Την τελευταία εβδομάδα ένας μετανάστης σκοτώθηκε από ηλεκτροπληξία στην Ειδομένη, οι υπόλοιποι μετανάστες φάγανε το ξύλο της αρκούδας από τα ΜΑΤ (με τις κάμερες κλειστές με το ζόρι) και ένας καστανάς συνελήφθη διά της βίας στη Θεσσαλονίκη. Όλα αυτά παράλληλα με ένα πολύ σκληρό μνημόνιο το οποίο ήρθε κυριολεκτικά από πουθενά. Θα περίμενε κανείς η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη αλλά και κάποιες πόλεις της Περιφέρειας να φλέγονται. Έντυπος Τύπος και –κυρίως– ίντερνετ να έχουν γεμίσει από αιχμηρά άρθρα τα οποία θα στηλίτευαν την «ρατιστισκή» και «νεοφιλελεύθερη» κυβέρνηση. Τίποτα όμως. Απειροελάχιστες αντιδράσεις, προερχόμενες σχεδόν αποκλειστικά από τον αντιεξουσιαστικό χώρο και το χώρο της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς.
Οι συριζαίοι (πρώην και νυν γιατί είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα όμως, ας μη γελιόμαστε...) δεν έχουν βγάλει κιχ. Οι πιστοί κονδυλοφόροι τους, οι διαδικτυακοί γραμμιτζήδες, οι «αριστεροί μπλόγκερς» κουβέντα. Μιλιά. Θυμόμαστε όλοι βέβαια την εποχή που έτσι και εμείς βάζαμε λάθος ένα κόμμα σε κάποια φράση σχετικά με τους μετανάστες, τους ανέργους, τον Ρωμανό κ.ο.κ. βρισκόμασταν αμέσως στα μανταλάκια με δεκάδες «αριστερά» site και εκατοντάδες τρολοπροφίλ να αναπαράγουν τα (συχνά κουτσουρεμένα) print screen. Τι άλλαξε λοιπόν; Πού είναι όλοι εκείνοι οι ψυχοπονιάρηδες «αριστεροί» του ΣΥΡΙΖΑ; Δεν θέλω να πιστεύω πως παίζει ρόλο το γεγονός ότι το αγαπημένο τους κόμμα και ο λαοπρόβλητος εθνάρχης (κατά Παπαγγελόπουλο) Αλέξης Τσίπρας ανέβηκε επιτέλους στην εξουσία. Μα είναι δυνατόν όλοι αυτοί οι άνθρωποι να έχασαν τις υπέροχες εκείνες ευαισθησίες τους; Τραγικό…
Τουλάχιστον η μοίρα τούς φέρθηκε καλά. Βλέπετε, αρκετά από αυτά τα καλόπαιδα σήμερα έχουν προσληφθεί στο Δημόσιο, την ΕΡΤ ή σε διάφορα φιλοκυβερνητικά site. Έτσι είναι. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ακριβοδίκαιο κόμμα. Δεν δίνει δουλειά μόνο στους συγγενείς, τους συντρόφους και τις παλλακίδες των διαφόρων στελεχών του. Βολεύει και όλους εκείνους που για τέσσερα χρόνια αγωνίστηκαν. Αγωνίστηκαν οργανώνοντας τις πορείες και –κυρίως– τα μπάχαλα που τις συνόδευαν. Αγωνίστηκαν μετατρέποντας κάθε αυτοκτονία, κάθε δυστύχημα, κάθε ανθρώπινο δράμα σε ψηφαλάκια. Αγωνίστηκαν επινοώντας αστικούς μύθους για ψεκασμούς, για παιδάκια που πεθαίνουν από την πείνα στο κέντρο της Αθήνας, για Ολλανδούς και Γερμανούς αστυνομικούς που έφτασαν στη χώρα για να ξυλοφορτώσουν τον ελληνικό λαό. Αγωνίστηκαν για την αποδόμηση και την τρομοκράτηση οποιουδήποτε είχε διαφορετική άποψη από εκείνη της Κουμουνδούρου. Πάτησαν πάνω σε αυτόχειρες, μετανάστες, άνεργους, άστεγους στα πλαίσια του Μεγάλου Αγώνα. Και, ευτυχώς για αυτούς, ο ΣΥΡΙΖΑ τιμά τους αγωνιστές. Και πληρώνει τοις μετρητοίς.
16°
