Το ναυάγιο του πλοίου που κατέληξε να λέγεται «Turgut Usta» βρίσκεται στη Μαύρη Θάλασσα, αρκετά κοντά στην ακτή, στο ρουμάνικο λιμάνι Σουλινά, δίπλα σε μια από τις πολλές εκβολές που δημιουργεί το Δέλτα του Δούναβη.
Είναι ένα μικρό φορτηγό που είχε ναυαγήσει πριν λίγα χρόνια, προσαράζοντας σε μια ξέρα που πότε «υψώνεται» και πότε «χαμηλώνει», καθώς λένε οι ντόπιοι, έτσι που πολλά πλοία πάθει διάφορες ζημιές. Η βάρκα με την οποία βρέθηκα εδώ τη φετινή άνοιξη έκανε το γύρο του ναυαγίου, γιατί το πλοίο δεν είναι τόσο μεγάλο ούτε τόσο διαλυμένο, ώστε να μπορεί να μπει μέσα, όπως βλέπω στο YouTube ότι κάνουν πολλοί σε άλλα ναυάγια.
Διακρίνονται πολλές κατασκευαστικές λεπτομέρειες, καθώς η σκουριά δεν το έχει φάει ακόμα ολότελα, ενώ το φως του ήλιου της Δύσης παίζει περίεργα παιχνίδια. Πάντως τα νερά γύρω από το πλοίο ήταν πιο καφέ, λόγω σκουριάς. Τραβάω τις φωτογραφίες μου, ενώ οι πληροφορίες για το πότε ακριβώς είχε γίνει το ναυάγιο είναι αντιφατικές, οι ντόπιοι λένε διάφορες χρονολογίες. Εντυπωσιάζομαι πάντως που η δεξιά πλωριά άγκυρα είναι απόντιστη, σηκωμένη πάνω στη μάσκα, ενώ διατηρούνται μέχρι και τα συρματόσκοινα από τα ρυμουλκά που είχαν προσπαθήσει να το τραβήξουν.
Αργότερα, στην Αθήνα, βρήκα στο διαδίκτυο ότι το καράβι είχε ναυπηγηθεί το 1980 σε ρουμάνικο ναυπηγείο, παλιότερα λεγόταν κατά σειρά «Tohani», «Gemini II», «Tohani» ξανά, «Lucky M», «Thalia M», «Ornan Bey» και τελικά «Turgut Usta». Μια και η τελευταία μετονομασία έγινε το 2008, το ναυάγιο έχει γίνει το πολύ 10 χρόνια πριν. Ήταν ένα πλοίο ξερού, γενικού φορτίου (όχι υγρού) με κάτι παραπάνω από 3.000 τόννους, σχεδόν 89 μέτρα μήκος και μάξιμουμ 13 πλάτος.
Στο τελευταίο του ταξίδι, πριν καταντήσει αξιοθέατο για τους ταξιδιώτες, το κακότυχο «Turgut Usta» ταξίδευε για λογαριασμό της εταιρίας «Iskete Deniz Tacimaciligi» -προφανέστατα τούρκικης, όπως εξάλλου και οι δυο ύστερες μετονομασίες του- και είχε γεωργιανή σημαία. Για την παρούσα κατάσταση του πλοίου, το διαδικτυακό αρχείο σκαφών σημειώνει λακωνικά «dead».
Παρατηρώντας το γερμένο σκαρί τότε, μέσα από τη βάρκα, θυμήθηκα εκείνη τη σοφή ρήση δε - θυμάμαι – ποιανού - που - την - είχα - διαβάσει - δε - θυμάμαι - πού: «μαζί με τα καράβια, εφευρέθηκαν και τα ναυάγια». Κι έκανα ταυτόχρονα όλες τις σχετικές σκέψεις περί φθοράς, χωρίς να παραλείψω βέβαια το Ι΄ από το υπέροχο «Μυθιστόρημα», μια από τις πρωιμότερες -και ίσως την καλύτερη- συλλογές του Σεφέρη.
7°
