Σκληρή, σκληρή η βροχή που θα πέσει
Δεν εμπιστεύομαι τη νοσταλγία, εμπιστεύομαι όμως την αιφνίδια επίγνωση που μας χτυπάει κατακούτελα όταν θυμόμαστε πως κάποτε υπήρξε μια κοινωνία, μια χώρα, ένας κόσμος που σήμερα μοιάζει ξένος και χαμένος


Δεν εμπιστεύομαι τη νοσταλγία που φυσά καταπάνω μας το γλυκό αλλά και παραπλανητικό άρωμά της, και δεν πολυσυμπαθώ τη δημόσια εικόνα του Μπομπ Ντίλαν –εξάλλου κι αυτός ποτέ δεν ζήτησε να τον συμπαθήσουμε, το αντίθετο. Όμως κάπου στο πρώτο τέταρτο της ταινίας «A complete unknown» (στίχος από το τραγούδι του «Like a Rolling Stone» ), κατέρρευσα. Και δεν ήταν από τη συγκίνηση για τα τραγούδια μιας γενιάς που μεγάλωνε ακούγοντάς τα, ούτε από τη νοσταλγία μιας γενιάς που σήμερα αναπολεί το γλυκό και παραπλανητικό άρωμα της νιότης της· ήταν από το ξαφνικό σοκ μιας συνειδητοποίησης, που τώρα μας χτυπά καταπρόσωπο.
Αυτοκτονούν οι κοινωνίες; Όχι. Πεθαίνουν οι χώρες; Όχι. Όμως εκείνο το γ@μημένο εκκρεμές που πηγαινοέρχεται μπροστά στα μάτια όσων έχουμε έστω και ελάχιστη συνείδηση της Ιστορίας, πότε θα πάψει να μας σαρκάζει έτσι; Πότε αυτή η τρομακτική εναλλαγή προόδου κι οπισθοδρόμησης της ανθρωπότητας θα σταματήσει; Σας ακούω που απαντάτε κουρασμένα, ποτέ.
Πού ήσουνα γαλαζομάτη γιε μου, πού πήγες αγαπημένε μου; Πώς μπόρεσες να γίνεις, από εκείνος που τραγουδούσε και διαδήλωνε για δικαιοσύνη, ισότητα, ειρήνη, εκείνος που δεν σηκώνεται από τον καναπέ του για να ψηφίσει, ούτε καν για την ίδια του τη ζωή; Ω, τι είδες γαλαζομάτικο αγόρι μου, πόσες ταινίες βίας, πόσα ηλεκτρονικά παιχνίδια πολέμου, πόσα δυστοπικά τοπία φρίκης, και δεν είδες αυτό που βρισκόταν μπροστά σου και σε κοιτούσε κατάματα; Τι άκουγες γαλανομάτη μου, τι άκουγες θησαυρέ μου και σε νανούριζε, και δεν άκουσες όσα ξεκάθαρα σου υπόσχονταν ότι θα κάνουν και τώρα κάνουν – το τέλος των νόμων, των συνταγμάτων, των δικαιωμάτων, των ελπίδων; Τι συνάντησες στο δρόμο σου, γιε μου με το καταγάλανο βλέμμα, τι και ποιον συνάντησες και σε έπεισε ότι δεν χρειάζεται ούτε να καταψηφίσεις ούτε να διαμαρτυρηθείς ούτε καν να ονειρευτείς γιατί δεν έχει νόημα, τίποτα δεν έχει πραγματικά νόημα - γιατί μπορείς να τα αφήσεις όλα σε άλλους (των οποίων τους σκοπούς και τις προθέσεις σε κουράζει ακόμα και να μαντέψεις), κι εσύ απλώς να πληκτρολογείς την ψηφιακή, εικονική ζωή σου;
Και τι θα κάνεις τώρα, γαλανομάτη γιε μου; Τι θα κάνεις τώρα πολυαγαπημένο μου παιδί που μια σκληρή, σκληρή, σκληρή βροχή θα πέσει; Γιατί θα πέσει, και το ξέρεις ότι θα πέσει. Οι κυβερνήσεις, οι λαοπλάνοι, οι ιδιοκτήτες των πληκτρολογίων σου κι ο ίδιος ο πλανήτης σού έδωσαν όλες τις προειδοποιήσεις τους, και τώρα δεν θα είναι πια προειδοποιήσεις. Η βροχή ξεκίνησε. Θα είναι σκληρή και θα πέσει πάνω σου. Εσύ τι θα κάνεις; Θα ποστάρεις άλλη μια φανταστική, ανύπαρκτη εικόνα της ανύπαρκτης ζωής σου ή θα πάρεις πάλι ένα όπλο για να σκοτώσεις όποιον βρεθεί μπροστά σου προτού στρέψεις την κάννη καταπάνω σου; Κι επειδή το γ@μημένο εκκρεμές θα συνεχίσει να πηγαινοέρχεται, κάποια μέρα το δικό σου το παιδί (το γαλανό ή μαυρομάτικο, το ξανθό ή μελαψό) θα σηκωθεί από τον καναπέ του, κάποια μέρα μια νέα γενιά θα πηδήξει έξω από τις οθόνες και θα τραγουδήσει λάιβ νέους στίχους για δικαιοσύνη και ανθρωπισμό ξαναπιάνοντας το ρυθμό από την αρχή – αλλά πόσο άδικο και κρίμα, που θα πρέπει όλα να ξαναρχίσουν από την αρχή. Και αν στο μεταξύ δεν θα έχουν όλα χαθεί. Κι αν η βροχή δεν παραήταν σκληρή.
Όχι, δεν εμπιστεύομαι τη νοσταλγία, ούτε τη συγκίνηση παλαιών μελωδιών. Εμπιστεύομαι όμως την αιφνίδια επίγνωση που μας χτυπάει κατακούτελα όταν (π.χ. μέσα από μια ταινία, καλή, κακή, δεν έχει σημασία) θυμόμαστε πως κάτι, κάποτε, υπήρξε. Υπήρξε μια κοινωνία, μια χώρα, ένας κόσμος που σήμερα μοιάζει ξένος και χαμένος. Υπήρξαμε εμείς, αλλιώς. Κι επειδή μας μοιάζουμε τώρα τόσο ξένοι και χαμένοι, πόσο σκληρός, σκληρός ο πόνος.

ΠΡΟΣΦΑΤΑ
ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΑ
ΔΕΙΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Σε κλίμα οδύνης το τελευταίο «αντίο» στον 39χρονο
Ο τρόφιμος του ψυχιατρείου είχε διαπράξει και άλλη δολοφονία στην Κέρκυρα
Σήμερα η κηδεία του 39χρονου - Απαντήσεις θα δώσουν οι ιστολογικές
Έρευνες για τον εντοπισμό του δράστη
Το τελευταίο στίγμα σε μία από τις υψηλότερες και πιο επικίνδυνες κορυφές των Λευκών Ορέων
«Αν δεν τον βλέπαμε εμείς θα τον έβρισκαν τα σκυλιά»
Παραμένουν ανοιχτές και οι τρεις εκδοχές για τον θάνατό του
Σε άμορφη μάζα σιδερικών μετατράπηκε το ΙΧ - Νεκρός ένας 15χρονος
«Η ανάρτηση τής μητέρας του δεν είναι τυχαία» σχολίασε ο ιδιωτικός ερευνητής
Υπαινίσσεται ότι ο γιος της έπεσε θύμα εγκληματικής ενέργειας
Τι έδειξε η ψυχιατρική εξέταση του ανήλικου
Εκ διαμέτρου αντίθετος ο χώρος όπου βρέθηκε από το σημείο των ερευνών
«Όλα δείχνουν ότι δεν είναι αυτοχειρία»
«Το θέαμα ήταν αποκρουστικό» - Τι ερευνούν τώρα οι Αρχές
Τι δείχνουν τα πρώτα στοιχεία
Τα πρώτα στοιχεία δείχνουν ότι πρόκειται για τον 39χρονο αγνοούμενο
Τα ευρήματα που δείχνουν τον αγνοούμενο 39χρονο
Ποιες περιοχές βρίσκονται στο επίκεντρο των ερευνών
Έχετε δει 20 από 200 άρθρα.