Θυμάσαι εκείνο το παιδικό όνειρο που είχες πάντα; Εκείνο που έλεγες... εγώ κάποια στιγμή θα... Στην περίπτωση της Έλλης Πετροπούλου, το όνειρό της από παιδί ήταν να ταξιδέψει στην Αφρική. Μετά από πολύ ψάξιμο και έρευνα κάνει ένα διάλειμμα από τις σπουδές στο πανεπιστήμιο Πάτρας και προσγειώνεται στην Κένυα, ως εθελόντρια σε ορφανοτροφείο.
Όπως αφηγείται η ίδια στην Athens Voice: «Πριν ένα χρόνο άρχισαν πραγματικά να με τρώνε όσα φανταζόμουν στην παιδική μου ηλικία. Είχα ερωτευτεί κάθε φωτογραφία που έβλεπα από την αφρικανική ήπειρο, είχα διαβάσει κάθε άρθρο και είδηση σχετικά με τα τεκτενόμενα εκεί, είχα δει όλα τα βίντεο στο Yοu Tube από εθελοντές που είχαν κάνει το όνειρό μου δικό τους πριν από μένα... και ήθελα και εγώ. Άρχισα να μαζεύω χρήματα, έμπαινα κάθε μέρα να κοιτάξω πόσο πήγαν τα εισιτήρια, μήπως έχω κανά γνωστό να με βοηθήσει με πληροφορίες, διάβαζα έρευνες για τα προβλήματα και την ανθρωπιστική κρίση στην Αφρική».
Μέσα από μια πλατφόρμα εθελοντισμού, η Έλλη βρίσκεται στο ορφανοτροφείο Spirit of Mercy στην Kahawa West, σε μία από τις φτωχότερες περιοχές μιας χώρας που το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της ζει κάτω από δύσκολες συνθήκες, χωρίς πρόσβαση σε νερό και ρεύμα. Το ίδρυμα αυτό ανήκει στον Τζάκσον και τη μητέρα του, που μάζεψαν κυριολεκτικά παιδιά από τον δρόμο, με τη βοήθεια της τοπικής κοινωνίας και των εθελοντών, και τους δίνουν την ευκαιρία να πάνε σχολείο και να έχουν έστω τα βασικά: νερό, φαγητό, στέγη και φυσικά την αγάπη της οικογένειας που έχουν στερηθεί. Δύσκολο εγχείρημα αν σκεφτεί κανείς πως είναι εκατομμύρια τα παιδιά στους δρόμους της Κένυας που ζουν μόνα τους, χωρίς να πηγαίνουν σχολείο ή να μπορούν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες. Είναι τα λεγόμενα ορφανά του δρόμου.
Αυτονόητα για εμάς πράγματα σε αρκετές περιοχές της αφρικανικής ηπείρου είναι ανύπαρκτα, αφού είτε το σπίτι είναι από τσίγκο και χώμα είτε το νερό δεν βγαίνει από τη βρύση, αλλά καταναλώνεται μετά από μεταφορά σε μεγάλες δεξαμενές. Όσο για το σχολείο, είναι το μόνο εισιτήριο για ένα καλύτερο μέλλον, γι’ αυτό και οι γονείς κάνουν μεγάλο αγώνα για να στείλουν τα παιδιά τους. Και εκεί όμως συναντούν προκλήσεις, γιατί πρέπει να δαπανηθούν χρήματα για τα ρούχα και τα βιβλία τους ή γιατί το σχολείο είναι μακριά και χρειάζεται να περπατήσουν πολλά χιλιόμετρα δύσβατης διαδρομής για να το προσεγγίσουν. Κι έπειτα, πώς να διαβάσεις με άδειο στομάχι;
«Κάθε μωρό από την ώρα που γεννιέται, πέρα από μέλος της οικογένειάς του, είναι αυτόματα μέλος μιας κοινότητας που συνολικά αγαπάει τα παιδιά, τα θεωρεί τιμή της και τα προστατεύει, αφού το κράτος δεν έχει κανέναν τέτοιο ρόλο. Την ίδια στιγμή, όμως, δεν έχει πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και δεν υπάρχει πολιτική κοινωνικής μέριμνας».
Είναι τέτοιο το πρόβλημα, που η Έλλη σκέφτηκε να ζητήσει από τον κόσμο με τον δικό της τρόπο λίγη βοήθεια για τα παιδιά αυτά κι ας βρίσκονται τόσα χιλιόμετρα μακριά. Έτσι έφτιαξε μια καμπάνια, γνωρίζοντας ότι ακόμα και 10 ευρώ θα ήταν το φαγητό των παιδιών για λίγες μέρες. Την ώρα μάλιστα που γράφεται αυτό το κείμενο η καμπάνια έχει πετύχει τον αρχικό στόχο της (500 ευρώ) και συνεχίζει.
Τα χρήματα που θα συγκεντρώσει θα διατεθούν για τη στήριξη των δύο βασικών προκλήσεων που αντιμετωπίζει το ορφανοτροφείο: νερό και φαγητό. Το project του νερού αφορά την κατασκευή μιας απλής εγκατάστασης παροχής καθαρού πόσιμου νερού (700 ευρώ) και το project του φαγητού στην εγκατάσταση κουζίνας γκαζιού ώστε να μη μαγειρεύουν στη φωτιά και να μπορύν να ζεσταίνουν το μεσημεριανό που περισσεύει και τρώνε το βράδυ τα παιδιά (1.200 ευρώ).
«Φυσικά, ένα μέρος των χρημάτων θα διατεθούν για να αγοραστούν ρούχα και παιχνίδια, κάτι που θα δώσει στα παιδιά απίστευτη χαρά τις γιορτινές μέρες που πλησιάζουν».
Πώς είναι όμως η Κένυα;
Σύμφωνα με τα λεγόμενα της Έλλης, πρόκειται για τη χώρα των αντιθέσεων: Μεγάλες κατασκευές και μεσιτικές επενδύσεις σε απόσταση αναπνοής από την παραγκούπολη, πολυτελές resort στην παραλία γεμάτο λευκούς λίγα μέτρα μακριά από την καλύβα που χωράει τα 5 πέντε παιδιά της οικογένειας και τα ζώα τους.
Οι ελλείψεις σε υποδομές είναι εμφανείς στα νοικοκυριά, αφού μεγάλος αριθμός εξ αυτών δεν έχουν πρόσβαση σε κανονική τουαλέτα και παίρνουν το νερό που καταναλώνουν από δεξαμενές. Με αυτό πλένουν στο χέρι τα ρούχα, με αυτό μαγειρεύουν στη φωτιά και με αυτό, γεμίζοντας έναν κουβά, κάνουν μπάνιο, ενώ το βράδυ είναι απαραίτητη η κουνουπιέρα στο κρεβάτι (τα κουνούπια μεταδίδουν ελονοσία). Η ανεργία μαστίζει τους νέους, που ψάχνουν αδιάλειπτα μια ευκαιρία να απασχοληθούν έστω και για 1 ευρώ τη μέρα.
«Δεν ζει όλη η χώρα έτσι, αλλά σίγουρα δεν περνάει βδομάδα που το νερό ή/και το ρεύμα δεν θα κοπεί τουλάχιστον μία φορά. Είναι δύσκολο να εξέλθει κανείς από την παγίδα της φτώχειας, καθώς πρόκειται για ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο που περνάει από γενιά σε γενιά. Οι Κενυάτες όμως είναι πλακατζήδες, με ενέργεια και μπρίο. Καλοδέχονται τον ξένο και όταν δουν muzungu (λευκό) στον δρόμο θα έρθουν να του σφίξουν το χέρι και να του πουν καλημέρα. Η αλήθεια είναι ότι όταν έλεγα στον κόσμο εκεί «I am from Greece» δεν ήταν και σίγουροι κατά πού πέφτει αυτό. Όμως υπήρχαν και περιπτώσεις που είτε γνώριζαν την Ελλάδα από τον Olympiaco και τον Panathinaiko στο στοίχημα, είτε είχαν διαβάσει για την αρχαία ιστορία μας είτε ήξεραν την οικονομική κρίση της Ελλάδας από τις ειδήσεις. Οι άντρες θα σου κάνουν εύκολα καμάκι, θα αστειευτούν μαζί σου, ενώ οι γυναίκες θα σε ρωτήσουν για τα ρούχα και τα μαλλιά σου και θα σε βάλουν αμέσως στις γυναικοπαρέες τους».
Ιnfo για όσους θέλουν να το ψάξουν
Η Έλλη πήγε εθελόντρια με την IVHQ (IVHQ.org), έναν παγκόσμιο οργανισμό εθελοντών στο πρόγραμμα childcare. Η IVHQ έχει προορισμούς στα περισσότερα σημεία του κόσμου και προγράμματα που εφάπτονται σε όλα τα ενδιαφέροντα (περιβαλλοντικά, επιχειρηματικότητα, αθλητισμός κ.ά.). Παρέχει support καθ’ όλη την προετοιμασία αλλά και κατά τη διάρκεια του προγράμματός με εκπροσώπους τους στην Κένυα. Το fee του προγράμματός καλύπτει υποστήριξη, παραλαβή από το αεροδρόμιο, 3 γεύματα ημερησίως και στέγη σε host οικογένεια.
Η wheeling2help.com είναι άλλη μία οργάνωση με τη μορφή project που προάγει τον εθελοντισμό, οργανώνοντας οικονομικά ταξίδια όπως αυτό που έκανε η Έλλη.
11°
