«Τα ψέματα τελείωσαν». Ξανά. Τους τελευταίους 16 μήνες συνέχεια ακούμε την ίδια φράση. Τι άλλαξε αυτή τη φορά; «Είμαστε ένα βήμα πριν την καταστροφή» θα πει κανείς, όμως στο ίδιο ακριβώς σημείο είμαστε από τις 23 Απριλίου 2010 όταν καταθέσαμε το αίτημα για βοήθεια λόγω της αδυναμίας της χώρας να εξυπηρετήσει τις υποχρεώσεις της.
Η κυβέρνηση ανακοίνωσε σε δραματικούς τόνους (και πάλι) ότι όλες οι μεταρρυθμίσεις που έχει αποφασίσει και κάποιες ακόμα θα πραγματοποιηθούν άμεσα. Το ίδιο έλεγαν κάθε φορά που ψηφιζόταν κάθε μια από αυτές.
Μιλάμε για την ίδια κυβέρνηση, τους ίδιους υπουργούς που δυο χρόνια τώρα βάζουν τρικλοποδιά σε οποιαδήποτε αλλαγή, για να μη δυσαρεστηθεί η κομματική πελατεία τους. Ακόμα κι αν έμειναν σιωπηλοί στο υπουργικό συμβούλιο του «τέλους των ψεμάτων», τα ίδια θα συνεχίσουν να κάνουν, αμφιβάλει κανείς; Όσο για τους υπόλοιπους, τα μισά από αυτά που πήγαν να κάνουν ήταν σοβαρά λάθη και επικίνδυνες γκάφες. Μέτρα φιάσκο όπως των αποδείξεων ή τραγικά όπως οι μειώσεις των χαμηλών συντάξεων, η υπεραύξηση του ΦΠΑ σε επαγγελματικές ομάδες που έτσι κι αλλιώς φοροδιαφεύγουν, η υπόθεση των εγγυήσεων για τα δάνεια, οι επανειλημμένοι τσαμπουκάδες με την τρόικα για τα μάτια του κόσμου, η προσπάθεια να επιστραφούν από την πίσω πόρτα τα χαμένα επιδόματα, είναι ένα μόνο δείγμα της ανικανότητας ακόμα κι αυτών των υπουργών που θα ήθελαν να κάνουν κάτι. Περιμένει κανείς τώρα στο παραένα να σταματήσουν τα λάθη;
Μιλάμε για την ίδια αντιπολίτευση που δυο χρόνια τώρα έχει κρεμάσει την ταμπέλα «Όχι σε όλα» και το μόνο στο οποίο επικεντρώνεται είναι τα κομματικά οφέλη. Τώρα θα κοιτάξουν να δουν πως θα βρουν κάποια σημεία συνεννόησης για να γλιτώσει η χώρα;
Μιλάμε για το ίδιο μισό της κοινωνίας που έχει πάρει τα όπλα για να μη χάσει κανένα προνόμιο αδιαφορώντας για τον κίνδυνο να χάσει στο τέλος και τα αυτονόητα. Το «χείλος του γκρεμού» θα τους κάνει να αλλάξουν τώρα στάση;
Και μιλάμε για το άλλο μισό της κοινωνίας που έχει χάσει και και χάνει καθημερινά και τα προνόμια και τα αυτονόητα χωρίς να μπορεί να αντιδράσει στο ελάχιστο. Θέλει να αλλάξει αυτή η χώρα αλλά δεν έχει φωνή, δεν έχει καμία δύναμη για να δείξει ότι υπάρχει. Ούτε και τώρα θα ακουστεί, θα μείνει στη γωνία να βλέπει τη ζωή του να χάνεται και να περιμένει μοιρολατρικά το τέλος.
«Αυτή είναι η Ελλάδα» είπε κάποτε ο Κώστας Σημίτης και ίσως ήταν η μεγαλύτερη αλήθεια που ακούστηκε ποτέ από χείλη Έλληνα πρωθυπουργού.
Αυτή είναι η Ελλάδα, και δυστυχώς δεν αλλάζει παρά μόνο με μια μεγάλη καταστροφή που θα την οδηγήσει στον τρίτο κόσμο. Ας αρχίσουμε να προετοιμαζόμαστε.
Δυστυχώς, η χώρα οδεύει σε ένα ακόμα εφιαλτικό αδιέξοδο. Το πολιτικό προσωπικό έχει διαγράψει από τη μνήμη του τα χρόνια και τις σκληρές συνέπειες της κρίσης.
12°
