Σαρανταενός χρονώ έγινε σήμερα η πικραμένη, που εμείς τη λέμε δημοκρατία και σχεδόν σούμπιτος ο πυροβολημένος καθ’ ημάς οχλοπολτός τη λέει αστική δημοκρατία. Δύο τρία μικρά σχετικά μόνο θα πούμε τώρα.
Πρώτον, δεν είναι πάντα δεδομένη η δημοκρατία, ιδιαίτερα σε καιρούς ψεκαζμένους, όπου εύκολα ο εθνολαϊκισμός φουσκώνει τα άκρα, όπως σήμερα καλή ώρα. Μην ξεχνάμε ότι σήμερα παραμένουμε ακόμα απολύτως μέσα στη δυναμική ρουφήχτρα ενός καθοδικού σπιράλ βαϊμαρικού τύπου. Αν δεν γίνει κάτι γρήγορα, ο προορισμός που αυτό μας επιφυλάσσει είναι το χάος των ξεσαλωμένων άκρων, η φτώχεια και ο εξευτελισμός μιας πραγματικής ανθρωπιστικής καταστροφής.
Δεύτερον, πείτε στα παιδιά ότι δεν υπάρχει πια αστική δημοκρατία. Αφού μας τελείωσαν εκείνες οι ηρωικές εποχές, που είχαμε αστούς με ημίψηλα και πούρα στην από πάνω και εργάτες με τραγιάσκες και στριφτά τσιγάρα στην από κάτω. Μόνο δημοκρατία υπάρχει. Ειδικά μετά το 1989 και την κατάρρευση της υποψίας ότι νομοτελειακά θα ερχόταν κάτι καλύτερο μετά από την αστική δημοκρατία, πλέον έχει γίνει σαφές ότι υπάρχει μόνο δημοκρατία σκέτη. Και είναι απέναντι στον ποικιλώνυμο ολοκληρωτισμό.
Σήμερα, όμως, υπάρχει και ένας ακόμα λόγος που αγνοούν οι υπανάπτυκτοι ιδεοληπτικοί. Στην εποχή της ηλεκτρονικής οικονομίας, ποιοι είναι οι αστοί και ποιοι είναι οι εργάτες; Οκ, ποτέ μα ποτέ δεν θα πάψει να υπάρχει η ταξικότητα (όπως ποτέ δεν υπήρξε και ούτε θα υπάρξει αταξικότητα). Αλλά σίγουρα η σημερινή κοινωνία δεν έχει την παραμικρή στατική σχέση με εκείνο που διαγνώστηκε πριν εκατόν πενήντα χρόνια, σε άλλων διαστάσεων εποχές.
Εν πάση περιπτώσει, οι σημερινές αναπτυγμένες δυτικές δημοκρατίες (κατ’ εξοχήν ανάμεσά τους οι ευρωπαϊκές δημοκρατίες) είναι αυτό που τόσο μισούν οι κυβερνητικοί όσο και ο κ. Κουτσούμπας. Και τις ονομάζουν καπιταλιστικές χώρες που καταπιέζουν την εργατική τάξη.
Ποτέ τους, όμως, δεν θα καταφέρουν να σκεφτούν, γιατί άραγε γιατί πολίτες από όλο τον κόσμο θέλουν απεγνωσμένα να πάνε εκεί να ζήσουν; Είναι μαζόχες και θέλουν να πάνε να καταπιεστούν; Ή μήπως, απλώς, αυτές οι χώρες είναι ό, τι καλύτερο έχει εμφανιστεί έως σήμερα στο πλαίσιο του Ανθρώπινου Πολιτισμού; Μάλιστα είναι δημοκρατίες πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά καλύτερες, από κάθε άλλο καθεστώς που βίωσε ως τώρα ο ιστορικός άνθρωπος…
Αν ο καπιταλισμός είναι η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, πλέον είναι κοινός τόπος το παλιό ευφυολόγημα ότι ο υπαρκτός ή ανύπαρκτος σοσιαλισμός υπήρξε το ακριβώς αντίστροφο. Η δε μόνη διαφορά ανάμεσά τους ήταν ότι ο καπιταλισμός συνεχώς βελτιώνεται. Και αφ’ ης στιγμής ενσωμάτωσε συνθετικά τις αξίες του φιλελευθερισμού και του σοσιαλισμού, καθίσταται ολοένα και περισσότερο το καλύτερο έβερ περιβάλλον για πολυδιάστατη ευήμερη ανάπτυξη. Αντίθετα, εκείνος ο θανών σοσιαλισμός ήταν βάρβαρος και καταπιεστικός, όπως κάθε λογής ολοκληρωτισμός.
Αντιπαρερχόμαστε το γεγονός ότι στην επικράτεια του καθ’ ημάς ισλάμ αυτή μας η ανάλυση θεωρείται παράλογη. Απλώς επικαλούμαστε το γεγονός ότι σε όλο τον πλανήτη εκτός του καθ’ ημάς ισλάμ, είναι κοινός τόπος.
Ας μην ξεχάσουμε ένα τρίτο στοιχείο της ημέρας. Ότι ήμασταν τυχεροί που βρέθηκε τη συγκεκριμένη στιγμή ο κανονικός Καραμανλής και μας αξίωσε να προσδεθούμε στο μεγάλο ευρωπαϊκό ταξίδι. Επίσης λίγα χρόνια αργότερα τυχεροί ήμασταν που βρέθηκε ο Σημίτης και μας προχώρησε στις μπροστινές θέσεις του τραίνου. Αυτό το ταξίδι ακόμα εξελίσσεται και αν δεν προσέξουμε, με αυστηρότητα απέναντι στον κακό εαυτό μας, μπορεί να βρεθούμε εκτός. Και κάτι τέτοιο θα είναι μοιραίο για τον τόπο.
Ζούμε, τα τελευταία χρόνια, μετά την χρεωκοπία του πελατειακού κράτους που πέτυχε με αυτοθυσία ο Κωστάκης Καραμανλής ο ανωφελής, τη φαυλότητα του αμετανόητου κυρίαρχου πελατειακού εθνολαϊκισμού. Αποκορύφωμά της είναι η σημερινή καταστροφική ακροδεξιά κατρακύλα, που την θεωρούμε «αριστερή».
Η λυπητερή Τσίπρα και οι εκλογές
Λέει ο κ. Τσίπρας: «Αυτός ο εξάμηνος αγώνας που δώσαμε δεν θα πάει χαμένος!». Χαμένος; Ασφαλώς και όχι! Μα ήδη έχει καρπίσει! Προκάλεσε ήδη τόσες καταστροφές! Εκτός από την διεθνή μας ξεφτίλα και ταπείνωση, έφερε και τα 170 δις ζημιές…
Ναι, αλλά τότε γιατί ο «σοφός λαός», που επικαλείται ο κ. Τσίπρας, εξακολουθεί δημοσκοπικά να τον στηρίζει; Τα έχουμε πει τόσες φορές. Ακόμα δεν έχει βάλει το χέρι στην τσέπη το κορόιδο, ο σοφός λαός, ο «πάντοτ’ ευκολοπίστευτος και πάντα προδομένος». Τώρα που θα αρχίσουν να καταφτάνουν τα μαντάτα για τα χαράτσια της Λυπητερής Τσίπρα και θα κληθούν τα θύματα στα γκισέ, θα γελάσει και το εξαπατημένο παρδαλό γίδι.
Κι αν κλιμακώνονται διεθνώς τα απαξιωτικά κατά Τσίπρα δημοσιεύματα, εδώ που χαμπάρι ακόμα δεν πήραμε, δεν θα αργήσουμε να νοιώσουμε κι εμείς την ουσία τους. Γράφει η Ελ Παΐς (που πάνω της είχε στηριχτεί η δυναμική κουμπαριά με τους τώρα καταρρέοντες Ποδέμος) τα εξής όμορφα. «Μόνο οι ιστορικοί του μέλλοντος ίσως θα μπορέσουν να καταλάβουν πώς ένας άντρας που ανέβηκε στην εξουσία με ένα τεράστιο ηθικό πλεονέκτημα κατάφερε να διαλέξει τον λάθος δρόμο σε κάθε μα κάθε σταυροδρόμι που συνάντησε. … Ο Τσίπρας απέτυχε, αλλά η αποτυχία του είναι τόσο απόλυτη και αφήνει στο διάβα της τόση οργή, που εγκαινιάζει έτσι μια νέα φάση αβεβαιότητας»...
«Θανάσιμος κίνδυνος: ληγμένες ουσίες και εκλογές» λέγαμε προχτές, εξηγώντας πόσο καταστροφικές θα ήταν τώρα οι υπερπρόωρες εκλογές. Αλλά τώρα φαίνεται ότι ο επικοινωνισμός του απελπισμένου κ. Τσίπρα, θα επιδιώξει να δημιουργήσει επικοινωνιακές φούσκες, που θα αιτιολογήσουν εκλογές απεμπλοκής.
Ο μακράν χειρότερος και καταστροφικότερος πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης, τελικά φαίνεται πως θα επιδιώξει να στήσει το αναγκαίο σκηνικό και να καταφύγει στις διαλυτικές εκλογές. Ας μην τον αφήσουμε, άλλη μια φορά να τις προκαλέσει. Πέρσι μας έσυρε για ίδιον όφελος (για να μην προλάβουν να φανούν τα μικρά έστω αναπτυξιακά ευεργετήματα του κουτσουρεμένου μνημονίου) και εις βάρος του τόπου, με τις ανυπολόγιστες ζημιές που τρώμε τώρα.
Αυτή τη φορά θα τις επιδιώξει άμεσα, με αφορμή τάχα τους διαφωνούντες, για να προλάβει να μην χάσει τον οχλοπολτό. Να μην του επιτρέψει να πάρει χαμπάρι, τι ακριβώς τον περιμένει, τότε που θα οδηγηθεί στα γκισέ και θα εξοργιστεί για τα επερχόμενα απίστευτα οδυνηρά χαράτσια που δεν έχει ξαναζήσει…
Τώρα, που γυρίζει, λοιπόν, τώρα που ακόμα τσιμπάμε στις πιπεριές του. Τώρα που μας λέει ότι μάτωσε το κεφάλι του, αλλά ράγισε και ο τοίχος… Δεν λέει, βέβαια, ότι το δικό μας κεφάλι μάτωσε και όχι το δικό του. Ούτε λέει και ότι το ράγισμα ήταν από τη δική μας μεριά και αποτελεί μέρος του λογαριασμού, της Λυπητερής Τσίπρα, που θα κληθούμε εμείς να πληρώσουμε… Ενώ από τη μεριά των δανειστών ουδέν ράγισμα σημειώθηκε… Και γελάει ο κόζμος που μιλάει για Πύρρεια Νίκη των δανειστών, που δεν κατάλαβαν γρι…
Υ.Γ. 1 Περισσότερο ακροδεξιό αντιμνημονιακό αδιέξοδο
Όταν έχεις καταστεί ανυπόληπτος από την ίδια σου την αντιφατική πρακτική, τι κάνει νιάου νιάου, που τη μια ψηφίζεις όχι και την άλλη λες ναι για το ίδιο ακριβώς πράμα;… Ο κ. Βαρουφάκης, όσο κι αν τώρα ευλόγως εγκαταλείπεται από την κυβέρνηση, είναι γέννημά της και οι ιστορικές καταστροφές που προκάλεσε ποτέ δεν θα ξεκολλήσουν από πάνω της. Θα την λερώνουν εσαεί, φυσικά και τον μεγάλο της μάγιστρο, τον κ. Τσίπρα προσωπικά…
Θέλουμε να πάψουμε να αναφερόμαστε στον ακροδεξιό χαρακτήρα του πυρήνα της αντιμνημονιακής ρητορικής ολόκληρου του Ανεξυριζαυγιτισμού, αλλά δεν μας αφήνουνε να αγιάσουμε τα παιδιά τα «αριστερά»… Ο κυρ Βαρουφάκης που και πέραν της Βουλής αυτοακυρώνεται με τα αλληλοαναιρούμενα όχι του και ναι του, είπε ότι το κύριο πρόβλημα κατά της ελληνικής κυβέρνησης και της χώρας είναι «ο μισανθρωπισμός». Του Σώυμπλε; Ή όλων των κακών Γερμανών, καλέ;…
Ποιος αριστερός μπορεί να δεχτεί ότι τέτοια ρατσιστικά κριτήρια είναι αριστερά (όπως συστηματικά επαναλαμβάνουμε εσχάτως); Εκτός από γελοίο να βάζεις στην πολιτική τέτοιους όρους για να περιγράψεις διεθνή και εθνικά γεγονότα, είναι χυδαία ακροδεξιό. Τι δεν καταλαβαίνεις, κακομοίρη «αριστερέ» μ’;…
Εν τω μεταξύ, το μέρος αυτού του ακροδεξιού μπλοκ που υπέκυψε στην αναγκαιότητα του ΝΑΙ (στο Τσιπνημόνιο), βολεύτηκε με το χρύσωμα του χαπιού. Και θεωρεί ότι δήθεν το ΝΑΙ μπορεί να είναι «μνημονιακό» (που τώρα αυτό δεν το θεωρούμε μείζον). Αλλά είναι και ένα ΟΧΙ στον Σώυμπλε, ο οποίος στα ξενοφοβικά ακροδεξιά ένστικτα του οχλοπολτού είναι το ΜΕΙΖΟΝ ΚΑΚΟ… Νόστιμο δεν είναι το εύρημα για να καταπιούν την κωλοτούμπα τα πονεμένα πολιτικά ανθρωπάκια;…
Υ.Γ. 2 Η ακυβερνησία των μουζίκων συνεχίζεται
Ο κ. Τσίπρας εσωστρέφεται από τον πανικό της πίεσης Λαφαζάνη, Ζωής και Γιάνη. Και αντί να στραφεί επιθετικά στην ευρεία ευρωπαϊκή πολιτική στήριξη που διαθέτει έσωθεν και έξωθεν, δεν παραδέχεται ότι τώρα είναι κι αυτός ένας γερμανοτσολιάς με τα ούλα του. Περιχαρακώνεται πάντα στον μικρόκοσμο του καταστροφικού εύπεπτου αντιμνημονιακού ψευδοδόγματος.
Είπε στη Σία Κοσιώνη ο πολύς κ. Ν. Βούτσης. «Δεν θέλουμε να έχουμε καμία σχέση με τα μνημονιακά κόμματα, ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΠΟΤΑΜΙ». Αλλά όταν του λέει η δημοσιογράφος ότι πλέον και η κυβέρνηση έχει προσχωρήσει στο μνημονιακό μπλοκ, εκείνος έγραψε ως εξής. «Ναι, αλλά εμείς δεν είμαστε μνημονιακής λογικής!». Θεούλης ο κ. Βούτσης, ου μην και κάτι παραπάνω: Ημίθεος!
Είναι ολίγον γελοία η αντίφαση, δεν βρίσκετε; Να επιμένει ο μνημονιακός πλέον Τσίπρας να διατηρεί τον ανυπόληπτο αντιμνημονιακό συγκυβερνητικό του εταίρο (που προκειμένου να διασωθεί στην εξουσία, έγινε και αυτός μνημονιακός) αφ’ ενός. Και αφ’ ετέρου, να αρνείται να συνεργαστεί με τους άλλους «μνημονιακούς»… Άλλως ειπείν, τώρα, που έγινε και αυτός γερμανοτσολιάς, γιατί δεν κάνει παρέα τους παλιότερους γερμανοτσολιάδες;…
Έτσι περιορίζει τις επιλογές στελεχών για την κυβέρνησή του στην ηγεσία του ακροδεξιού αντιμνημονιακού οχλοπολτού της εσχάτης υποστάθμης. Αυτό το προσωπικό τον προώθησε μεν ως εδώ με αβίαστο χαλαρό καλπασμό, αλλά τώρα, που είναι η ώρα της αναγκαίας πράξης, οδηγεί σε αδιέξοδο και σε γενική διάλυση τον ήδη γονατισμένο τόπο.
Υπό το κράτος του δόγματος κάτω οι κακοί τοκογλύφοι και τα τσιράκια τους, διώξαμε και όλους τους τεχνοκράτες και αναδείξαμε τους ξελιγωμένους μουζίκους. Δεν απορούμε, λοιπόν, που η χώρα διαλύεται και συντελείται ζημιά απίστευτα πολλών δεκάδων δις μέσα σε ελάχιστους πρώτη φορά αριστερούς μήνες. Ενώ δεν υπάρχει ομάδα με στιβαρά χέρια, που θα μας οδηγήσει έξω από το λάκκο… Τράτζικ.
Υ.Γ. 3 Ο βαλκανικός καλβινισμός της ακατανόμαστης
Πολλοί έλεγαν προχτές ότι έχει κάποια δίκια στην ουσία της κουβέντας της η λεγόμενη πτβ, ας πούμε στο ότι δεν ήταν επαρκής ο χρόνος συζήτησης ενός τόσο σοβαρού νομοσχεδίου. Βέβαια δεν αναρωτήθηκε, γιατί συνέβη κάτι τέτοιο. Και αυτό είναι έσχατης υποστάθμης λαϊκισμός. Και η καλβινιστική τυπολατρία της ελέγχεται.
Όταν ο κόσμος χάνεται εξ αιτίας μάλιστα μιας βλακώδους πολιτικής, στην οποία εσύ προσωπικά έχεις τα μάλα εισφέρει με τα ιδεοληπτικά κολλήματά σου, παρέλκει να μένεις κολλημένη στον τύπο. Και να κάνεις πως δεν βλέπεις την ουσία του χαμού του κόσμου, την ώρα που πνίγεται ο τόπος από την έλλειψη ρευστότητας, εξ αιτίας μας και όχι εξ αιτίας των «λεγόμενων εταίρων»…
Η θεσμική δυσαρμονία ως χορηγός του ρήγματος είναι ένα πρόβλημα για τον κ. Τσίπρα, ένα βαρύ πολιτικό όνειδος. Ο «λόγος καταπέλτης» της λεγόμενης πτβ στο ανεξυριζαυγιτιζμένο πνεύμα έρχονται οι οικονομικοί δολοφόνοι να μας βατέψουν, αγνοεί ότι είμαστε στο και πέντε μιας καταστροφής.
Αδυνατεί να συλλάβει ότι οι εταίροι μάς εκλιπαρούν, έστω και τώρα, να κάνουμε μια ξεπετέ αποδοχή βοήθειας, ψηφίζοντας φαστ τρακ συμφωνίες περσινές, ήδη ενδελεχώς επεξεργασμένες. Στόχος είναι να εγκριθεί κάποια ρευστότητα, για να αποτρέψει ανθρωπιστικού τύπου καταστροφές, που προκάλεσε η αβελτηρία της κυβέρνησης αυτές τις τρομακτικές βδομάδες της βιβλικής καταστροφής δεκάδων δις…
Και είναι (λέει η λεγόμενη πτβ) «κακόπιστοι οι αντισυμβαλλόμενοι» (εταίροι μας)… Και «η ευθύνη και η κακοπιστία των εγείρει θέμα ακύρωσης των μνημονίων και διαγραφής του χρέους». Μιλάμε για μεγάλο νούμερο στην βαθμολόγηση της αγνοίας της κυρίας Προέδρου. Το απόλυτο γλέντι. Και μην ξεχνάμε ότι η λεγόμενη είναι γέννημα και συνδημιουργός του κυρίαρχου ψεκαζμένου περιβάλλοντος τύπου Σώρρας και υδατάνθρακες.
Ας εξομολογηθούμε εδώ ότι έχουμε αρνηθεί να εγγραφούμε στην σοβαρή διαδικτυακή ομάδα με τίτλο «Πρόταση μομφής στην ΠτΒ». Όχι γιατί διαφωνούμε με την αναγκαιότητα να εγκαταλείψει άμεσα το θεσμό, που λερώνει με την πολιτική της συμπεριφορά. Αλλά γιατί αυτό θα πρέπει, αφού ταπεινωθεί ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, μόνος του να το μεθοδεύσει.
Και επειδή αυτός αδυνατεί να το κάνει για πολλούς γνωστούς λόγους, ας τον αφήσουμε να του κατατρώγει η λεγόμενη πτβ τα συκώτια, σαν το κακό το βούλτουρο που αχόρταγα επιτίθεται στο μαλακό του υπογάστριο. Όλες του οι αμαρτίες, κάθε μια ένα όνειδος ξεχωριστό, ας τον φθείρουν.
Παναγιώτης, Γιάνης, Ζωή και όλα τα λοιπά παιδιά, συναποτελούν το καρακατσουλιό, το ενιαίο όνειδος της δικής του επιλογής. Αυτής που μας κατέστρεψε ήδη και που έχει ακόμα κότσια να μας πάει έτι περαιτέρω στα βαθύτερα…
13°
