Ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν δηλώνει ανοιχτά τη στήριξή του στον συνασπισμό Unione Popolare για τις ιταλικές βουλευτικές εκλογές της 24ης Σεπτεμβρίου.
Ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν έχει πολλά κοινά σημεία με την Τζόρτζια Μελόνι των «Αδελφών της Ιταλίας», η οποία, σύμφωνα με τις προβλέψεις, θα είναι η επόμενη πρωθυπουργός της Ιταλίας. Αλλά βεβαίως, ο Μελανσόν, που μετέβη την περασμένη εβδομάδα στην ιταλική πρωτεύουσα, δεν στηρίζει την υποψήφια του εθνικιστικού κόμματος, αλλά την αριστερά της Λαϊκής Ένωσης η οποία βρίσκεται στον πάτο των δημοσκοπήσεων. «Δεν μπορούσα να μείνω στο σπιτάκι μου ενώ εσείς αγωνίζεστε εναντίον των φασιστών» δήλωσε ο επικεφαλής της Ανυπότακτης Γαλλίας στον Luigi de Magistris, τον επικεφαλής της Democrazia e Autonomia που συμμετέχει στον συνασπισμό Unione Popolare.
Ο Μελανσόν έγινε δεκτός από τους Ιταλούς συντρόφους του με κόκκινες σημαίες: η συνάντηση πραγματοποιήθηκε στην πλατεία dei Consoli στην περιοχή Ντον Μπόσκο, δίπλα σε μια στρατιωτική βάση την κατάργηση της οποίας απαιτεί η Unione Popolare. Ο Μελανσόν χαιρέτησε το μικρό πλήθος με υψωμένη τη γροθιά καλώντας το σε «αντίσταση», ενώ ο Luigi de Magistris, πρώην δήμαρχος της Νάπολης, ευχαρίστησε τον Γάλλο σύντροφό του «για το θάρρος του να στηρίξει αυτή τη νεογέννητη δύναμη της ριζοσπαστικής αριστεράς». Η αναφορά στο «θάρρος» οφείλεται σε δύο πράγματα: πρώτον, στο ότι ο Μελανσόν ξεκίνησε από το σοσιαλιστικό κόμμα και ορισμένοι που δεν έχουν παρακολουθήσει την πορεία του περίμεναν ότι θα ευθυγραμμιζόταν με την ιταλική σοσιαλδημοκρατία, το Δημοκρατικό Κόμμα (PD)· δεύτερον, στο ότι η εν λόγω συσπείρωση της ριζοσπαστικής αριστεράς δεν φαίνεται να ξεπερνά το 1% του εκλογικού σώματος, πρόκειται στην ουσία για εξωκοινουβλευτική ομάδα. Όμως ο Μελανσόν έχει εγκαταλείψει προ πολλού τη σοσιαλδημοκρατία πιστεύοντας ότι οι σοσιαλιστικοί σχηματισμοί δεν ενδιαφέρονται πλέον για την πάλη των τάξεων και ότι έχουν υποταχθεί στις δεξιές ιδέες και στη λατρεία της αγοράς. Έτσι, οι διεθνείς συμμαχίες του προσανατολίζονται στην άκρα αριστερά: υπενθυμίζεται ότι έκοψε την καλημέρα στον ΣΥΡΙΖΑ διότι ο Αλέξης Τσίπρας έκανε τη λεγόμενη «κωλοτούμπα» και δεν τράβηξε το σχοινί μέχρι το Grexit. Aντιθέτως, με τον de Magistris δεν υπήρξαν ποτέ διαφωνίες και απογοητεύσεις: ο Μελανσόν επικροτούσε τους αγώνες του στη Νάπολη και ταυτιζόταν με το πρόγραμμά του το οποίο στην Bel Paese θεωρούνταν τακτική Ρομπέν των Δασών. «Το πρόγραμμα της ιταλικής ριζοσπαστικής αριστεράς,» λέει ο Μελανσόν, «είναι ίδιο με το δικό μου.» Ο de Magistris αγωνίζεται για τη θέσπιση του κατώτατου μισθού (που στη Γαλλία είναι σήμερα 1.350 ευρώ καθαρά), για τη μαζική πρόσληψη δημοσίων υπαλλήλων, για τη συνταξιοδότηση στην ηλικία των 60, για την εθνικοποίηση του ενεργειακού τομέα, για την ευθανασία, για τη νομιμοποίηση της κάναβης, για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και για τον τερματισμό της αποστολής όπλων στην Ουκρανία. Τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα διαφέρουν από αυτή την ατζέντα στα ζητήματα της ηλικίας συνταξιοδότησης και της Ουκρανίας ―κυρίως, διαφέρουν σε ύφος και σε συνθήματα.
Κατά την επίσκεψή του στη Ρώμη, ο Μελανσόν σνόμπαρε το Κίνημα των 5 Αστέρων με το οποίο παλιότερα είχε θερμές σχέσεις ― η απομάκρυνσή του είναι λογική: το κόμμα του Τζουζέπε Κόντε φαίνεται ότι εξασφαλίζει σήμερα τη στήριξη του Ντόναλντ Τραμπ. Ο κάποτε «Ιταλός Μελανσόν» παραμένει αντισυστημικός αλλά βρίσκεται σε αμηχανία ως προς το ποια θέση κατέχει στο πολιτικό φάσμα. Εξάλλου, το Κίνημα των 5 Αστέρων αποξένωσε τη μετριοπαθή του πτέρυγα, την οποία εκπροσωπούσε ο Λουίτζι ντι Μάιο, χάνοντας έτσι πολλές από τις διεθνείς του συμμαχίες ―παρ’ όλ’ αυτά, η σκληρή γραμμή του Κόντε παίρνει πολλές ψήφους από την Λαϊκή Ένωση της ριζοσπαστικής αριστεράς (σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, η δύναμή του κυμαίνεται γύρω στο 12%) διότι, μεταξύ άλλων παραγόντων, τίθεται το ζήτημα της χρήσιμης ψήφου.
Ο Μελανσόν φαίνεται ότι έλκεται από τα μικρά κόμματα, από το είδος εκείνο των πολιτικών κροσσών που θεωρούνται επαναστατικοί: εγκατέλειψε τον Αλέξη Τσίπρα όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε ευρύ κόμμα εξουσίας και θεωρεί το ιταλικό Δημοκρατικό Κόμμα (PD) ανεπίτρεπτα τεχνοκρατικό· όσο για το Κίνημα των 5 Αστέρων, το κατηγορεί, δικαίως, για «διεστραμμένες συμμαχίες και ύποπτες κομπίνες».
Οι βουλευτικές εκλογές της 24ης Σεπτεμβρίου θα γίνουν μετά από μια καταπληκτική τουριστική σεζόν η οποία απαλύνει τις επιπτώσεις της ενεργειακής κρίσης και της γενικότερης «κρίσης» που αντιμετωπίζει η Ιταλία.
