Ιαβέρης: Τα τροχαία δυστυχήματα είναι εθνικό πρόβλημα

Δεν υπάρχει ημέρα που η επικαιρότητα να μην περιλαμβάνει μια είδηση ενός θανατηφόρου τροχαίου. Σε βαθμό που πλέον έχουμε εξοικοιωθεί με τέτοιου είδους ειδήσεις, με ζωές να χάνονται στην άσφαλτο ή να καταστρέφονται αφήνοντας στον διάβα τους άτομα με αναπηρίες και πολλά προβλήματα που θα τους συνοδεύουν ενδεχομένως για πάντα.

«Ήπια τρία ποτήρια κρασί, αλλά ένιωθα καλά», είπε η 22χρονη που προκάλεσε το θανατηφόρο τροχαίο στο Περιστέρι. Οι αιματολογικές της εξετάσεις έδειξαν την τιμή του αλκοόλ στο 1,29. Ο σύμβουλος Οδικής Ασφάλειας στην Περιφέρεια Αττικής Κωνσταντίνος Ιαβέρης, αναφέρει πως με την κατάλωση αλκοόλ αποκτούμε μια αυτοπεποίθηση και μια επικινδυνότητα, χωρίς να έχουμε την αίσθηση του χώρου και της ταχύτητας. «Δεν μπορούμε να κρίνουμε και να πάρουμε σωστές αποφάσεις». Όπως έδειξαν εικόνες από κάμερες ασφαλείας, η 22χρονη πέρασε με μεγάλη ταχύτητα το κόκκινο φανάρι και το όχημα που οδηγούσε καρφώθηκε στο ταξί.

«Eίχα πιει, αλλά είχα φάει και ένιωθα καλά. Με τύφλωσαν τα φώτα», είπε ο 60χρονος, ο οποίος οδηγούσε χωρίς δίπλωμα στον Λαγκαδά, που συγκρούστηκε μετωπικά με ΙΧ μιας 50χρονης, η οποία πέθανε ακαριαία. Εις βάρος του ασκήθηκε ποινική δίωξη για επικίνδυνη οδήγηση που επέφερε θάνατο, αλλά και για οδήγηση χωρίς άδεια ικανότητας, καθώς αυτή του είχε αφαιρεθεί στο πρόσφατο παρελθόν για μία 10ετία, επειδή εντοπίστηκε, κατ' επανάληψη, να οδηγεί υπό την επήρεια αλκοόλ.

Glomex Player(40599v1wl9o7vsfv, v-d8vxwj702hch)

Οι απώλειες ανθρώπινων ζωών, οι σοβαροί τραυματισμοί και οι αναπηρίες που προκύπτουν από αυτά, δεν επηρεάζουν μόνο τα θύματα αλλά και τις οικογένειές τους, δημιουργώντας ανυπολόγιστο πόνο και δυσκολίες. Τις όμως φταίει;

Παρά τις προσπάθειες των Αρχών για μείωση των τροχαίων, όπως η ενίσχυση των ελέγχων και η βελτίωση της οδικής ασφάλειας, ο αναθεωρημένος και πιο αυστηρός Κ.Ο.Κ, το πρόβλημα παραμένει. 

Ο Κωνσταντίνος Μαρκουίζος (Ιαβέρης) κρούει τον κώδωνα του κινδύνου και τονίζει χαρακτηριστικά πως είναι ευθύνη όλων, η πρόληψη των τροχαίων ατυχημάτων. Μια πρόληψη που απαιτεί ένα ολοκληρωμένο σύστημα δράσεων. Από την εκπαίδευση στο σπίτι και τον συμπληρωματικό ρόλο του σχολείου, μέχρι την ατομική ευθύνη και το σεβασμό στην άσφαλτο.

Ο Κωνσταντίνος Μαρκουίζος (Ιαβέρης) μιλάει στην Athens Voice 

-Κάθε μέρα ερχόμαστε αντιμέτωποι με ένα τροχαίο δυστύχημα και οι αιτίες διαφέρουν. Γιατί υπάρχει αυτή η δραματική αύξηση;

Επιστρέφουμε πάλι στα νούμερα της πραγματικότητας. Είχαμε μια μείωση στο διάστημα 2020-2022, δηλαδή 650-700 νεκρούς κάθε χρόνο. Την προηγούμενη δεκαετία ήταν περισσότεροι οι νεκροί. Έχουν μειωθεί κάπως, υπό την έννοια ότι έχουν βελτιωθεί και οι αυτοκινητόδρομοι. Και τα αυτοκίνητα βελτιώνονται. Αυξάνεται και η κίνηση, με αποτέλεσμα να μειώνεται κατά μέσο όρο η ταχύτητα των οχημάτων, ιδίως στα αστικά κέντρα που συμβαίνουν πολλά δυστυχήματα. Παρ' όλα αυτά έχουμε σταθεροποιηθεί και κινούμαστε πάνω κάτω σε έναν αριθμό που είναι πάρα πολύ μεγάλος, δυστυχώς, γιατί δεν είναι μόνο οι 650 νεκροί που πεθαίνουν στον δρόμο. Έχουμε και πάνω από 500 πάρα πολύ σοβαρά τραυματίες, παραπληγικούς, ανάπηρους, ακρωτηριασμένους, και αρκετούς πιο ελαφρά τραυματίες. Παρ' όλα αυτά τα τροχαία δυστυχήματα είναι ένα μέγιστο εθνικό θέμα, η βελτιστοποίησή του οποίου, δυστυχώς ή ευτυχώς, εξαρτάται από την ατομική μας ευθύνη. Είναι θέμα παραγωντικό, έχει να κάνει με πολλά πράγματα, αλλά κυρίως με τη σιγουριά του ανθρώπου, γιατί ο καθένας από εμάς έχει δυνατότητα να κρατά το τιμόνι στα χέρια του, είτε πρόκειται για αυτοκίνητο, μοτοσικλέτα ή οποιοδήποτε άλλο μεταφορικό μέσο. Όπως και οι πεζοί έχουν τεράστιο μερίδιο ευθύνης. Σημαίνει ότι είναι όλοι συνυπεύθυνοι για το θέμα αυτό.

Αρχικά θα έπρεπε ο καθένας από εμάς να συνειδητοποιήσει ότι η διαδικασία της μετακίνησης είναι η πιο επικίνδυνη δραστηριότητά μας καθημερινά. Είναι πολύ δύσκολη. Απαιτεί τη συνολική προσήλωσή μας. Δεν είναι κάτι απλό. Πρέπει να είμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί, επειδή υπάρχουν εκατομμύρια οδηγοί που δεν φοβούνται. Θα έπρεπε και να φοβούνται, και να σέβονται, και να αγαπούν την οικογένειά τους.

-Τι σημαίνει η έλλειψη οδικής κουλτούρας και το φάσμα της ενημέρωσης περί οδικής παιδείας

Να πηγαίνουν πολύ αργά, δημιουργώντας συνθήκες πιο ασφαλούς οδήγησης. Αυτό είναι μεγάλο κομμάτι. Επειδή υπάρχει η «καραμέλα» που πολλές φορές λένε όλοι: η έλλειψη οδικής παιδείας και κουλτούρας, που ισχύει μεν, αλλά η συνείδηση και η κουλτούρα δεν διαμορφώνονται στο σχολείο.

Το σχολείο έρχεται επικουρικά, ως μάθημα συμπληρωματικό της παιδείας, επειδή στο σχολείο διαμορφώνεται η γνώση, η εκπαίδευση με επαγγελματική αποκατάσταση, ενώ η παιδεία διαμορφώνεται αποκλειστικά στο σπίτι, σε πρώτο πλάνο από 0-6 έτη του παιδιού και στη συνέχεια από τον περιβάλλοντα χώρο – από τους οικείους, την οικογένεια και πολλές φορές από τους φίλους, που τα περισσότερα παιδιά αποκτούν στην εφηβεία. Γι' αυτό λέω ότι το θέμα αυτό δεν εξαρτάται μόνο από έναν τομέα, αφορά το κομμάτι της παιδείας. Έπειτα θα μπορούσε να προστεθεί κάποιο μάθημα στο σχολείο, πιο μόνιμο, που θα ενίσχυε αυτή την προσπάθεια των οικογενειών.

Είναι ολόκληρο φάσμα. Το πρώτο κομμάτι αφορά την παιδεία, που διαμορφώνεται στο σπίτι. Η παιδεία διαμορφώνει όχι μόνο την ειδική συμπεριφορά, αλλά και τη γενικότερη. Το επόμενο κομμάτι σχετίζεται με τα σχολεία και τη συμπληρωματική ενημέρωση στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο. Όχι σε μικρότερες ηλικίες (πλην ελάχιστων περιπτώσεων), που επικοινωνείς όχι τα σήματα και τα πάρκα κυκλοφορικής αγωγής, αλλά κάποια πολύ συγκεκριμένα, ότι φοράμε τη ζώνη, ότι δεν μιλάμε στο κινητό, δεν τρέχουμε, τα βασικά δηλαδή. Πρέπει τα παιδιά να μάθουν πώς πρέπει να συμπεριφέρεται κανείς, πώς να προστατεύει και να αγαπάει τη ζωή του, πώς να έχει υψηλό επίπεδο αυτοεκτίμησης, πώς να αγαπάει τους ανθρώπους και να έχει υψηλό επίπεδο ενσυναίσθησης. Αυτά πρέπει να είναι τα παραδείγματα που έρχονται μέσω της εικόνας, όχι μέσω του λόγου, αλλά από αυτά που βλέπει το παιδί. Μετά την παιδεία και την εκπαίδευσης, έρχεται η εφαρμογή τον νόμων. Διότι νόμους είχαμε και έχουμε, αλλά δεν εφαρμόζονταν στο μέγιστο βαθμό.

-Η άγνοια και η συνήθεια είναι βασικοί λόγοι των τροχαίων δυστυχημάτων;

Κανείς δεν φοβάται. Πιστεύουν όλοι ότι είναι ικανοί. Ότι γνωρίζουν καλά το αντικείμενο της οδήγησης, της μετακίνησης, λανθασμένα βέβαια. Από την άλλη, πιστεύουν ότι όλοι οι άλλοι οδηγοί κακώς έχουν δίπλωμα. Για την ατομική ευθύνη που λέω πάντα, δεν χρειάζεται να έχεις έναν τροχονόμο, ένα μπαμπούλα ή να σε εκπαιδεύσει κάποιος στο σχολείο. Το 2025 πρέπει να φοράς ζώνη ασφαλείας.

-Ποιον κοροϊδεύουν όσοι δεν φορούν ζώνη ασφαλείας;

Είναι τελείως ανόητη η διαδικασία αυτή, υπό την έννοια ότι είχε ανακαλυφθεί η ζώνη ασφαλείας εδώ και 100 χρόνια. Δεν κατοχυρώθηκε ως πατέντα από τη Volvo, η οποία την ανακάλυψε, έτσι ώστε να μπορούν όλες οι εταιρείες να τη χρησιμοποιήσουν στα αυτοκίνητά τους, με σκοπό να σωθούν οι επιβάτες, αλλά εν έτη 2025 υπάρχουν ακόμα πολίτες οι οποίοι αγοράζουν το «κλειδί που λέμε», ώστε να «κοροϊδέψουν» το αυτοκίνητο. Ποιον όμως κοροϊδεύουν; Το μόνο που διαπιστώνω φέτος, που έχω κάνει πάνω από 85 σεμινάρια, είναι ότι υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι δεν γνωρίζουν πραγματικά ότι οι επιβάτες των πίσω καθισμάτων κινδυνεύουν εξίσου και περισσότερο. Κινδυνεύουν μάλιστα να σκοτώσουν και τους μπροστινούς επιβάτες. Αυτό δυστυχώς δεν το γνωρίζουν. Σε αυτό θα μπορούσαν να λειτουργήσουν βοηθητικά και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, να ενημερώνουν τον κόσμο, να δίνουν κάποιες πληροφορίες σχετικά με το ότι η ζώνη είναι απαραίτητη σε όλες τις θέσεις. Τα παιδιά πρέπει να κάθονται σε ειδικά καθισματάκια μέχρι κάποια ηλικία, μέχρι κάποιο ύψος, κι από εκεί και πέρα δεμένα στο πίσω κάθισμα. Να μην υπάρχουν στο αυτοκίνητο ζώα, που μπορεί να κάνουν βόλτες στον χώρο, ή βαριά αντικείμενα. Για παράδειγμα όταν γυρνάμε από το σούπερ μάρκετ, πρέπει τα πράγματα να μπαίνουν πάντα στο πορτ παγκάζ.

- Ο αναθεωρημένος ΚΟΚ (με τα υψηλά χρηματικά πρόστιμα, τα όρια ταχύτητας, την αφαίρεση αδειών οδήγησης και, σε ορισμένες περιπτώσεις, επιβολή ποινών φυλάκισης) μπορεί να συνδράμει στη λύση του προβλήματος;

Η αλήθεια είναι ότι και το κομμάτι που αφορά τον ποινικό κώδικα, στον οποίο έχει ενσωματωθεί και ο κώδικας οπτικής κυκλοφορίας με τον 290Α, είναι πάρα πολύ σημαντικό. Διότι κάποτε βλέπαμε κάποιον συμπολίτη μας με εγκληματική και κακουργηματική συμπεριφορά να επιστρέφει στο σπίτι, με το δίπλωμά του, να συνεχίζει τη ζωή του σαν να μην τρέχει τίποτα. Τώρα από πλημμέλημα, πάει στον κακουργηματικό χαρακτήρα. Έχουμε δει ότι σε περιπτώσεις όπως του 60χρονου στον Λαγκαδά και της 20χρονης στο Περιστέρι οι ένοχοι έχουν μπει ήδη στη φυλακή. Το άλλο σημαντικό κομμάτι είναι αυτό με το νέο κώδικα οδικής κυκλοφορίας, ο οποίος αυστηροποιείται και υπάρχει και μια διαδικασία που αφορά όσους συνεχίζουν να υποπίπτουν στην ίδια παράβαση, συνεχίζουν δηλαδή ως αμετανόητοι να κάνουν τις ίδιες παραβάσεις, τιμωρούνται πιο αυστηρά. Πέραν του χρηματικού, τιμωρούνται με αφαίρεση του διπλώματος για 2-6 μήνες ή 1 έως 7 χρόνια, και υπάρχουν και περιπτώσεις φυλάκισης ανθρώπων από 2-6 μήνες, οι οποίοι δεν σκότωσαν ή τραυμάτισαν κάποιον συμπολίτη. Τα ποσά είναι μεγαλύτερα και ο χρόνος χωρίς δίπλωμα είναι ακόμα περισσότερος. Τα τροχαία συνέβαιναν και θα συμβαίνουν. Η διαφορά είναι ότι τώρα ακούμε περισσότερο γι' αυτά στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

Οδήγηση και αλκοόλ δεν πάνε μαζί - Μάστιγα το κινητό τηλέφωνο

Το τελευταίο διάστημα οι έλεγχοι για την οδήγηση υπό την επήρεια μέθης έχουν αυξηθεί. Πρέπει να συμβουλεύσουμε τους συμπολίτες μας σχετικά με το τι συμβαίνει όταν πίνουμε και οδηγούμε. Το πρώτο είναι ότι επηρεάζεται πάρα πολύ το κεντρικό σύστημα του εγκεφάλου και αποκτούμε μια αυτοπεποίθηση, χωρίς να έχουμε την αίσθηση του χώρου και της ταχύτητας. Γινόμαστε πολύ επιθετικοί, δεν έχουμε σωστή ακοή και όραση, και γενικότερα υπάρχει κακή κρίση των καταστάσεων. Δεν μπορούμε να κρίνουμε και να πάρουμε γρήγορες αποφάσεις και με σωστές κινήσεις. Άρα λοιπόν τι πρέπει να κάνουμε; Να αποφασίσουμε ότι από τη στιγμή που βγαίνουμε για να διασκεδάσουμε και να πιούμε ποτό, πρέπει να έχουμε φροντίσει και να πάμε στον προορισμό μας με ένα άλλο τρόπο, όχι με το αυτοκίνητό μας, με ΜΜΜ για παράδειγμα. Στην επιστροφή που ενδεχομένως θα είναι αργά και δεν θα λειτουργούν αυτά, μπορούμε να καλέσουμε ταξί. Κάποιες παρέες αποφασίζουν από πριν κάποιος να μην πιει, ώστε να είναι οδηγός. Από τη στιγμή που πίνεις πάνω από ένα ποτό και το ποτό είναι οριακό, δηλαδή το ποτό δεν είναι στο 0,24 κιλογραμμάρια ανά λίτρο αίματος, είναι περισσότερο, δηλαδή εκτός ορίου. Άλλο τεράστιο θέμα, μια τεράστια πληγή για τα τροχαιά δυστυχήματα, είναι η κινητή τηλεφωνία. Το κινητό είναι αυτό που μας αποσπάει κατά 90% την προσοχή. Κατά τη διάρκεια της οδήγησης 9 στους 10 μιλούν στο κινητό, 3 στους 10 στέλνουν μηνύματα και email, 1-2 στους 10 τραβάνε βίντεο και υπάρχει και 1 στους 10 που βλέπουν τηλεόραση ή τηλεοπτικά προγράμματα ή YouTube ή βιντεάκια.

Glomex Player(40599v1wl9o7vsfv, v-d8w530lleza9)

Κάθε δευτερόλεπτο που περνάει, κάθε δευτερόλεπτο που διανύουμε κοιτώντας το κινητό, αναλόγως τα χιλιόμετρά μας, διανύουμε και τα ανάλογα μέτρα, δηλαδή αν οδηγούμε με 50 χιλιόμετρα, διανύουμε περίπου 14 μέτρα το δευτερόλεπτο. Άρα αν κάποιος χρειάζεται περίπου 2 δευτερόλεπτα για να δει στο κινητό του αν κάποιος του τηλεφώνησε ή του στείλε μήνυμα, αυτό σημαίνει: 2 φορές επί 14 = 28 μέτρα χωρίς να κοιτούν τον δρόμο. Έχω παρατηρήσει ανθρώπους που κοιτάνε το κινητό για πάνω από 100 δευτερόλεπτα ενώ οδηγούν, πράγμα που σημαίνει ότι έχουνε διανύσει 1,4 χιλιόμετρα χωρίς να κοιτάνε τον δρόμο.

Το κινητό είναι μια τεράστια μάστιγα. Το GPS πρέπει να ρυθμίζεται πριν ξεκινήσουμε το αυτοκίνητό μας, και όχι κατά τη διάρκεια της οδήγησης. Αν θες να βάλεις διευθύνσεις, νούμερα να ψάξεις κ.λπ., αυτά πρέπει να γίνονται ενώ είσαι σταματημένος. Αν προκείψει κάτι και πρέπει να σηκώσεις το τηλέφωνο ενώ οδηγείς, πρέπει επίσης να σταματήσεις.

«Να οδηγούμε έχοντας μια αμυντική στάση»

Πρέπει να έχεις όλες σου τις αισθήσεις ενώ οδηγείς, γιατί πολύ εύκολα μπορείς να αποσπαστείς από κάτι. Από ένα ωραίο ηλιοβασίλεμα, ένα μήνυμα που ηχεί στο κινητό και θες να το απαντήσεις γρήγορα, μέχρι τη φωνή ενός παιδιού. Ένας 20χρονος όταν μιλάει στο κινητό ενώ οδηγεί, έχει αντανακλαστικά 80χρονου. Αν κάποιος σε ρωτήσει κάτι ενώ μιλάς στο κινητό, θα του πεις «περίμενε, μιλάω στο κινητό», το βάζουμε σε προτεραιότητα, όχι σκόπιμα αλλά σαν αντίδραση. Το ίδιο συμβαίνει και κατά τη διάρκεια της οδήγησης. 

Γενικότερα χρειάζεται η αυτοεκτίμηση, η αγάπη, η προσοχή και μια αμυντική διάθεση όταν μπαίνουμε στο αυτοκίνητο, διότι είναι ένα όπλο το οποίο οπλίζει όταν μπαίνει το βλήμα μέσα, όπως λέει και ο πατέρας μου πολλές φορές.

Το αυτοκίνητό μας πρέπει να είναι συντηρημένο σωστά και να είναι ασφαλισμένο, να περνάει ΚΤΕΟ, όχι μόνο να το ελέγχουμε πριν από ένα ταξίδι. Πρέπει να έχει καινούργια λάστιχα, να έχει σύστημα φρένων σωστοπέδησης, οι αναρτήσεις να είναι φρεσκαρισμένες. Ας μην ξεχνάμε ότι έχουμε έναν πολύ παλιό «στόλο» αυτοκινήτων στη χώρα μας. Ο μέσος όρος είναι τα 18 χρόνια. Ο μέσος όρος 18 ετών σημαίνει ότι υπάρχουν πάρα πολλά αυτοκίνητα τα οποία είναι 20-25-30-35 χρονών και τα οδηγούν οι συμπολίτες μας.

- Πολλοί ηλικιωμένοι βασίζονται στα δικά τους μέσα για τις καθημερινές τους μετακινήσεις. Πρέπει να αλλάξει κάτι σχετικά με την ανανέωση των διπλωμάτων;

Πρώτοι που δημιουργούν τα τροχαία δυστυχήματα είναι οι νέοι, σε ηλικίες από 15 μέχρι 30 χρονών. Αυτοί που έχουν μοτοσικλέτα ή «παπάκια», που ξεκινούν από 16 χρονών, κι αυτοί που είναι 17, 18, 19, 20 οι οποίοι ξεκινούν με τα αυτοκίνητα, χωρίς καμία εμπειρία και με δυναμισμό και έντασηπου τους χαρακτηρίζει.
Έχουν την άγνοια όχι μόνο της οδήγησης, αλλά και του κινδύνου. Αυτό είναι το πρώτο γκρουπ που δημιουργεί ατυχήματα. Το επόμενο είναι το γκρουπ 30-45 ετών, και ελάχιστα οι ηλικιωμένοι.

Στην Ελλάδα έχουμε ίσως από τα πιο αυστηρά πρωτόκολλα για την ανανέωση διπλώματος και άνω των 65 αλλά και άνω των 80, που επιβάλλεται πιο τακτικά και με περισσότερο έλεγχο. Στα 65 έχουμε ανά δύο χρόνια εξέταση με οφθαλμίατρο και παθολόγο και από τα 80 και πάνω έχουμε ανά δύο χρόνια ανανέωση, με οφθαλμίατρο, παθολόγο, ωριλά για την ισορροπία και την ακοή, αλλά και νευρολόγο. Όταν στη Γερμανία και στη Σουηδία το δίπλωμα εκδίδεται επ΄αόριστον, χωρίς την απαραίτητη εξέταση από γιατρούς σε κάποια ηλικία, εδώ τηρούμε ένα από τα αυστηρότερα πρωτόκολλα για την ανανέωση.

Θα πρέπει βέβαια να αυξηθεί ο έλεγχος της διαδικασίας, το πώς κάποιος γιατρός εκδίδει βεβαίωση σε κάποιους για το ότι είναι ικανοί να ακούσουν, να δουν, να συμπεριφερθούν, ότι έχουν ψυχολογική ή νευρολογική επάρκεια ώστε να συνεχίσουν να οδηγούν. Γιατί όπως και με τα διπλώματα, που κάποιοι λαδώνουν για να τα πάρουν, έτσι και με τους γιατρούς που πηγαίνουν οι ηλικιωμένους για να εξετασθούν. Αυτό ενδεχομένως μπορεί να λυθεί με τη διαδικασία του ΑΜΚΑ μας, το τι γράφει ο γιατρός που μας παρακολουθεί, ο οικογενειακός γιατρός, για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο καθένας από εμάς και τι φάρμακα καταναλώνει, γιατί υπάρχει η άυλη συνταγογράφηση και μπορούμε εύκολα να έχουμε πρόσβαση ως κρατικός μηχανισμός.

Τι σχεδιάζει η Περιφέρεια για την αποτροπή και τη μείωση των τροχαίων 

Για το κομμάτι των «λαδωμένων» διπλωμάτων, είτε για την ανανέωση είτε και για την έκδοσή τους, υπάρχει η λύση και μπορώ να μιλήσω και ως Περιφερειακός Σύμβουλος για την ψηφιοποίηση υπηρεσιών της ανανέωσης, της έκδοσης του διπλώματος ή πινακίδων ή άλλων στο τμήμα των Μεταφορών της Περιφέρειας, τουλάχιστον στην Αττική και στη Θεσσαλονίκη. Δεν έχει τη δυνατότητα ο πολίτης να έρθει σε επαφή με τον υπάλληλο και ο υπάλληλος ή ο εξεταστής με τον δάσκαλο, άρα το λάδωμα έχει μειωθεί αισθητά. Δεν ξέρω αν έχει εξαλειφθεί, αλλά γίνονται σημαντικές προσπάθειες. 

«Σεβασμό στον δρόμο πρέπει να έχουν όλοι»

Πρέπει να σκεφτούμε πως κάθε μήνα έχουμε σοβαρά τροχαία, με νεκρούς και τραυματίες, και κανείς δεν πιστεύει ότι είναι μέρος του προβλήματος. Πιστεύει ότι το πρόβλημα είναι όλοι οι άλλοι.

Όλοι είμαστε μέρος του προβλήματος και όλοι μπορεί να εμπλακούμε σε τροχαίο, να είμαστε θύτες ή θύματα. Φοβάμαι στον δρόμο και πηγαίνω αργά, σέβομαι αυτό που κάνω, ώστε να μη βρεθώ σε δύσκολη θέση. Σεβασμό στον δρόμο πρέπει να έχουν όλοι. Αν κοιτάξετε γύρω, οι περισσότεροι θεωρούν πως ο δρόμος είναι μια απλή διαδικασία. Όλα τα άλλα είναι πολύτιμα και δύσκολα, αλλά θεωρούν την οδήγηση μια καθημερινή διαδικασία, εύκολη και ανώδυνη. Όχι, αυτό είναι τεράστιο λάθος. Ακόμα και ένας γιατρός που κάνει μια επέμβαση, έχει σπουδάσει χρόνια ώστε να μπορεί να την κάνει. Ξέρει καλά το αντικείμενό του και την ώρα που μπαίνει στο χειρουργείο δεν κάνει τίποτα άλλο. Ούτε μιλάει στο κινητό, ούτε βλέπει βίντεο. Το ίδιο πρέπει να κάνει και στο αυτοκίνητο.

Μπορούμε να το βελτιστοποιήσουμε. Ελπίζω οι νέες γενιές να το συνειδητοποιήσουν σύντομα αυτό, γιατί ο πόνος που προξενεί ένα ατύχημα είναι μεγάλος. Ένα απλό παράδειγμα: Εάν όλοι αυτοί που σκοτώθηκαν το 2024 και το 2023 φοράγανε ζώνη και κράνος, πιστεύω περισσότεροι από τους μισούς θα ήταν ζωντανοί σήμερα.

Ακόμα και 100% προσηλωμένος να είσαι στην οδήγηση, δεν εξαλείφεις την πιθανότητα να εμπλακείς σε τροχαίο. Σε αυτούς που παρακολουθούν τα σεμινάρια κάνω πάντα τρεις ερωτήσεις:

«Ποιο πιστεύετε ότι είναι το επίπεδο της οδήγησή σας;». Σε αυτή την ερώτηση όλοι απαντούν πως πιστέυουν ότι είναι καλοί έως πολύ καλοί.

«Τι πιστεύετε για την οδήγηση των άλλων;». Εδώ απαντούν από μέτρια έως ανεπαρκή.

Και στην ερώτηση «Φοράτε πάντα ζώνη όταν οδηγείται;», ένα 50% λέει ότι φοράει ζώνη πάντα στα μπροστινά καθίσματα και ένα ποσοστό μικρότερο του 5-10% απαντά πως φοράει ζώνη στα πίσω καθίσματα. Άρα πώς γίνεται να είσαι πολύ καλός και να αφήνεις τη ζωή σου σε αυτούς που θεωρείς άσχετους και επικίνδυνους, ενώ δεν φοράς και ζώνη;

Στην Περιφέρεια Αττικής καταβάλλονται προσπάθειες. Έχουμε 57 έργα με 196.000.000 ευρώ επένδυση για θέματα οδικής ασφάλειας. Όλα τα συνεργεία μας και στις 6 γειτονιές της Περιφέρειας Αττικής που ασφαλτοστρώνονται, κάνουν νέες διαβάσεις, τις διαγραμμίσεις, δημιουργούν πεζογέφυρες. Δεν μπορώ να ανακοινώσω λεπτομέρειες, αλλά θα γίνει μια προσπάθεια προς την πλευρά της ενημέρωσης, της ευαισθητοποίησης των πολιτών, για τη μείωση των τροχαίων δυστυχημάτων. Οι κάμερες καταγράφουν πολύ σημαντικά στοιχεία όσον αφορά τις διελεύσεις υπό το κόκκινο φανάρι. Στο πιλοτικό πρόγραμμα για την τοποθέτηση των 388 καμερών σε 100 σημεία, μια κάμερα έγραψε 160 παραβιάσεις του ερυθρού σηματοδότη μόνο σε μια μέρα, κι αυτό από ένα μόνο φανάρι. Αυτός ο αριθμός είναι εξοντωτικός.