Φυγάς νεοναζί ζητά να δηλωθεί non-binary ενώ αποφεύγει τη φυλακή

Ένα παράδοξο –και πολιτικά εκρηκτικό– επεισόδιο απασχολεί τη Γερμανία, καθώς καταδικασμένος νεοναζί εξτρεμιστής, που παραμένει φυγάς, υπέβαλε νέο αίτημα αλλαγής φύλου, αυτή τη φορά σε non-binary. Ο λόγος για τη Marla Svenja Liebich, πρώην γνωστό ως Σβεν Λίμπιχ, ο οποίος έχει καταδικαστεί για συκοφαντία και υποκίνηση μίσους και εκκρεμεί εις βάρος του ποινή φυλάκισης 18 μηνών.

Η νεοναζί Λίμπιχ είχε ήδη κάνει χρήση του γερμανικού νόμου «αυτοδιάθεσης» το 2024, ζητώντας να αναγνωριστεί επισήμως ως γυναίκα. Τότε, η κίνηση προκάλεσε σφοδρές αντιδράσεις, καθώς το παρελθόν της περιλαμβάνει ρητορική κατά των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων και παρουσία σε νεοναζιστικές συγκεντρώσεις. Πολλοί θεώρησαν ότι η αλλαγή φύλου αποτελούσε είτε πολιτική πρόκληση είτε μέσο για ευνοϊκότερη μεταχείριση στο σωφρονιστικό σύστημα.

Τον Αύγουστο του 2025, λίγο πριν μεταφερθεί στις γυναικείες φυλακές του Κέμνιτς, η Λίμπιχ εξαφανίστηκε, παραβιάζοντας τους όρους εγγύησης. Λίγο αργότερα ανάρτησε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μήνυμα «αγάπη από τη Μόσχα», συνοδευόμενο από εικόνα τεχνητής νοημοσύνης με φόντο τη ρωσική πρωτεύουσα. Παρά τη φυγοδικία, υπέβαλε νέο αίτημα στο ληξιαρχείο, δηλώνοντας ότι πλέον δεν αισθάνεται ούτε γυναίκα ούτε άνδρας.

Σε συνέντευξή της στο Euronews, υποστήριξε ότι η δημόσια στοχοποίησή της και οι «εκστρατείες λάσπης» την οδήγησαν σε κρίση ταυτότητας. Ωστόσο, για να ολοκληρωθεί η νέα αλλαγή φύλου απαιτείται αυτοπρόσωπη παρουσία – κάτι που η ίδια απορρίπτει, υποστηρίζοντας ότι θα συλληφθεί και θα παραβιαστούν τα δικαιώματά της.

Η υπόθεση έχει αναζωπυρώσει τη συζήτηση γύρω από τον νόμο αυτοπροσδιορισμού που θεσπίστηκε το 2023 από την κυβέρνηση του Olaf Scholz. Ο νόμος επιτρέπει αλλαγή φύλου και ονόματος έως δύο φορές τον χρόνο, χωρίς ιατρική γνωμάτευση, και ποινικοποιεί τη σκόπιμη χρήση λανθασμένων αντωνυμιών. Μετά την υπόθεση Λίμπιχ, ο νέος κυβερνητικός συνασπισμός υπό τη CDU/CSU έχει δεσμευτεί να επανεξετάσει το πλαίσιο, προκαλώντας αντιδράσεις από ΛΟΑΤΚΙ οργανώσεις που φοβούνται οπισθοδρόμηση δικαιωμάτων.

Η ιστορία της Λίμπιχ βρίσκεται στο σημείο τομής ανάμεσα στην κατάχρηση θεσμικών εργαλείων, την ακροδεξιά πρόκληση και τον δημόσιο διάλογο για τα όρια της νομοθεσίας ταυτότητας φύλου. Το ερώτημα που μένει ανοιχτό δεν είναι μόνο νομικό, αλλά βαθιά πολιτικό: πώς προστατεύονται τα δικαιώματα χωρίς να εργαλειοποιούνται από εκείνους που τα πολέμησαν.