Βαρδινογιάννης, Κόκκαλης, ακόμα και οι αφοί Γιαννακόπουλοι δεν βρέθηκαν τυχαία στην κορυφή. Τα εκατομμύρια που διαχειρίζονται εδώ και χρόνια κανείς δεν τους τα χάρισε. Ήξεραν το δρόμο της επιχειρηματικότητας και τον περπάτησαν σωστά. Όπως κι αν ορίζει ο καθένας αυτό το «σωστά» και ανεξάρτητα αν συμφωνεί ή διαφωνεί με την επιχειρηματική λογική και ηθική των ημερών μας. Το θέμα είναι ότι οι συγκεκριμένοι κατάφεραν να ξεχωρίσουν από τους υπόλοιπους, που είχαν τα ίδια όνειρα και φιλοδοξίες. Συνεπώς, τίποτα δεν είναι τυχαίο. Δεν κάθονταν, λοιπόν, στο καφενείο μέχρι να περάσει ο λαχειοπώλης για να τους πει: «Μην το κοιτάς, φίλε μου. Στο 7 έχει καιρό να βγει! Πάρ’ το και θα με θυμηθείς! Πρώτο λαχνό σου δίνω!». Δεν τσίμπησαν το λαχείο και το ξημέρωμα τους βρήκε λεφτάδες. Ήξεραν πώς να εκμεταλλευτούν πρόσωπα, καταστάσεις και συγκυρίες, που θα τους οδηγούσαν στο μεγάλο δρόμο που πάει ντουγρού στην κορυφή της πυραμίδας. Δεν είναι τυχαίο ότι διάλεξαν να γίνουν αφέντες στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό. Μαγαζιά γωνιά και τα δύο που δεν χάνουν με τίποτα την αξία τους, όσα χρόνια κι αν περάσουν. Γνώριζαν πολύ καλά τι δύναμη έχουν οι μαγαζάρες και πόσο θα τους βοηθήσουν στις επιδιώξεις τους για κοινωνική και επιχειρηματική καταξίωση.
Ήταν επίσης απόλυτα σίγουροι για τις δυνάμεις τους και τις ικανότητές τους. Γιατί στο παρελθόν και άλλοι προσπάθησαν να δαμάσουν τα άγρια άλογα, αλλά επειδή δεν κατείχαν την τέχνη του γητευτή, γρήγορα βρέθηκαν στο χώμα με τη μούρη τους σε κακά χάλια. Πάει το προφίλ τους, καταστράφηκε. Δεν το έκαναν επειδή απλά ήταν γάβροι ή βάζελοι. Άμα ήθελαν το κράταγαν κρυφό και έριχναν αλλού τα δίχτυα τους. Γιατί, ξέρει κανείς να μου πει με σιγουριά τι ομάδα υποστηρίζει ο Λάτσης ή ο Μαρινόπουλος; Ή μήπως ενδιαφέρεται κανένας να μάθει, από τη στιγμή που δεν ενδιαφέρονται οι ίδιοι να το αποκαλύψουν; Βαρδινογιάννηδες, Κόκκαλης και αφοί Γιαννακόπουλοι, όμως, το έβλεπαν διαφορετικά. Δεν θεωρούσαν καθόλου ασήμαντο το γεγονός ότι ακόμα και οι άσχετοι με το ποδόσφαιρο ή το μπάσκετ θα απαντούσαν σωστά στην πιο εύκολη ερώτηση που θα συναντούσαν σε ένα κουίζ: «Ποιος είναι ο πρόεδρος του Ολυμπιακού και ποιος του Παναθηναϊκού». Με αυτό το κριτήριο αποφάσισαν, παίρνοντας όλα τα ρίσκα, να ποντάρουν τα λεφτά τους στο θαυμαστό κόσμο του ποδοσφαίρου και της καλαθοσφαίρισης. Γνώριζαν επίσης ότι τα κέρδη τους, όχι μόνο στον ποδοσφαιρικό τομέα, θα ήταν περισσότερα από αυτά που ξόδεψαν στην τελική σούμα.
Για να τους ρίξεις τώρα από την κορυφή, δεν φτάνει μόνο να έχεις παράδες ούτε να δηλώνεις φανατικός της ομάδας. Το να γίνεις εσύ χαλίφης στη θέση του χαλίφη μοιάζει κομματάκι δύσκολο. Θα πρέπει πρώτα να είσαι πιο επιχειρηματίας από αυτούς. Το να δηλώνεις πιο βάζελος ή πιο γάβρος δεν μετράει. Το θέμα είναι να τους πείσεις να αλλάξει χέρια το μαγαζί. Ή έστω να σε εμπιστευτούν να κάτσεις δίπλα τους. Μην ξεχνάς ότι το μαγαζί είναι δικό τους. Δεύτερο σπίτι τους. Δεν μπαίνεις εύκολα στο σπίτι κάποιου, αν δεν σε καλέσει ή αν δεν στο επιτρέψει. Αν επιχειρήσεις να αποκτήσεις το μαγαζί με τσαμπουκά, όπως στην περίπτωση Μαρινάκη, ή θέτοντας όρους, όπως στην περίπτωση Πατέρα, και στις δύο εκδοχές για να κερδίσεις τις εντυπώσεις, τότε γρήγορα θα βρεθείς στη δύσκολη θέση να νερώσεις τη μαγκιά σου.
Κάποτε, σε ένα καφενείο, ο Μάρκος Βαμβακάρης συναντούσε έναν τύπο γεροδεμένο, άντρακλα, που σε προκαλούσε να τον κοιτάξεις. Καθόταν σε μια γωνιά και έπινε τον καφέ του, αμίλητος. Μια καλημέρα έλεγε στο μπάσιμο και στο φευγιό ένα γεια σας. Μια μέρα, καθώς τον κοίταζε ο Βαμβακάρης να φεύγει, γυρίζει και λέει στην παρέα του: «Μεγάλος μάγκας είναι αυτός. Πολύ τον γουστάρω!». «Τι μάγκας, ρε Μάρκο» τον ρωτάει ένας. «Αυτός δεν έχει πειράξει κανέναν. Ούτε έχει λύσει ποτέ του το ζωνάρι του για καυγά» συμπληρώνει. Και τότε ο Βαμβακάρης γυρίζει και του λέει: «Γι’ αυτό είναι μάγκας. Ξέρει τη δύναμη του και τη μετράει σωστά. Δεν τη σπαταλά όπου κι όπου». Δεν είναι μαγκιά να εμφανίζεσαι επιθετικός σε έναν πρόεδρο που αν σε ρωτήσει να του δείξεις πόσους τίτλους έχει κερδίσει, δεν σου φτάνουν τα δέκα δάχτυλα των χεριών σου. Ούτε είναι μαγκιά επειδή έχεις κερδίσει πρωτάθλημα και κύπελλο να θέτεις όρους σε αυτόν που σε πρότεινε να αναλάβεις το μαγαζί, πιστεύοντας ότι θα πάρεις τον κόσμο με το μέρος σου. Το θέμα δεν είναι να πάρεις τον κόσμο αλλά… το μαγαζί.
Βαρδινογιάννης και Κόκκαλης δεν θέλουν να πουλήσουν, ούτε μπορεί κάποιος αυτή την περίοδο να βρει χρήμα για να τους αναγκάσει να το κάνουν. Συνεργάτες ψάχνουν, γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι. Συνεργάτες που θα τους επιλέξουν οι ίδιοι με δικά τους κριτήρια και μόνο αν νιώσουν ότι δεν απειλούνται. Όσοι είναι έξυπνοι και τους πλευρίσουν σωστά, θα συνεχίσουν να λάμπουν δίπλα τους στον ουράνιο θόλο. Όσοι επιλέξουν να κοντραριστούν, θα έχουν την τύχη ενός πυροτεχνήματος. Εντυπωσιακό, αλλά κρατάει λίγο!
10°
