Ο έρωτας πρέπει να συνυπολογίζεται ως συστατικό της ασυνείδητης σφαίρας, για να ερμηνευτεί ακόμη και μία πολιτική σχέση . Πολλές ερμηνείες που δόθηκαν για την αιφνίδια αναρρίχηση του Σύριζα στο δρόμο για την εξουσία σε γενικές γραμμές κατατείνουν σε μερικά κοινώς αποδεκτά συμπεράσματα. Η κόπωση και η απογοήτευση του κόσμου για τα παραδοσιακά κόμματα, η φρεσκάδα που απέπνεε το πρόσωπο του Τσίπρα, η αντισυστημική ριζοσπαστικοποίηση που επήλθε στις πλατείες της ‘’αγανάκτησης’’, η παρεκλυστική – λαικιστική ρητορεία του Συριζα που υποσχέθηκε την επιστροφή στον παράδεισο κτλ.
Παρόλα αυτά, όλες αυτές οι ερμηνείες δείχνουν αδύναμες να εξηγήσουν τη δύναμη της φυσικής έλξης, ενός είδους αναπάντεχου έρωτα που εκδηλώθηκε προς τον Σύριζα. Εξάλλου η πολιτική δεν διαθέτει πολυεργαλεία για να ερμηνεύσει καταστάσεις που καθοδηγούνται όχι τόσο από την λογική όσο από ασυνείδητες παρορμήσεις πολλές φορές. Ο έρωτας αυτός γεννήθηκε σαν ένα παιχνίδι της μοίρας, από μία κρίσιμη μάζα, ετερόκλιτων ανθρώπων που όμως δημιούργησαν μία νέα συλλογική ψυχή, πολύ διαφορετικότερη από αυτούς του κάθε ατόμου που την συνθέτει. Μέσα στη συνάθροιση που δημιουργεί τη μαζική ψυχολογία, δεν υπάρχει καθόλου η έννοια του αθροίσματος ή του μέσου όρου, αλλά συνδυασμός και δημιουργία νέων χαρακτήρων. Όπως ακριβώς στη Χημεία.
Το ερέθισμα για τη μορφοποίηση αυτής της νέας συλλογικότητας υπήρξε οπωσδήποτε η ριζοσπαστικοποίηση στις πλατείες των ‘’αγανακτισμένων’’. Η βίαια συγκίνηση που δημιούργησε το τυφλό σύνθημα της αγανάκτησης συγκρότησε την κρίσιμη ψυχολογική μάζα, η οποία στη συνέχεια μέσω της μοναχικής διαδικτυακής ριζοσπαστικοποίησης μεταδόθηκε σαν ιός ευρέως.
Η δεύτερη αλλά κρισιμότερη σύμπτωση, ήταν ότι η εντεινόμενη λαικιστική ρητορεία του Σύριζα, ήταν ακριβώς αυτή που επιζητά η διανοητική δομή της μαζικής ψυχολογίας που συγκροτήθηκε. Γιατί το εκπληκτικότερο που παρουσιάζει μία ψυχολογική μάζα είναι ότι όποια και είναι τα άτομα που τη συνθέτουν, όσο παρόμοια ή ανόμοια και αν είναι ο τρόπος ζωής, ο χαρακτήρας του ή οι ικανότητες τους, και μόνο το γεγονός ότι έχουν μετατραπεί σε μάζα, τα προικίζει με ένας είδος νέας συλλογικής ψυχής. Η νέα αυτή ψυχή διακρίνεται από την ανωριμότητα του συλλογικού χαρακτήρα της με βασικά στοιχεία τον παρορμητισμό, την οξυθυμία, την αδυναμία για συλλογισμό, την απουσία κριτικού πνεύματος και την υπερβολή και μονομέρεια των συναισθημάτων. Ετσι ερμηνεύεται πληρέστερα και η ακατανόητη με πολιτικούς όρους σύμπραξη Συριζα – Ανελ.
Κάπως έτσι φαίνεται να δημιουργήθηκε η ερωτική ‘’κρυστάλλωση’’, η στιγμιαία μετάβαση από την αδιαφορία στην παρακρουσιακή επιθυμία, όπως λέει και ο Φλωμπέρ. Όμως οι παθιασμένοι έρωτες τελειώνουν ερήμην της πολιτικής. Το ιστορικό momentous κάποτε χάνεται, η συνεκτική χρυσόσκονη του έρωτα θρυμματίζεται…
9°
