ΜΙΕΤ: «Σήμα κινδύνου» εκπέμπουν συνεργάτες, φίλοι αναγνώστες του, ζητώντας «να σταματήσει η δημόσια απαξίωση της προσφοράς του».
«Σήμα κινδύνου» εκπέμπουν φίλοι, συνεργάτες και αναγνώστες του ΜΙΕΤ, καταγγέλλοντας την απαξίωση της προσφοράς του και σημειώνοντας πως το πνευματικό του κεφάλαιο αποτελεί υπερασπίσιμο δημόσιο αγαθό.
Κείμενό τους στην ιστοσελίδαchange.org και το οποίο μπορεί κανείς να υπογράψει εδώ, έχει ήδη υπογραφεί από παραπάνω από 2.500 άτομα.
Το «Σήμα κίνδυνου» του ΜΙΕΤ
«Ένα Μορφωτικό Ίδρυμα, πανελλήνια αναγνωρισμένο και σε πλήρη ανάπτυξη, δημιούργημα (το 1966) της γόνιμης συνεργασίας ενός ανοιχτόμυαλου διοικητή της Εθνικής Τράπεζας, του Γεωργίου Μαύρου, και ενός διακεκριμένου καθηγητή στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, του Λίνου Πολίτη, σήμερα κινδυνεύει. Ένα Ίδρυμα που αξιώθηκε να περιλάβει στα ΔΣ του τις μεγαλύτερες προσωπικότητες των γραμμάτων, των τεχνών και του μεταπολιτευτικού δημόσιου βίου, ένα Ίδρυμα που βραβεύτηκε (το 1995) από την Ακαδημία Αθηνών για την προσφορά του στην επιστήμη, τις καλές τέχνες και τα γράμματα, ένα Ίδρυμα που ευτύχησε να το διευθύνουν δύο εξέχοντες και αφοσιωμένοι λόγιοι, πρώτα ο Εμμανουήλ Χ. Κάσδαγλης (1974-1998) και εν συνεχεία ο σημερινός διευθυντής, βραβευμένος ποιητής, μεταφραστής και δοκιμιογράφος Διονύσης Καψάλης, δέχεται, τις τελευταίες μέρες, τα βέλη μιας ανοίκειας και άδικης κριτικής, στο όνομα, πάντα, του «εκσυγχρονισμού», της «εξυγίανσης» και της «προόδου».
Διαβάζουμε στον τύπο ότι, ύστερα από την ομαδική παραίτηση του Διοικητικού Συμβουλίου, μέλη του οποίου ήταν οι κκ. Νικηφόρος Διαμαντούρος, Τάσος Γιαννίτσης, Δημήτρης Κυρτάτας, Αλέξης Πολίτης και Βασίλης Κάλφας, «νέα εποχή» ξεκινά για το Ίδρυμα, «νέα φάση της σπουδαίας πορείας του»· μια φάση που μεταφράζεται, σύμφωνα με «κύκλους της διοίκησης της Εθνικής Τράπεζας», σε «εκσυγχρονισμό» (Καθημερινή, 29/9/2020) και σε «αναδιάρθρωση», ανασυγκρότηση, αναγέννηση και προσαρμογή «υποτυπωδώς στις τρέχουσες συνθήκες» (Το Βήμα, 4/10/2020). Και όμως· πίσω από αυτές τις βαρύγδουπες λέξεις καταλαβαίνουμε πως, γι’ άλλη μια φορά, απαξιώνεται ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο της νεοελληνικής πνευματικής ζωής και λογιοσύνης. Εμείς που υπογράφουμε αυτό το κείμενο, πανεπιστημιακοί, δάσκαλοι, ερευνητές, καλλιτέχνες, λογοτέχνες, εικαστικοί, εκδότες, φιλαναγνώστες και φιλότεχνοι, γνωρίζουμε και εκτιμούμε το αναντικατάστατο έργο του ΜΙΕΤ, το πολιτισμικό και επιστημονικό του αποτύπωμα, την προσφορά του στην ελληνική οικονομία, την κοινωνική λογοδοσία των συμβουλίων του, την ηθική και υλική υποστήριξή του στις νέες φοιτήτριες και στους φοιτητές.
Για όλους εμάς, το ΜΙΕΤ είναι παντού στην καθημερινή ζωή μας: στο χώρο του βιβλίου με περισσότερες από 500 εκδόσεις υποδειγματικά φροντισμένες, κλασικές μελέτες και πρωτοποριακά δοκίμια, που καλύπτουν όλο το φάσμα των ανθρωπιστικών επιστημών και αξιοποιούνται εδώ και δεκαετίες, μεταξύ άλλων, ως πανεπιστημιακά εγχειρίδια∙ στις επισκέψεις μας στα δύο εξαιρετικά βιβλιοπωλεία στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, όπου διατίθενται βιβλία μη κερδοσκοπικών ιδρυμάτων, οργανώνονται εκθέσεις και βιβλιοπαρουσιάσεις∙ στο εργαστήρι διετούς δωρεάν εκπαίδευσης επιμελητών εκδόσεων που τροφοδοτεί τη βιβλιαγορά· στον καλλιτεχνικό τομέα με τη συγκρότηση πολύτιμης συλλογής έργων τέχνης και τη διοργάνωση εκθέσεων στο Μέγαρο Εϋνάρδου στην Αθήνα και στη Βίλα Καπαντζή στη Θεσσαλονίκη· στο χώρο της παλαιογραφίας με το περίφημο Ιστορικό και Παλαιογραφικό Αρχείο, που προσφέρει δωρεάν μαθήματα παλαιογραφίας· στο χώρο της συντήρησης βιβλιακού και αρχειακού υλικού και χάρτινων έργων τέχνης με το Εργαστήριο Συντήρησης Χάρτινου Υλικού, που λειτουργεί από το 1986· στο χώρο της χαρτογραφίας με το Αρχείο Χαρτογραφίας του Ελληνικού Χώρου, που ξεκίνησε το 2003 με δωρεά της συλλογής Βίκτωρος και Νιόβης Μελά και συνεχώς εμπλουτίζεται· στο χώρο του θεάτρου με τη διαχείριση του Κληροδοτήματος Αλέξη Μινωτή, που χρηματοδοτεί υποτροφίες και εκδόσεις, καθώς και του Μουσείου Παξινού-Μινωτή· στις εκπαιδευτικές δραστηριότητες και στην προώθηση της έρευνας με τη θέσπιση του «βραβείου Παν. Μουλλά» για αξιόλογες εργασίες μεταπτυχιακών φοιτητών της Νέας Ελληνικής ή της Συγκριτικής Φιλολογίας∙ και, πάνω απ’ όλα, στη χρήση του ανεκτίμητου Ελληνικού Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου (ΕΛΙΑ), με τα 1.400 αρχεία (ιστορικά, λογοτεχνικά, φωτογραφικά, καλλιτεχνικά κ.ά.), τη βιβλιοθήκη, τις ψηφιοποιημένες συλλογές και το ηλεκτρονικό περιοδικό του.
Όλες και όλοι εμείς, συνεργάτες και φίλοι του ΜΙΕΤ, αναγνώστες των εκδόσεών του, πελάτες των βιβλιοπωλείων του, επισκέπτες των εκθέσεων και των συλλογών του, ζητάμε να σταματήσει αμέσως η δημόσια απαξίωση της προσφοράς του Ιδρύματος, δηλώνοντας πως το πνευματικό του κεφάλαιο αποτελεί υπερασπίσιμο δημόσιο αγαθό, που το έχει απόλυτη ανάγκη η νεοελληνική κοινωνία. Όχι μόνο επειδή αποτελεί κομμάτι της Ιστορίας μας αλλά και επειδή μας επιτρέπει να σκεφτόμαστε ακόμα το δημιουργικό μέλλον αυτού του τόπου. Με τις υπογραφές μας στηρίζουμε έναν λαμπρό θεσμό που στήριξε τα νεοελληνικά γράμματα και τις τέχνες, εδώ και μισό αιώνα.».
14°
