Αίγινα: Φιλοδοξεί να γίνει ο πρώτος δήμος στη χώρα χωρίς αδέσποτα

Ήταν το 2014 όταν ο Θοδωρής Μουμτζίδης και η Σίλια Σίλλερ Μουμτζίδη, ψάχνοντας να υιοθετήσουν ένα σκύλο από ένα αυτοσχέδιο καταφύγιο, ήρθαν αντιμέτωποι με τις άσχημες συνθήκες διαβίωσης των ζώων εκεί. Αποφάσισαν αρχικά να βοηθήσουν οικονομικά με ένα νέο καταφύγιο, ωστόσο το μέγεθος του προβλήματος των αδέσποτων σε όλη την Ελλάδα είναι τόσο μεγάλο που όσο και να προσπαθεί η φιλοζωική κοινότητα, και όσα καταφύγια και αν υπάρχουν, δεν πρόκειται ποτέ να απορροφήσουν τον τεράστιο αριθμό τους ούτε να βρεθούν αρκετές οικογένειες να τα υιοθετήσουν. Αυτή ήταν η αφορμή για το ζευγάρι προκείμενου να ρίξουν πλώρη για το Zero Stray Pawject. Ένα πρότζεκτ με στόχο να σχεδιάσει ένα μοντέλο που στα χέρια του κάθε Δήμου, και με τη συνεργασία όλων των τοπικών φορέων και της κάθε τοπικής κοινωνίας, να περιοριστούν δραστικά οι εγκαταλείψεις. Και βρίσκονται σε πολύ καλό δρόμο.

Mέλος του Ζero Stray Pawject εν δράση

«Η σκληρή αλήθεια είναι ότι το κάθε αδέσποτο στο δρόμο είχε κάποτε οικογένεια που το εγκατέλειψε. Ή αν δεν εγκατέλειψαν το συγκεκριμένο αδέσποτο, εγκατέλειψαν κάποιον πρόγονό του. Η σωστή μάχη που πρέπει να δώσουμε λοιπόν είναι στην περίοδο ΠΡΙΝ δημιουργηθεί το αδέσποτο: η μάχη ενάντια στην εγκατάλειψη. Αυτό μας διαφοροποιεί από τις φιλοζωικές οργανώσεις οι οποίες δραστηριοποιούνται στο ΜΕΤΑ, όταν οι σκύλοι είναι ήδη αδέσποτοι και έχουν ανάγκη από φροντίδα και προστασία. Για να κερδηθεί η μάχη, έπρεπε να βρούμε τρόπο να δώσουμε φωνή στο κάθε αδέσποτο ώστε να μπορεί να μας πει ποιος το εγκατέλειψε και να εφαρμόζονται οι αυστηρές συνέπειες του νομού σε όποιον άφησε τον σκύλο του. Ευτυχώς τρόπος υπήρχε: το μικροτσίπ που υποχρεωτικά από το νόμο πρέπει να έχει ο κάθε σκύλος. Τοποθετείται κάτω από την επιδερμίδα του, από κτηνίατρο, και εκπέμπει έναν μοναδικό αριθμό που αντιστοιχεί στα στοιχεία του ιδιοκτήτη. Με απλά λόγια το μικροτσίπ απο-ανωνυμοποιεί τον σκύλο. Του δίνει φωνή, να μας πει ποιος το εγκατέλειψε» εξηγούν ο Θοδωρής και η Σίλια στην ATHENS VOICE.

Η αρχή του Zero Stray Pawject έγινε στην Αίγινα, που αποτελεί πρόσφορο έδαφος γιατί ως νησί επιτρέπει την ανάδειξη των αποτελεσμάτων χωρίς τον φόβο των εισροών άλλων αδέσποτων από γειτονικούς δήμους. Η Αίγινα έχει επίσης μια πολύ δυναμική φιλοζωική κοινότητα, με δύο καταφύγια σκύλων, αλλά και πολλούς απλούς πολίτες που ασχολούνται ενεργά. Οι εγκαταλείψεις στο νησί οφείλονται τόσο από Αιγινήτες όσο και από επισκέπτες που αφήνουν τα σκυλιά τους πριν επιστρέψουν στον Πειραιά. Με βάση τα ερωτηματολόγια που έθεσαν τα μέλη του Pawject, το 85% των Αιγινητών πιστεύει ότι οι επισκέπτες φταίνε είτε αποκλειστικά είτε συνδυαστικά με τους κάτοικους της Αίγινας. Για τον λόγο αυτό είναι πολύ σημαντική η δράση του λιμενικού το οποίο έχει εφοδιαστεί με ανιχνευτές μικροτσίπ, και ελέγχει τα σκυλιά όσων επισκέπτονται την Αίγινα. Σε συνεργασία μάλιστα με την αστυνομία και τη δασονομία, ξεκίνησαν στην Ελλάδα για πρώτη φορά από την Αίγινα έλεγχοι με ανιχνευτές μικροτσίπ που με τα πρόστιμα βοήθησαν στη συμμόρφωση πολλών πολιτών με τον νόμο. Έτσι ο δήμος Αίγινας φιλοδοξεί να γίνει ο πρώτος ελληνικός δήμος χωρίς αδέσποτα σκυλιά. Οι δράσεις είναι πολλές και δεν περιλαμβάνουν μόνο την αστυνόμευση, το τσιπάρισμα και τις στειρώσεις, αλλά και την ενημέρωση της κοινωνίας, εκπαίδευση στα σχολεία, τη συλλογή και ανάλυση δεδομένων, μας λέει ο Θοδωρής.

«Στην Αίγινα έχουμε ξεπεράσει τα 1.000 δεσποζόμενα σκυλιά με μικροτσίπ.Έχουμε δημιουργήσει μητρώο σκύλων στον Δήμο που περιέχει πληροφορίες για κάθε σκύλο. Ξέρουμε, για παράδειγμα, ποια σκυλιά είναι αστείρωτα και γιατί. Αυτό επιτρέπει στοχευμένες δράσεις, π.χ., αποστολή SMS με προσφορές για επιδοτούμενες στειρώσεις σε όσους δήλωσαν ότι ο λόγος της μη στείρωσης είναι το κόστος της επέμβασης. Οι σκύλοι που είναι εγγεγραμμένοι στο Δημοτικό Μητρώο Σκύλων, έχουν κονκάρδα στο περιλαίμιό τους με τον αριθμό τους. Ο Δήμος όρισε υπεύθυνο άτομο, την κ. Σοφία Χατζίνα, η οποία και είναι η κινητήρια δύναμη του προγράμματος και η συνεργασία της κοινωνίας στην Αίγινα είναι το μυστικό της επιτυχίας. Και οι απλοί πολίτες βοηθάνε. Για παράδειγμα, πρόσφατα χρειαστήκαμε τη συμβολή των κατοίκων στη χαρτογράφηση των αδέσποτων που βρίσκονται εκτός καταφυγίων. Συγκεκριμένα τους ζητήσαμε να φωτογραφήσουν αδέσποτα και να στείλουν τις φωτογραφίες μαζί με ό,τι αλλά στοιχεία είχαν για τον κάθε σκύλο στο adespoto2020@gmail.com ώστε να φτιαχτεί ένας διαδικτυακός χάρτης με όλα τα αδέσποτα του νησιού. Έχουμε δεχτεί στοιχεία για σχεδόν 50 σκύλους τα οποία είναι ήδη τοποθετημένα σε έναν google map».

Η Σοφία Χατζίνα,ο Θοδωρής Μουμτζίδης και η Σίλια Σίλλερ Μουμτζίδη με τις κονκάρδες για τα περιλαίμια των σκύλων

Το μεγαλύτερο εμπόδιο το οποίο έπρεπε να ξεπεράσουν τα μέλη της ομάδας σύμφωνα με τον Θοδωρή και τη Σίλια είναι το ιδεολογικό κομμάτι των ιδιοκτητών σκύλων που σχετίζεται με τους αστικούς μύθους γύρω από τη στείρωση και με την άγνοια των νόμων. Για παράδειγμα, αστικοί μύθοι που υποστηρίζουν ότι έτσι θα αλλάξει ο χαρακτήρας των σκυλιών, ότι θα γίνουν τεμπέλικα, ότι τα κυνηγόσκυλα θα χάσουν την οσμή τους, ότι όσα εκτελούν χρέη φύλαξης θα πάψουν να είναι καλοί φύλακες. Ή ότι τα θηλυκά σκυλιά πρέπει να κάνουν μια γέννα πριν στειρωθούν. Σύμφωνα με την επιστήμη, όμως, η στείρωση εκτός του ότι αποτρέπει ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες, μειώνει τον κίνδυνο καρκίνου και άλλων νόσων. Κι όλα αυτά σε μια χώρα που έχει υπερπληθυσμό σκύλων και υπερ-γεννητικότητας. Ανασταλτικά δρουν και ορισμένοι αστικοί μύθοι σύμφωνα με τους οποίους με το τσιπάκι θα μπορεί το κράτος να παρακολουθεί τις κινήσεις των ανθρώπων με τον σκύλο. Πώς θα καταρριφθούν όμως τα στερεότυπα, αν δεν υπάρχει ενημέρωση;

 «Υπήρξε μια καμπάνια με αφίσες, ένθετα στους λογαριασμούς ύδρευσης, αναρτήσεις σε ιστοσελίδες, και δελτία τύπου από τον Δήμο, που ενημέρωναν τους κάτοικους της Αίγινας για την υποχρέωσή τους να τοποθετήσουν μικροτσίπ. Βέβαια πολλοί, αν και ενημερωθήκανε, δεν τοποθέτησαν μικροτσίπ. Οι περισσότεροι γιατί θεωρήσαν το κόστος των €40 ακριβό, ειδικά όταν δεν υπήρχε και ο φόβος των αστυνομικών ελέγχων. Για τον λόγο αυτό και το 2019 και το 2020 τρέξαμε προγράμματα επιδότησης που κατέβασαν το κόστος στα €10. Σκοπός μας είναι το μοντέλο μας να επεκταθεί σε όλη την Ελλάδα, αλλά και εκτός. Αν πέτυχει στην Αίγινα, γιατί να μην πέτυχει στον Βόλο, στην Αλεξανδρούπολη, στην Ιεράπετρα, στην Ηγουμενίτσα, ή σε οποιονδήποτε άλλο Δήμο;»