Δύο χρόνια από τη δολοφονία του Άλκη Καμπανού

Σήμερα κλείνουν δύο χρόνια από την ημέρα της αποτρόπαιης δολοφονίας του Άλκη Καμπανού από ομάδα οργανωμένων συνδεσμιτών τού ΠΑΟΚ. Δύο χρόνια τρομερά δύσκολα για την οικογένεια του Άλκη πρωτίστως, για τη μεγάλη οικογένεια του Άρη, για τη Θεσσαλονίκη, αλλά και για όλη την Ελλάδα. Δύο χρόνια λύπης, πένθους και οργής.

Η δολοφονία του νεαρού οπαδού του Άρη, ενός γλυκού, φιλήσυχου και γεμάτου ενδιαφέροντα και όρεξη για ζωή φοιτητή, άλλαξε τον χρόνο της πόλης, και ίσως την ίδια την ουσία της, την ψυχή της. Τα πράγματα δεν μπορούν, ούτε πρέπει, να είναι τα ίδια με πριν. Κι αν απαιτεί κάτι όλο το υγιές κομμάτι της πόλης, δεν είναι παρά το απόλυτο ξερίζωμα του κακού, η πλήρης απομόνωση και περιθωριοποίηση των ηθικών αυτουργών του φονικού — όσο δύσκολο και αν φαντάζει κάτι τέτοιο.

Συζητήσαμε με τον Λευθέρη Παπά, εμπνευστή της δημιουργίας και πρόεδρο του Δ.Σ. της Δομής 1ης Φεβρουαρίου 2022 «Εις το Όνομα του Άλκη». Τον ευχαριστούμε για τον χρόνο του, και για όσα κάνει στη μνήμη του αδικοχαμένου μας γιου και αδελφού.

* * *

Α.Κ.: Δύο χρόνια από τη δολοφονία του Άλκη, κύριε Παπά. Πώς πέρασαν για εσάς αυτά τα δύο χρόνια;

Λ.Π.: Όπως αναφέρουμε και στην ιστοσελίδα μας, με τη δολοφονία του Άλκη Καμπανού άλλαξε η ζωή μας. Παρατήρησα όμως ότι ο πόνος άρχισε να μετριάζεται όσο προχωρούσαν οι ενέργειες για τη δημιουργία της Δομής. Τα δύο χρόνια λοιπόν πέρασαν με μία διαφορετική προσωπική ρουτίνα. Με μία ρουτίνα που σε καθημερινή βάση, από το πρωί έως το βράδυ, ασχολούμαι με αυτό το πρωτοποριακό εγχείρημα, κλέβοντας χρόνο από την επαγγελματική μου ενασχόληση και από τον όποιο ελεύθερο χρόνο είχα. Όμως θέλω να αναφέρω ότι αυτό ισοσκελίζεται από όλα αυτά που νιώθω, λόγω της γνωριμίας μου με εξαιρετικούς ανθρώπους, από τον Συντονιστικό Τομέα της Δομής, τον στενό αλλά και ευρύτερο πυρήνα, αλλά και από τα μέλη μας. Όλοι εθελοντές που προσφέρουν, στον χρόνο που διαθέτει ο καθένας, στην προσπάθεια για συνδυασμό του οράματός μας με ρεαλισμό, έτσι ώστε να μπορούμε να υλοποιούμε όσες δυνατόν περισσότερες από τις ιδέες μας.

Α.Κ.: Ποιες ήταν οι κυριότερες δράσεις της δομής σε αυτό το διάστημα;

Λ.Π.: Θεωρώ ότι ίσως κορυφαία δράση ήταν η διοργάνωση της πολύχρωμης, σιωπηρής πορείας με κεριά, από το σημείο δολοφονίας μέχρι τον Λευκό Πύργο. Ήταν η πρώτη φορά στην αθλητική ιστορία της Ελλάδας που φίλαθλοι και οπαδοί από τις τρεις δημοφιλείς ομάδες της Θεσσαλονίκης αλλά και από τις τρεις των Αθηνών, φορώντας τα χρώματα των ομάδων τους, πορεύθηκαν με ομοψυχία μαζί. Επίσης και η δράση της φωτογράφισης που έφτασε από ελληνικά σχολεία του Μονάχου και της Νυρεμβέργης μέχρι σε ελληνικές κοινότητες στη Βρετανική Κολομβία. Ήταν πολύ σημαντική και την επαναλαμβάνουμε και φέτος. Θα αναφέρω και το πρότζεκτ Παιδείας με τίτλο Πρόγραμμα Ενσυναίσθησης και Αθλητικής Παιδείας, ένα δίωρο εκπαιδευτικό πρόγραμμα με εικόνες, animation και μουσική. Το δημιουργήσαμε με σκοπό να σπείρει τους σπόρους της ενσυναίσθησης και συνύπαρξης των χρωμάτων στους μαθητές του Δημοτικού, μέσω των βιβλιοθηκών των Δήμων που επισκέπτονται τα τμήματα των σχολείων. Το πρόγραμμα έχει ξεκινήσει και υλοποιείται από τον Δήμο Καλαμαριάς, που είναι ο Δήμος-πιλότος. Υπάρχουν και πάρα πολλές άλλες δράσεις (όπως όταν οι αρχηγοί των έξι δημοφιλέστερων ομάδων μαζί με τους αρχηγούς των εθνικών ομάδων ποδοσφαίρου και μπάσκετ φόρεσαν το μπλουζάκι μας με το ενωτικό μήνυμα ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΛΚΗ και συμμετείχαν σε ένα συγκλονιστικό promo video ευαισθητοποίησης), αλλά φοβάμαι ότι θα καταχραστώ τον χρόνο των αναγνωστών αν τις αναφέρω όλες.

Α.Κ.: Ποιοι κυρίως βρέθηκαν κοντά σας; Απλοί φίλαθλοι; Οπαδοί; Πολίτες γενικώς; Ομάδες; Ο Δήμος και η Πολιτεία;

Λ.Π.: Η Δομή απευθύνεται στους πάντες, και κυρίως σε όσους που αγαπούν τον αθλητισμό και τις ομάδες τους και θέλουν να αλλάξει η υπάρχουσα κατάσταση. Έτσι βρέθηκαν κοντά μας φίλαθλοι, οπαδοί, πολίτες που δεν ασχολούνται ιδιαίτερα με τον αθλητισμό, άνθρωποι που ασχολούνται με ποδοσφαιρικές ακαδημίες κ.ά. Κάποιοι αντιδήμαρχοι. Μετά από δύο χρόνια παρουσίας και δράσεων, τώρα τελευταία έχουμε αρχίσει να πέφτουμε και στα ραντάρ της Πολιτείας. Η Δομή, όπως έχει φανεί, απευθύνεται κατά κύριο λόγο στη βάση της κοινωνίας, από όπου άλλωστε και προέρχεται. Γι’ αυτό είναι σημαντικό τα ΜΜΕ να μας δώσουν την ευκαιρία να επικοινωνήσουμε τις ιδέες και δράσεις μας. Στοχεύουμε τις μεγάλες μάζες πολιτών. Όπως επίσης έχει φανεί, οι ΠΑΕ και η Πολιτεία, εν γένει, θα ακολουθήσουν ουραγοί σε αυτή την προσπάθεια.

Α.Κ.: Τι έχετε καταφέρει λοιπόν μέχρι τώρα;

Λ.Π.: Πέρα από την ευαισθητοποίηση πολλών ανθρώπων και τη συστράτευση μαζί μας, θεωρώ ότι εκπληρώνουμε έναν από τους βασικούς λόγους για τους οποίους θεώρησα ότι ήταν απαραίτητη η δημιουργία ενός φορέα σαν τη Δομή. Λειτουργούμε σαν διάμεσος και συντονιστής σε πρωτοβουλίες ευαισθητοποιημένων πολιτών που θέλουν να κάνουν κάτι. Επιτρέψτε μου να αναφέρω κάποια παραδείγματα για να αντιληφθείτε τι εννοώ. Δύο νεαροί φοιτητές του ΑΠΘ, από την Κοζάνη και το Αγρίνιο, έγραψαν ένα θεατρικό έργο και ένα τραγούδι, αντίστοιχα, για τον Άλκη. Επικοινώνησαν μαζί μας και τα δημοσιοποιήσαμε. Ένας 88χρονος ξυλουργός από τη Λήμνο δημιούργησε ένα τεχνούργημα για τον Άλκη. Μέσα από μία σειρά συμπτώσεων, η Δομή το παρέλαβε και το παρέδωσε στους γονείς του Άλκη. Πολλοί εκπαιδευτικοί και άνθρωποι αθλητικών ακαδημιών επικοινώνησαν μαζί μας και υλοποιήσαμε μαζί τις προτάσεις τους. Κι αυτά είναι μόνο λίγα ενδεικτικά παραδείγματα.

Α.Κ.: Ποια είναι τα άμεσα σχέδιά σας;

Λ.Π.: Θα έλεγα πρώτα να πάρουμε μία ανάσα και μετά να καταγράψουμε τα αποτελέσματα από τις δράσεις που υλοποιούμε αυτή την περίοδο της 1ης Φεβρουαρίου. Επίσης θεωρώ ότι είναι απαραίτητο να διευρύνουμε την ομάδα των ανθρώπων που δρούμε για τη Δομή και να δημιουργηθεί ένα οργανωτικό μοτίβο, ώστε να μη χρειάζεται ελάχιστοι εθελοντές να δουλεύουν για τους σκοπούς της Δομής πάνω από τις δυνάμεις τους.

Κ.Α.: Πώς πιστεύετε ότι θα εξαλειφθεί το πρόβλημα της οπαδικής βίας;

Λ.Π.: Η οπαδική βία είναι ένα κομμάτι της βίας που υπάρχει στην κοινωνία. Δεν μου αρέσει, προσωπικά, να αναλώνομαι σε θεωρητικές συζητήσεις. Μπορώ να σας πω τι κάνουμε εμείς προς αυτή την κατεύθυνση. Δημιουργώντας δράσεις για το σήμερα και το αύριο της κοινωνίας, θέλουμε να γίνονται μικρά βήματα ώστε το μάτι, αρχικά, να συνηθίσει να βλέπει ανθρώπους με διαφορετικά χρώματα να βρίσκονται ειρηνικά μαζί. Δημιουργούμε σπόρους ενσυναίσθησης και συνύπαρξης των χρωμάτων, έτσι ώστε να κινηθούμε στον τρίτο άξονα δράσεων της Δομής, δηλαδή στην αλλαγή της οπαδικής (και όχι μόνο) κουλτούρας .

Α.Κ.: Από όσο ξέρω, είστε σε στενή επαφή με τους γονείς του Άλκη. Πώς βιώνουν αυτό το πένθος σήμερα; Και πόσο ικανοποιημένοι αισθάνονται με την καθολική αγάπη που έχουν δείξει στον γιο τους όλοι οι πολίτες — έστω, με κάποιες θλιβερές εξαιρέσεις;

Λ.Π.: Πράγματι, είμαστε σε στενή επαφή με τους γονείς του Άλκη. Μας συγκινούν, και πολλές φορές μάς εμπνέουν. Όμως δεν θα ήθελα να μιλήσω εγώ για αυτούς. Εξάλλου ο Άρης Καμπανός πρόσφατα δημοσιοποίησε μία πολύ δυνατή ανάρτηση. Θα μπορούσα πάντως να αναφέρω ότι οι επιθυμίες μας όσον αφορά την κοινωνία βρίσκονται στην ίδια κατεύθυνση.

Α.Κ.: Ένας από τους τρεις κύριους στόχους της δομής είναι να προσφέρετε βοήθεια και στήριξη σε θύματα οπαδικής βίας. Χρειάστηκε να το κάνετε αυτά τα δύο χρόνια;

Λ.Π.: Ναι. Το μοτίβο που υπάρχει μέχρι σήμερα είναι όταν το κακό βρίσκει έναν άνθρωπο, η οικογένεια σκύβει το κεφάλι και προσπαθεί μόνη να μαζέψει τα κομμάτια της. Εμείς θέλουμε στα πλαίσια του 2ου άξονα δράσεων μας να βρεθούμε δίπλα στην οικογένεια και το θύμα και ποικιλοτρόπως να βοηθήσουμε. Αυτή τη στιγμή, μεταξύ των άλλων, προσπαθούμε να δημιουργήσουμε συνθήκες ώστε να αντιληφθεί η τοπική κοινωνία την ύπαρξη ενός ζωντανού-νεκρού συμπολίτη τους, τραγικό θύμα οπαδικής βίας, και να βοηθήσει προσφέροντας μία απλή ανθρώπινη (όχι οικονομική) στήριξη.

Α.Κ.: Προσφέρετε όλο σας τον χρόνο στη δομή και τους στόχους της. Με τη σημερινή σας γνώση, θα κάνατε τα ίδια αν ξεκινούσαν όλα από την αρχή;

Λ.Π.: 100% ναι! Προσπαθούμε με αυτό που κάνουμε με τη Δομή πρώτα απ’ όλα να γινόμαστε εμείς καλύτεροι άνθρωποι. Κάποιες φορές τα καταφέρνουμε, κάποιες όχι. Συγκινούμαι πολύ όταν σκέφτομαι πόσο αξιόλογους ανθρώπους έχω γνωρίσει και πορευόμαστε μαζί, πέρα από τον Ιωάννη και τον Μανώλη που είμαστε από την αρχή μαζί σε αυτό το εγχείρημα, και πόσους άλλους που είμαι σίγουρος ότι θα γνωρίσω. Ξέρετε, έχουν συμβεί τόσες συμπτώσεις από τότε που εμπνεύστηκα τη δημιουργία της Δομής, που ου μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι αισθάνομαι δέος προς το σύμπαν.

Α.Κ.: Πώς αισθάνεστε εσείς ο ίδιος απέναντι στους οργανωμένους οπαδούς που δολοφόνησαν τον Άλκη;

Λ.Π.: Έχω νιώσει διαφορετικά συναισθήματα. Υπήρχε περίοδος που ένιωθα τεράστια οργή και για αυτούς (που θεωρούσα ότι είχαν εκπέσει στο επίπεδο του ανθρωποειδούς) και για τις συνθήκες που δημιούργησαν αυτή τη σαθρή κοινωνία που οδήγησαν σε αυτή τη φρίκη, να δολοφονήσουν το παιδί μας, τον αδερφό μας. Υπήρχαν στιγμές που πίστευα ότι σε κάποια φάση της ζωής τους πρέπει να υπήρξαν και οι ίδιοι θύματα (ξεκινώντας από το οικογενειακό περιβάλλον τους) πριν γίνουν θύτες και καταλάβαινα πως, για να καλύψουν το τραύμα τους, εντάχθηκαν σε μία εγκληματική οργάνωση. Δυστυχώς, αυτό που πιστεύω είναι ότι κατά πάσα πιθανότητα δεν έχουν μετανιώσει γι’ αυτό που έκαναν. Σε αυτό πιθανόν συντελεί η προσπάθεια για συμπαράστασή τους από «αδέρφια και ξαδέρφια», που ίσως να αποτελεί εκτός των άλλων και μία προσπάθεια για ομερτά.

Α.Κ.: Έχετε παρακολουθήσει τη δίκη;

Λ.Π.: Η Δομή είχε σε μόνιμη βάση, καθημερινά, τουλάχιστον δύο νομικούς μέλη της που παρακολουθούσαν διά ζώσης τη δίκη, στηρίζοντας παράλληλα την οικογένεια του Άλκη.

Α.Κ.: Πώς θέλετε να τελειώσουμε αυτή την κουβέντα;

Λ.Π.: Θα ήθελα να ευχαριστήσω εσάς προσωπικά και την Athens Voice για την ευκαιρία που μας δίνετε και θα ήθελα να απευθυνθώ στους αναγνώστες. Όλο αυτό το εγχείρημα έγινε από ανθρώπους που καμιά σχέση δεν είχαν με δομές και οργανώσεις, ούτε διαθέσιμο χρόνο. Παρ’ όλα αυτά προχωράει και εξελίσσεται. Θα θέλαμε όσοι από το κοινό της Athens Voice θα ήθελαν, να μας βοηθήσουν. Πώς; Εγγραφόμενοι στη Δομή (η εγγραφή είναι δωρεάν) μέσω της ιστοσελίδας μας www.inthenameofalkis.com και επιλέγοντας στη φόρμα εγγραφής ένα από τα τέσσερα επίπεδα που επιθυμούν (ανάλογα με τη διάθεση και τον χρόνο τους) να βοηθήσουν να υλοποιήσουμε πιο γρήγορα τις φρέσκιες ιδέες που έχουμε. Πιστεύω ότι ο καθένας μας μπορεί να διαμορφώσει το περιβάλλον όπου ζει, ανάλογα με αυτά που επιλέγει να κάνει ή να μην κάνει. Σας ευχαριστώ και πάλι.

Α.Κ.: Εμείς σάς ευχαριστούμε.