«Η δεξιά επιστρέφει», ήταν το βασικό σλόγκαν που επέλεξε ο Laurent Wauquiez για την καμπάνια του για τις εσωκομματικές εκλογές που ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο. «Είμαι δεξιός, είμαι περήφανος που είμαι δεξιός και δεν έχω καμία πρόθεση να απολογηθώ για αυτό», επαναλάμβανε σε κάθε ευκαιρία ενώ υποσχόταν ότι αν εκλεγεί θα εφαρμόσει «μία δεξιά πραγματικά δεξιά». Πολλοί τον κατηγορούν ότι φλερτάρει ανοιχτά με την ακροδεξιά προσπαθώντας από τη μία να διαφοροποιηθεί από το νέο αστέρι της γαλλικής πολιτικής Emmanuel Macron και από την άλλη να αντλήσει ψήφους από τις δεξαμενές του Εθνικού Μετώπου της Le Pen. Όλοι ωστόσο συμφωνούν ότι ο λόγος του φλερτάρει έντονα με τον λαϊκισμό και χαϊδεύει αγανακτισμένα και απελπισμένα αυτιά.
Ας δούμε όμως αναλυτικά, με βάση δηλώσεις, συνεντεύξεις και ομιλίες του, ποιες είναι οι απόψεις του για κάποια βασικά ζητήματα και πόσο δεξιά τελικά είναι η νέα αυτή δεξιά που λανσάρει και που σοκάρει πολλούς μετριοπαθείς πολιτικούς αλλά και ψηφοφόρους των γάλλων Ρεπουμπλικανών.
Ταυτότητα, μετανάστευση, Ισλάμ
Σε όλη τη διάρκεια της καμπάνιας του, ο Wauquiez έχτισε μία ρητορική που βασίζονταν βασικά σε λίγα συγκεκριμένα ζητήματα: η ταυτότητα της Γαλλίας που απειλείται από το Ισλάμ και την μετανάστευση, η σπουδαιότητα της χριστιανικής ρίζας και των αξιών των Γάλλων, ο πατριωτισμός και η απόρριψη των ελίτ. «Υπάρχουν ένα σωρό σημαντικά ζητήματα τα οποία πλέον θεωρούνται ταμπού και δεν μας επιτρέπουν να τα θίξουμε χωρίς να μας κατατάσσουν ως σατανικούς: το έθνος, η μαζική μετανάστευση, η ταυτότητα, οι αξίες μας, ο ισλαμισμός», αναφέρει συχνά.
Ανάμεσα στα θέματα που κυριάρχησαν στους προεκλογικούς του λόγους ήταν φυσικά αυτό της μετανάστευσης που χαρακτήριζε ως ανεξέλεγκτη. «Δεν είναι η Γαλλία αυτή που πρέπει να προσαρμοστεί στους ξένους, είναι οι ξένοι που πρέπει να προσαρμοστούν στη Γαλλία!», ανέφερε ήδη στην πρώτη του ομιλία τον Οκτώβριο.
Η ιδέα αυτή επανέρχονταν συχνά, σαν αγαπημένο ρεφρέν στις ομιλίες του οι οποίες είχαν σαν κέντρο την ανάγκη ενίσχυσης της γαλλικής ταυτότητας που αντιπαραθέτει συχνά με τον μεγάλο κίνδυνο της πολιπολιτισμικότητας, «ενός θλιβερού παγκόσμιου χωριού που δεν είναι παρά η απάνθρωπη εικόνα ενός κόσμου χωρίς ρίζες». Μεγάλος αντίπαλος του Wauqiez είναι η Συνθήκη Σένγκεν την οποία κατηγορεί με κάθε ευκαιρία, ενώ κάνει λόγο για την ανάγκη η Γαλλία να ξαναβρεί την εθνική της κυριαρχία απέναντι στις πολιτικές μετανάστευσης και να βάλει δικό της αυστηρό όριο στις μεταναστευτικές ροές. Συχνά έχει αναφερθεί και σε συγκεκριμένους αριθμούς, μιλώντας για κάποιες δεκάδες χιλιάδες αφίξεις τον χρόνο.
Μάχη για μία φάτνη
Μία από τις μάχες που τον έκαναν γνωστό όσο ήταν πρόεδρος της περιφέρειας Auvergne - Rhône Alpes ήταν αυτή για μία φάτνη. Παρόλο που ο νόμος πια στη Γαλλία στο όνομα της θρησκευτικής ουδετερότητας, απαγορεύει τα παραδοσιακά θρησκευτικά σύμβολα, ο Wauqiez επέμενε να τοποθετήσει μία χριστουγεννιάτικη φάτνη σε κεντρικό σημείο της πόλης. «Η δικαιοσύνη και το δίκαιο μας λένε ότι δεν μπορούμε να τοποθετήσουμε μία φάτνη στα δημόσια κτήρια της περιοχής μας. Είναι παράλογο! Δεν είναι μία φάτνη ή ένας σταυρός σε ένα άγαλμα που απειλούν τον κοσμικό χαρακτήρα της χώρας μας. Αυτά που τον απειλούν είναι η προσευχή στον δρόμο και ο ισλαμικός φονταμενταλισμός».
Ενάντιος του γάμου για όλους από το 2013, ο Wauqiez ζητούσε φανατικά την κατάργηση του σχετικού νόμου και κατηγορούσε τους σοσιαλιστές ότι ξεπερνούν τα όρια της ηθικής με την δικαιολογία ότι προσφέρουν δικαιώματα και ελευθερίες σε πολίτες που επιθυμούν να παντρευτούν άτομα του ίδιου φύλου. Είχε μάλιστα σηκώσει κόκκινη παντιέρα στην περιφέρειά του, απαγορεύοντας κάθε τέτοιο γάμο σε όλα τα δημαρχεία της περιοχής, κάτι που ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με τους νόμους και τι αποφάσεις των δικαστηρίων. Σήμερα πια, φαίνεται πιο μαζεμένος στο θέμα αυτό, δηλώνει ότι δεν επιθυμεί να καταργήσει τον νόμο (γνωστό ως νόμο Taubira) και ότι στόχος δεν είναι να ξε-παντρευτούν όσοι έχουν ήδη παντρευτεί. Αναφέρεται όμως συχνά στην ανάγκη αναθεώρησης του ίδιου νόμου ο οποίος κατά τη γνώμη του άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου που πρέπει να κλείσουν ξανά και να μπουν κάποιες κόκκινες γραμμές κυρίως στο θέμα της τεκνοποίησης μέσω της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής σε ζευγάρια γυναικών. Η λέξη που επαναλαμβάνει συχνά είναι αυτή της πατρότητας, την οποία όπως υποστηρίζει ισοπεδώνει ο σχετικός νόμος ενώ μιλάει και για την εμπορευματοποίηση του γυναικείου σώματος.
Τρομοκρατία και Τζιχάντ
Όπως είναι αναμενόμενο, η τρομοκρατία κατέχει επίσης ψηλή θέση στην ατζέντα του νέου προέδρου του ρεπουμπλικανικού κόμματος και μάλιστα χρησιμοποιεί το θέμα για να εξαπολύσει επιθέσεις στην προηγούμενη και την τωρινή κυβέρνηση. «Φοβάμαι ότι κάποιοι δεν πήραν τα μαθήματα που έπρεπε μετά από τις επιθέσεις στο Bataclan. Πιστεύω ότι τελικά μείωσαν το επίπεδο προστασίας των γάλλων αντί να το αυξήσουν», σημειώνει υπενθυμίζοντας ότι η μόνη λύση είναι «να κλείσουμε τις πόρτες».
Σχετικά με τους γάλλους πολίτες που ασπάστηκαν το ισλάμ και εξελίχθηκαν σε τζιχαντιστές και που σήμερα βρίσκονται στο Ιράκ ή τη Συρία, ο Wauqiez αντιτίθεται στην αντιμετώπιση
κατά περίπτωση μίας ενδεχόμενης επιστροφής τους, όπως προτείνεται από άλλους και επιμένει ότι τα άτομα αυτά δεν πρέπει να επιστρέψουν ποτέ και «πρέπει να δικαστούν εκεί όπου επέλεξαν να προδώσουν την Γαλλία».
Ζητάει επίσης αυστηρότερα μέτρα και περισσότερες συλλήψεις μουσουλμάνων αφού υποστηρίζει ότι «σήμερα 110 τζιχαντιστές ζουν ελεύθεροι σε γαλλικό έδαφος» και επιμένει στην προληπτική φυλάκιση των φονταμενταλιστών που μπορεί να θεωρηθούν επικίνδυνοι ακόμα κι αν δεν έχουν προβεί σε παράνομες πράξεις και βρίσκονται απλώς υπό παρακολούθηση. Ως μέσο πρόληψης αλλά και τιμωρίας, ο Wauqiez ζητάει επίσης την αφαίρεση της γαλλικής υπηκοότητας από όσους εμπλέκονται με την ισλαμική τζιχάντ, είτε αυτοί έχουν διπλή υπηκοότητα, είτε είναι μόνο Γάλλοι πολίτες. «Πρέπει να τολμήσουμε να βάλουμε ένα τέτοιο θέμα στο τραπέζι. Ο Holland είχε δίκιο αλλά δυστυχώς εκείνη την εποχή ήταν ο Macron αυτός που διαφώνησε και πρόδωσε το ζήτημα». Με την ευκαιρία, δεν κρύβει και ότι συμφωνεί με την ακροδεξιά Marine Le Pen που υποστηρίζει το κλείσιμο όλων των τζαμιών των σαλαφιστών.
Ευρωπαίος και ευρωσκεπτικιστής;
Ως πρώην αναπληρωτής υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων επί προεδρίας Sarkozy, ο Wauqiez, είχε εκδώσει το 2014 ένα βιβλίο αφιερωμένο στην Ευρώπη με τίτλο «Ευρώπη: Πρέπει να τα αλλάξουμε όλα» στο οποίο ασκεί έντονη κριτική στον τρόπο με τον οποίο η Ε.Ε. προσεγγίζει και αντιμετωπίζει σειρά ζητημάτων. Μιλάει για μία «Ένωση Κρατών-Εθνών» αλλά αρνείται τον χαρακτηρισμό του ευρωσκεπτικιστή. «Είμαι ένας φανατικός ευρωπαίος», δηλώνει και προσθέτει ότι «το λάθος είναι ότι πρέπει να πηγαίνουμε όλο και περισσότερο προς τον φεντεραλισμό».
Ο Wauqiez δηλώνει ότι πρέπει να μπει ένα τέλος στη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και προτείνει μάλιστα στη διάρκεια της επόμενης θητείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου να μην υπάρξει καμία διεύρυνση. Το όραμά του για την Ευρώπη περιλαμβάνει τρεις κύκλους και σημειώνει: «Πρέπει να αναδιαμορφώσουμε βαθιά την Ευρώπη. Θέλω η Γαλλία να αναλάβει πρωτοβουλία για μία συνθήκη επανίδρυσης της Ε.Ε. η οποία όμως θα εγκριθεί μέσω δημοψηφίσματος αφού δεν γίνεται να προχωράμε χωρίς την γνώμη των λαών». Η βασική αλλαγή που προτείνει είναι η αλλαγή της αρχιτεκτονικής της Ε.Ε. αφού κατά τη γνώμη του «με τους 27 δεν γίνεται δουλειά». Ο πρώτος κύκλος με βάση τον σχεδιασμό του πρέπει να περιλαμβάνει τον σκληρό πυρήνα 12 χωρών «μέσα στον οποίο μπορούμε και πρέπει να προχωρήσουμε κι άλλο σε θέματα εναρμόνισης της οικονομίας, του εργατικού δικαίου και των κοινωνικών κανόνων». Ο δεύτερος κύκλος θα είναι αυτός της ζώνης του ευρώ και ο τρίτος κύκλος θα είναι μία ζώνη ενισχυμένης ελεύθερης συναλλαγής και στην οποία το Ηνωμένο Βασίλειο θα μπορεί να συμμετέχει ισότιμα.
