Πέρα από το συγκινητικό πρωτοσέλιδό τους, «Τα Νέα» σήμερα Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2017, στο ίσως τελευταίο, και γι΄ αυτό συλλεκτικό, φύλλο τους (αρ. 21.700), έχουν εκτενείς αναφορές στον εαυτό τους. Επίκεντρο φυσικά είναι η χτεσινή δικαστική απόφαση ασφαλιστικών μέτρων, που για το τι θα γίνει στο ΔΟΛ (Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη) μοιάζει να ευνοεί τις τράπεζες σε σύγκριση με τους εργαζόμενους, μέχρι να εκδικαστεί η κύρια αγωγή στις 3 Μαρτίου.
Λεπτομερέστερα:
Το κύριο άρθρο της σελ. 2 με τίτλο «Μάσκες», ανυπόγραφο, γράφει ανάμεσα στ΄ άλλα: «Μια απόφαση ενός δικαστή μάς στερεί και την τελευταία ελπίδα να αποκτήσουμε τα στοιχειώδη οικονομικά μέσα για να συνεχιστούν οι εκδόσεις και να μείνουν ανοιχτά όλα τα Μέσα του ΔΟΛ… Πρέπει να εισαχθεί τώρα στη Βουλή η νομοθετική ρύθμιση που ζητείται… Σε κάθε περίπτωση, ας πέσουν οι μάσκες. Όλοι εμείς είμαστε εδώ. Ίσως για τελευταία φορά στα χέρια σας
Η κ. Μίνα Μουστάκα, στη σελ. 3, έχει ρεπορτάζ από τη δικαστική απόφαση, ανάλυση νομικών κύκλων και αναφορά στη Γενική Συνέλευση των εργαζομενων στο ΔΟΛ, που «αποφάσισαν να συνεχίζουν να εργάζονται για όσο διάστημα υπάρχει ακόμα διαθέσιμο χαρτί… Ωστόσο το χαρτί τελειώνει και οι τράπεζες αρνούνται να εκχωρήσουν μέρος των καθημερνών εισπράξεων από τις πωλήσεις του ΔΟΛ για τη στοιχειώδη λειτουργία του Οργανισμού… Εξαντλούνται οι αντοχές των απλήρωτων επί επτά μήνες εργαζομένων…». Το κομμάτι τιτλοφορείται: «Κλείνουν το οξυγόνο στο ΔΟΛ και στην ενημέρωση»
Η διορθώτρια κ. Σοφία Διαμαντίδου στη σελ. 9 λέει, μεταξύ άλλων: «Μετά από δεκαεφτά χρόνια … σε πετάνε στο δρόμο. Είναι η στιγμή… να απαντήσεις στις ερωτήσεις των παιδιών σου και να τους εξηγήσεις γιατί δεν μπορείτε πια να κάνετε πράγματα που κάνατε πριν… Βρισκόμαστε να διεκδικούμε τα δεδουλευμένα μας .. έχοντας στους ώμους μας το φορτίο της αδικίας, της απογοήτευσης, του θυμού… Καλή δύναμη σε όλους μας». Το κομμάτι λέγεται «Καλή δύναμη»
Η κ. Ηλίας Κανέλλης στη σελ. 10 και κάτω από τον τίτλο «Τα λέμε», στηλιτεύει το ΣΥΡΙΖΑ ως θλιβερή εξέλιξη της πάλαι ποτέ ανανεωτικής Αριστεράς που κατασκευάζει εχθρούς υποδαυλίζοντας το μίσος εναντίον τους, ειδικά ως προς όσα μίντια που δεν ελέγχει. Και καταλήγει: «Σήμερα η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ καταφέρενι, όπως φαίνεται, να κερδίσει:… οι εφημερίδες του ΔΟΛ σιωπούν. Νίκη; Πύρρειος. Στην Ελλάδα δεν ευδοκιμούν καθεστώτα τύπου Τσάβες ή Ερντογάν. Σας το εγγυώνται, μεταξύ άλλων, οι ελέυθεροι και ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι. Σύντροφοι, τα λέμε».
Στην ίδια σελίδα, στο «Θεωρείο» του και κάτω από τον τίτλο «Υπόθεση όλων», ο κ. Περικλής Δημητρολόπουλος υπενθυμίζει το Χάντερ Τόμσον (υπάρχει και η σχετική φωτογραφία), τον πρώτο δημοσιογράφο που έγραφε ρεπορτάζ με επίκεντρο τον εαυτό του, μιλάει για τις επιθέσεις κατά δημοσιογράφων και σε άλλες χώρες και γράφει, ανάμεσα στ΄άλλα: «Μου προκαλεί θλίψη να γίνομαι είδηση ως δημοσιογράφος... Τη δημοσιογραφία ... την κάνουμε εμείς οι δημοσιογράφοι. Αλλά, αλίμονο αν δεν είναι δική μας υπόθεση»
Ο κ. Γιώργος Παπαχρήστος αφιερώνει ολόκληρη τη σελίδα του στο «Στίγμα» της σελ. 11, την οποία κοσμεί ένα λουκέτο, στο κλείσιμο της εφημερίδας: ειρωνεύεται τους κυβερνητικούς που τώρα θα επιχαίρουν, αναφέρεται στο «σήμα κατατεθέν της εξουσίας», τον τυχάρπαστο φίλο του πρωθυπουργού, τον κ. Νίκο Καρανίκα, υπενθυμίζει τις υποσχέσεις Τσίπρα, λέει ποια είναι τώρα τα θύματα και καταλήγει: «Δε θρηνώ. Πέρασα 34 χρόνια της ζωής μου εδώ μέσα… ‘Ραντεβού στα … μανταλάκια’»
Στην τελευταία σελίδα, στη στήλη «Αγιογραφίες», ο κ. Μιχάλης Μητσός εστιάζει το κείμενό του αποκλειστικά στο «θεσμικό» πρόεδρο της Βουλής κ. Νίκο Βούτση και τον καλεί, αν είναι ειλικρινής με όσα λέει, να φέρει ο ίδιος τροπολογία σωτηρίας του ΔΟΛ στη Βουλή, «ακόμα κι αν διαφωνεί με τις φωνές» των δημοσιογράφων του. Ο τίτλος είναι, φυσικά, «Πρόκληση»
Στην ίδια σελίδα, ο κ. Γιάννης Πρετεντέρης στα «Εμπιστευτικά» του και κάτω από τον τίτλο «Θέλουν;», «μεταφράζει» τη δικαστική απόφαση σε «Κοινώς: κόψτε το λαιμό σας», θυμίζει ότι πρόκειται για τη μεγαλύτερη αθηναϊκή εφημερίδα και συνεχίζει ζητώντας προσωρινή ρύθμιση μέχρι τις 3 Μαρτίου, επαναφέροντας τι ζητούσε παλιά ο κ. Τσίπρας «για μια μικρή ιστορική εφημερίδα της Αριστεράς». Κλείνει λέγοντας: «Αν θέλουν, είναι στο χέρι τους. Αν δεν το ρυθμίσουν, σημαίνει ότι δεν ήθελαν. Για τα υπόλοιπα, οψέμεθα εις Φιλίππους».
17°
