνουμε όμως στις δηλώσεις του έλληνα πρωθυπουργού κατά τη συνάντησή του με τον ουκρανό ομόλογό του:
«Η Ελλάδα σέβεται την κυριαρχία και την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας και σταθερός γνώμονας της χώρας μας ήταν, είναι και παραμένει η τήρηση του διεθνούς δικαίου».
Και στον απολογισμό της επίσκεψης από το Μαξίμου:
«Εκτιμάται ότι για δύο λόγους τουλάχιστον ήταν απαραίτητο το ταξίδι αυτό. (...) Ο πρώτος λόγος έχει να κάνει με αυτή καθαυτή τη συνάντηση του πρωθυπουργού με το ελληνικό στοιχείο, το οποίο περνά δύσκολα τα τελευταία τέσσερα χρόνια, λόγω της έντασης που επικρατεί. (...) Και ο δεύτερος ότι σε αυτήν τη γωνιά του πλανήτη διακυβεύεται για την επόμενη περίοδο η προοπτική επαναπροσδιορισμού των σχέσεων της ΕΕ, και της Δύσης ευρύτερα, με τη Ρωσία, εφόσον με άλλα λόγια επιλυθεί το ουκρανικό. Αυτονόητο είναι ότι μέσα από τις ευρω-ρωσικές σχέσεις επηρεάζονται και οι ελληνο-ρωσικές σχέσεις».
Βέβαια, είναι κατανοητό. Η Ελλάδα δεν μπορεί να διαφοροποιηθεί από το πλαίσιο της ΕΕ, του ΟΗΕ και όλης της διεθνής κοινότητας.
Αλλά αυτή ήταν και η απάντηση του Ευάγγελου Βενιζέλου στην κριτική που είχε δεχτεί 3 χρόνια πριν.
13°
