«Η νυχτερινή ζωή του Παρισιού χαρακτηρίζεται από πλήξη και ανία. Το Παρίσι είναι μια πόλη προβλέψιμη και distinguée». Δίνοντας συνεχεία στην ανταπόκριση της Κατερίνας, ας προσθέσω κi εγώ διακόσιες και κάτι λέξεις σ’ αυτό το θέμα:
Πρώτον, από την εμπειρία μου, το πρόβλημα της παριζιάνικης διασκέδασης δεν είναι το περιορισμένο ωράριο, η απαγόρευση του καπνίσματος και οι bourgeois Γάλλοι που επιθυμούν να κοιμηθούν πριν τα μεσάνυχτα στο ακριβό τους διαμέρισμα. Το φαινόμενο αυτό είναι πανευρωπαϊκό και συναντάται στις περισσότερες δυτικές πρωτεύουσες.
Δεύτερον, το πρόβλημα είναι μάλλον θέμα οπτικής γωνίας. Το Quartier Latin, η Saint Germain, το Montparnasse ακόμα κι η Bastille είναι περιοχές που έχουν θάφτει κάτω από το βάρος του ένδοξου κι ανατρεπτικού παρελθόντος (sic) κι έχουν καταντήσει θεματικά πάρκα για τις ορδές τουριστών που αναζητούν ακόμα τον Sartre και την Beauvoir στο Café de Flore. Oπότε, δεν συντρέχει πια κανένας λόγος να είναι η καρδιά της παριζιάνικης νύχτας. Αντιθέτως, πρέπει να συνειδητοποιήσουν οι νυχτόβιοι παριζιάνοι ότι η κοινωνική δυναμική της πόλης βρίσκεται στα θορυβώδη βόρεια quartiers, στα πολυσυλλεκτικά και οργισμένα banlieues, κι εκεί πρέπει να εστιάσουμε.
Τρίτον, στις περισσότερες πόλεις της Ευρώπης, η νυχτερινή καρδιά χτυπάει σε πρώην βιομηχανικές και υποβαθμισμένες περιοχές (βλ Hoxton - London, ανατολικό Βερολίνο, ακόμα και το δικό μας Γκάζι – Μεταξουργείο). Άρα, αντί να διαμαρτύρονται οι απανταχού μεμψίμοιροι Παριζιάνοι για τους ευκατάστατους γείτονες που δεν ανέχονται την δυνατή μουσική, ας μεταφέρουν τους πόλους της νυχτερινής ζωής στα quartiers του βορρά, στο Saint Denis, στην επιχειρηματική περιοχή της BNF(Bibliotheque Francois Mitterand) που ερημώνει τα βράδια όταν αποχωρούν τα στελέχη.
Τέλος, ακολουθούμε τη γαλλική έμμονη που προσεγγίζει το Παρίσι σαν ένα ομοιογενές και στατικό σύνολο κι όχι σαν μια παγκόσμια μητρόπολη με ποικίλους, ρευστούς κι ετερογενείς πυρήνες κοινωνικής όσμωσης και διαπολιτισμικής δυναμικής. Ας αφήσουμε λοιπόν όσους θέλουν να κοιμηθούν με την ησυχία τους και ας ξεκινήσουμε τη γιορτή σ’ αυτούς που την oρέχτηκαν πραγματικά.
ΥΓ. Και φυσικά ο Petit Nicolas (Sarkozy) είναι μάλλον ευκαιρία κι όχι εμπόδιο. Άλλωστε τι περιμέναμε να δηλώσει : «ξενυχτήστε άφοβα, η νύχτα σας ανήκει, ελατέ στο Προεδρικό Μέγαρο για ένα μεγάλο παρτυ» ; εκτός πάλι άμα θέλουμε η νυχτερινή ζωή του Παρισιού ν' αλλάξει μέσα σε θεσμισμένα πλαίσια, με τις κρατικές ευλογίες και χάρη στη κρατική παρέμβαση, άλλo ένα γαλλικό χαρακτηριστικό που κατατρέχει και τη παριζιάνικη νύχτα.
11°
