Κακεντρέχεια και αναλγησία μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001
Τα τρομοκρατικά χτυπήματα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 συγκλόνισαν τον κόσμο, αλλά μερικοί γνωστοί διανοούμενοι και καλλιτέχνες μίλησαν με τρόπο που θεωρήθηκε «χειροκρότημα»: η αισθητική ή ηθική δικαιολόγηση της 9/11 κατέστησε ακόμα πιο οδυνηρή αυτή την εμπειρία που άλλαξε πολλά στοιχεία από τον κόσμο στην αρχή του 21ου αιώνα.
Ο Γερμανός συνθέτης, πρωτοπόρος της ηλεκτρονικής-σειριακής μουσικής Karlheinz Stockhausen περιέγραψε την 9/11 το «μεγαλύτερο έργο τέχνης» που είχε δει και ακούσει. Αν και εκ των υστέρων προσπάθησε να διευκρινίσει και να μετριάσει τη θέση του, οι συναυλίες του στο Αμβούργο ακυρώθηκαν. Ο Βρετανός εικαστικός Damien Hirst, γνωστός για τα ζώα σε φορμόλη και για το διαμαντένιο κρανίο "For the Love of God", έκανε σχόλια περί της «οπτικά συναρπαστικής» 9/11 με αποτέλεσμα επίθεση από το κοινό. Η κατακραυγή κορυφώθηκε δέκα χρόνια αργότερα, μετά την έκθεσή του με 9.000 νεκρές πεταλούδες στην πινακοθήκη Tate. Αν και ο Hirst ζήτησε δημόσια συγγνώμη για τη δήλωση «συγχαρητηρίων» στους τζιχαντιστές, έκτοτε η ζωή και η τέχνη του έχουν αμφισβητηθεί.
Ο Αμερικανός ακαδημαϊκός Ward Churchill, πρώην καθηγητής στο πανεπιστήμιο του Boulder (Κολοράντο), στήριξε τις τρομοκρατικές ενέργειες στο δοκίμιο "Some People Push Back". Μετά από έρευνα της επιτροπής ακαδημαϊκής δεοντολογίας, απολύθηκε από το πανεπιστήμιο το 2007. Το 2009, σώμα ενόρκων του επιδίκασε αποζημίωση ενός εκατομμυρίου, αλλά δεν ενέκρινε την επαναπρόσληψή του. Ο Churchill συνέχισε να σχολιάζει τη «μη αθωότητα» των θυμάτων της 9/11 και την τρομοκρατία ως «δίκαιη ανταπόδοση».
Ο Γάλλος διανοούμενος Jean Baudrillard μίλησε για «βαθιά, ανείπωτη συνενοχή» της Δύσης ως προς το γεγονός, προσθέτοντας ότι τα τρομοκρατικά χτυπήματα ήταν «κρυφός πόθος πολλών» κι ότι η ταπείνωση της υπερδύναμης προκάλεσε «αγαλλίαση». Η φιλόσοφος Susan Sontag επέκρινε τη ρητορική του Τζορτζ Γ. Μπους περί «δειλών» τρομοκρατών (δικαίως: πώς να χαρακτηρίσει κανείς «δειλούς» τους κομάντος αυτοκτονίας;) χωρίς ωστόσο να δικαιολογεί την επίθεση. Παρ’ όλ’ αυτά, δέχτηκε έντονη κριτική όπως και ο τηλεοπτικός σχολιαστής Bill Maher ο οποίος είπε on-air πως «το να μένεις σ’ ένα αεροπλάνο που θα πέσει […] δεν είναι δειλία», κάτι που πυροδότησε κυβερνητική επίπληξη και διακοπή της εκπομπής του στο ABC.
Η Βρετανίδα κλασική φιλόλογος Mary Beard έγραψε στην London Review of Books ότι πολλοί εκτός ΗΠΑ ένιωσαν «κρυφή συμπάθεια» για τους τζιχαντιστές και ότι «οι ΗΠΑ είχαν προκαλέσει την ενέργεια με την πολιτική τους: «οι "παγκόσμιοι νταήδες" […] στο τέλος πληρώνουν το τίμημα» σημείωσε η Beard που πρόσκειται στην πτέρυγα του Τζέρεμυ Κόρμπυν στο Εργατικό Κόμμα. Ο Αφροαμερικανός ποιητής Amiri Baraka στο ποίημα "Somebody Blew Up America" περιέλαβε στίχο με τον συνωμοσιολογικό μύθο «ποιοι είπαν σε 4.000 Ισραηλινούς εργαζόμενους να μην πάνε στη δουλειά;», οδηγώντας σε σφοδρές επικρίσεις περί αντισημιτισμού και σε αφαίρεση του τίτλου του Δαφνοστεφούς Ποιητή του Νιού Τζέρζυ.
11°
