Η Πόλη δε φημίζεται τόσο για τον καφέ της, όσο για τα καφέ της. Το «Urban» είναι ένα ανατολίτικο γαλλικό μπιστρό-καφέ, κρυμμένο στο ξέφωτο ενός δρόμου, γεμάτο τοιχογραφίες με γορίλες που δηλώνουν οτι αγαπούν την Πόλη, με στένσιλς που αναγράφουν με μεγάλα γράμματα «πλατεία Ταχρίρ» και αφίσες που απεικονίζουν τουρκάλες λαϊκές αοιδούς.
Μέσα στην καρδιά του Μπέιγιογλου, ακριβώς δίπλα από τους κήπους του ιδιωτικού Λυκείου του Γαλατά, σερβίρεται η πιο νόστιμη τιραμισού και ο καλύτερος τούρκικος καφές της Πόλης. Το Urban είναι ανοικτό καθ όλη τη διάρκεια της ημέρας. Αν έχει καλή διάθεση, σε αφήνει, να καθίσεις μέχρι τις 3 το ξημέρωμα και σε κερνάει, ζεστούς ξηρούς καρπούς μαζί με το τελευταίο σου ποτό. Νωρίς τα πρωινά, στα ηχεία του, θα ακούσεις στη διαπασών τη Μπίλι Χόλιντεϊ να τραγουδάει το «The man I love». Τέτοιες άγουρες ώρες, ένας από τους υπεύθυνος του καταστήματος, συνήθως είναι αυτός με τα πολύχρωμα τατουάζ στα χέρια, τοποθετεί νυσταγμένος τις εφημερίδες και τα διαφημιστικά φυλλάδια για τα πολιτιστικά δρώμενα της Πόλης. Οι μόνιμοι αργόσχολοι θαμώνες, δυο Έλληνες και ένας Γερμανός, βολεύονται στις συμφωνημένες από πριν θέσεις τους και σχηματίζουν λέξεις, πάνω στις οθόνες των υπολογιστών τους.
Τα μεσημέρια, η κουζίνα μυρίζει μπαχάρι και καμμένη ζάχαρη. Οι σερβιτόροι, η κοκκινομάλλα μικρή Μεράλ και ο Δον Κιχότης Οκτάι τρέχουν, να σε εξυπηρετήσουν και να σε σώσουν, από τα νύχια της αναιδέστατης ασπρόμαυρης γάτας του καταστήματος, η οποία συμπαθεί μόνο τους άντρες, γι αυτό τη βλέπεις μοιραία να ξαπλώνει, πάνω στα πανωφόρια και στις τσάντες των γυναικών αφήνοντας επίτηδες τις τρίχες της. Στο ακριανό τραπεζάκι που ακουμπάει, πάνω στον τοίχο και βλέπει τη θέα του δρόμου, εμπνεύστηκε και έγραψε πολλές από τις ιστορίες της, η γνωστή Τουρκάλα συγγραφέας, Λεϊλά Ερμπίλ. Αν προλάβεις και το βρεις μόνο του, θα δεις κάτω από το τζάμι που έχει τοποθετηθεί επίτηδες, στερεωμένα προσωπικά της αντικείμενα, όπως καρποστάλ, φωτογραφίες, χαρτάκια και φαγωμένες χαρτοπετσέτες που φέρουν πάνω τους την υπογραφή της και φράσεις γραμμένες με καλλιγραφικά γράμματα. Σπάνια πια η συγγραφέας, επισκέπτεται το αγαπημένο της καφέ, γέρασε, λένε οι φήμες. Ωστόσο, οι αντιστεκόμενες στο χρόνο ιστορίες της κρέμονται ακόμα στην ιστοσελίδα του μαγαζιού, μαρτυρώντας την ιστορία του.
Στέκι καλλιτεχνών, διανοούμενων, δημοσιογράφων και ακαδημαϊκών, τόπος συνάντησης των παιδιών με τα μαύρα κουστούμια και τις ριγέ γραβάτες, σημείο για τα πρώτα ραντεβού των εφήβων, που έχουν αποδράσει με χρονομηχανή από τη δεκαετία του 80 και δεύτερο σπίτι των Ελλήνων, το Urban φιλοξενεί παράταιρους και αλλόκοτους πελάτες που καπνίζουν τούρκικα τσιγάρα, μιλούν για την τέχνη και για επενδύσεις, τρώνε σαλάτες και μεθούν με τούρκικη μπύρα Efes. Τα καλοκαίρια στεκόσουν ώρες ατελείωτες στη σειρά, για να βρεις κάπου να καθίσεις. Αυτό το καλοκαίρι τα τραπεζάκια και οι καρέκλες στοιβάχτηκαν στις αποθήκες του μαγαζιού, αφού ο νέος νόμος του κύριου Ερντογάν, απαγορεύει πλέον τα τραπεζάκια έξω στους δρόμους της Πόλης. Οι μόνοι που «κάθονται» πια έξω, είναι οι τιμωρημένοι εξόριστοι καπνιστές.
12°
