Η νέα κυβέρνηση Τσίπρα ακολουθεί τους ρυθμούς και τη μέθοδο της προηγούμενης κυβέρνησης Τσίπρα. Ο πρωθυπουργός και οι συνεργάτες του περιγράφουν καταστάσεις, προχωρούν σε αναλύσεις της ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας κατάστασης, δεν παίρνουν όμως την πρωτοβουλία για την αντιμετώπιση των μεγάλων οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων.
Από την πλευρά τους οι εκπρόσωποι των κομμάτων της αντιπολίτευσης ανεβάζουν τους τόνους της κριτικής, μιλάνε για κυβερνητική υποκρισία που θα την πληρώσει ακριβά ο λαός μέσα από συγκεκριμένα μέτρα και ορισμένοι ετοιμάζονται για δομική αντιπολίτευση.
Δεν φτάνει που το πολιτικό μας σύστημα είναι δυσλειτουργικό, αλλά οι πολιτικές δυνάμεις ετοιμάζονται να εξουδετερώσουν η μία την άλλη.
Ζητούνται λύσεις
Η νέα επιβράδυνση της πολιτικής διαδικασίας έρχεται σε μια περίοδο κατά την οποία έχουν εξαντληθεί πλήρως τα περιθώρια ελιγμών. Ας πάρουμε για παράδειγμα την κρίση στο ασφαλιστικό, συνταξιοδοτικό σύστημα.
Τα φορολογικά έσοδα βρίσκονται πίσω από τους στόχους, όπως και τα έσοδα των ασφαλιστικών ταμείων. Αυτό σημαίνει ότι η νέα κυβέρνηση μπορεί να βρεθεί σε αδυναμία χρηματοδότησης των συντάξεων παρά την προγραμματισμένη μείωσή τους με βάση το τρίτο πρόγραμμα - μνημόνιο.
Τα αρμόδια κυβερνητικά στελέχη δυσκολεύονται να βγάλουν το λογαριασμό στους συνταξιούχους και τα κόμματα της αντιπολίτευσης ενισχύουν με τις καταγγελίες τους το φόβο του πολιτικού κόστους που τους διακατέχει. Εάν συνεχιστεί αυτή η αδράνεια για μερικές ακόμη εβδομάδες η κοινωνική ασφάλιση θα βρεθεί σε πλήρες οικονομικό αδιέξοδο και οι σχέσεις με τους Ευρωπαίους εταίρους και τους πιστωτές θα μπουν σε νέα φάση κρίσης.
Ευρωπαϊκή επιδείνωση
Με το πέρασμα του χρόνου η κατάσταση γίνεται πιο σύνθετη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, εξέλιξη που μπορεί να οδηγήσει σε ελληνική απομόνωση, ακόμη και Grexit.
Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και στην Ελβετία, ενισχύονται διαρκώς τα ακροδεξιά κόμματα και τα κόμματα των δεξιών ευρωσκεπτικιστών που εκφράζουν τη δυσαρέσκεια των πολιτών με την αύξηση των προσφυγικών και μεταναστευτικών ροών.
Ο ευρωπαϊκός Νότος έχει τα δικά του προβλήματα, με την Ισπανία να δοκιμάζεται από την ενίσχυση των αυτονομιστών στην Καταλονία και την οικονομική βελτίωση που παρατηρείται σε Πορτογαλία, Ιταλία και πολύ περισσότερο στην Ιρλανδία να μοιάζει αρκετά εύθραυστη λόγω εξωγενών παραγόντων. Όσο για τη Γερμανία, στην οποία έχουμε την τάση να μεταθέτουμε τις ευθύνες για τα προβλήματά μας, δέχεται μεγάλες πιέσεις εξαιτίας του μεταναστευτικού και της κλιμάκωσης του ανταγωνισμού με τις ΗΠΑ με αφορμή το σκάνδαλο της Volkswagen και δεν είναι βέβαιο ότι θα μας προσφέρει ένα οικονομικό δίχτυ ασφαλείας σε περίπτωση που το χρειαστούμε ξανά.
Η φλυαρία κοστίζει
Στις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί η πολιτική φλυαρία κοστίζει. Ο πρωθυπουργός πρέπει να σταματήσει να σκηνοθετεί συγκρούσεις και παρεμβάσεις σε διεθνές επίπεδο και να ασχοληθεί με τα συγκεκριμένα προβλήματα. Είναι αλήθεια ότι θριάμβευσε πολιτικά αποφεύγοντας τα προβλήματα και την πραγματικότητα, όμως ο χρόνος τελειώνει και επιβάλλεται να αναλάβει εδώ και τώρα τις ευθύνες του. Όσο για τα κόμματα της αντιπολίτευσης που ψήφισαν στη Βουλή το τρίτο πρόγραμμα-μνημόνιο πρέπει να προτιμήσουν τις μετρημένες διαφοροποιήσεις με παράλληλη διατύπωση εναλλακτικών προτάσεων από τις εύκολες καταγγελίες που δεν συμβάλλουν στην αντιμετώπιση της κρίσης.
Η στροφή εκατόν ογδόντα μοιρών που πραγματοποίησε ο κ. Τσίπρας τον Ιούλιο απέτρεψε το Grexit και την επιστροφή της Ελλάδας στο βαλκανικό χάος,, δεν έλυσε όμως τα προβλήματα που βρίσκονται όλα μπροστά μας ενώ έχει επιδεινωθεί η οικονομική και κοινωνική κατάσταση. Η κυβέρνηση να κυβερνήσει και η αντιπολίτευση να ηρεμήσει για να αποτρέψουμε τα χειρότερα και να μην περιθωριοποιηθούμε πλήρως στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
9°
