21 χρόνια μετά το έγκλημα που συγκλόνισε το πανελλήνιο κι έμελλε να αποτελέσει θέμα για… διδακτορικό στην Ψυχιατρική και αντικείμενο μελέτης από ιατρικούς, εγκληματολογικούς και δικαστικούς κύκλους, ο Θεόφιλος Σεχίδης βρέθηκε πολύ κοντά από ποτέ στο να επιστρέψει στον «ελεύθερο κόσμο» και μάλιστα στη Θάσο, σύμφωνα με την επιθυμία του ίδιου, μιας και του το επιτρέπει ο νόμος, παρά τις 5 φορές ισόβια που του επιβλήθηκαν.
Πριν από μερικούς μήνες κατέθεσε αίτηση αποφυλάκισης η οποία ωστόσο απορρίφθηκε, χωρίς προς το παρόν να έχει γίνει γνωστό αν έχει προχωρήσει σε νέα αίτηση.
Ο επονομαζόμενος «Έλληνας Χάνιμπαλ Λέκτερ» αποκεφάλισε το 1996, όταν ήταν ακόμα 24 ετών, πατέρα, μητέρα, αδερφή, γιαγιά και θείο, τους τεμάχισε ακούγοντας Τσαϊκόφσκι κι έβαλε τους εγκεφάλους τους στο ψυγείο για να τους μελετήσει.
Ο τριτοετής τότε φοιτητής της Νομικής Θεόφιλος Σεχίδης κυριευμένος από αδιανόητο ανθρωποκτόνο αμόκ διέπραξε στη Θάσο ένα από τα ειδεχθέστερα εγκλήματα στα ελληνικά αστυνομικά χρονικά. Καταδικασμένος σε 5φορές ισόβια δεν έχει δεχτεί ούτε μία επίσκεψη όλα αυτά τα χρόνια με το ατάραχο παρουσιαστικό του στα φρικιαστικά πρωτοσέλιδα των εφημερίδων της εποχής εκείνης να αποτελεί ως σήμερα αντικείμενο ψυχιατρικής μελέτης.
Οι παρανοϊκές σκέψεις του, που τον οδήγησαν στην μαζική σφαγή των συγγενικών του προσώπων, τιθασεύονται με διαρκή φαρμακευτική αγωγή, που του χορηγείται μέσω ένεσης, ενώ η καθημερινότητα του περιλαμβάνει τυπικές επαναλαμβανόμενες πράξεις στο ψυχιατρείο των φυλακών Κορυδαλλού με μοναδική εξαίρεση τη μέρα που κατέθεσε αίτηση αποφυλάκισης.
«Δύο-τρεις εγκεφάλους τους έβγαλα και τους έβαλα στο ψυγείο. Είχα κάποιες ψυχιατρικές και ιατρικές γνώσεις και ήθελα να εξετάσω την ανατομία του ανθρώπινου εγκεφάλου. Αυτό είναι όλο. Δεν μετάνιωσα για τίποτα, καλά έκανα. Το ένα κεφάλι ήδη είχε σπάσει, τα μυαλά είχαν βγει, οπότε γιατί να μην τα βάλω στο ψυγείο;». Αυτή του η κυνική ομολογία, τον Αύγουστο του 1996 οδήγησε τους ψυχιάτρους να διαγνώσουν σχιζοφρένεια.
Όταν το 1998 ο Θεόφιλος Σεχίδης απέσυρε την έφεση που είχε υποβάλει κατά της πρωτόδικης απόφασης είχε παρατηρήσει: «Τι μπορεί να γίνουν οι 5 φορές ισόβια; Είτε τρις, είτε δις ισόβια, μία ζωή στην φυλακή είναι πάλι».
Υποθέτω ότι μια στο τόσο πρέπει και οι αρμόδιες διωκτικές αρχές να προσποιούνται αποτελεσματικότητα ώστε να μπορούν να συνεχίζουν να είναι αναποτελεσματικές χωρίς άγχος
