Οι ψευδαισθήσεις καταρρέουν η μία μετά την άλλη. Μια συνολική αποτίμηση της κατάστασης την ώρα που κανείς δεν μπορεί να προβλέψει το τέλος της πανδημίας
Κορωνοϊός: Οι Ολυμπιακοί Αγώνες αναβλήθηκαν, όμως και πάλι οι ημερομηνίες δεν βγαίνουν στον αθλητισμό. Ο Νίκος Ασημακόπουλος αναλύει.
Η απόφαση της ΔΟΕ να αναβάλει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2020 για το '21 γκρέμισε και τις τελευταίες ψευδαισθήσεις εκείνων που πίστευαν -και κυρίως πίεζαν- για να γίνει το καλοκαίρι στο Τόκιο η μεγάλη φιέστα, που είχαν προγραμματίσει βασισμένοι σε συμβόλαια εκατοντάδων εκατομμυρίων δολαρίων.
Ακόμα και την ώρα, που οι θάνατοι αυξάνονται σε ρυθμούς παραπάνω από ανησυχητικούς και οι οικονομίες πανίσχυρων χωρών βρίσκονται στα όρια της κατάρρευσης, οι «Αθάνατοι» (ίσως επειδή νοιώθουν οι ίδιοι... αθάνατοι!) επέμεναν να στήσουν με κάθε κόστος το πανηγύρι τους, μόνο και μόνο επειδή το απαιτούσαν οι σπόνσορες και οι δυσθεώρητες ρήτρες που θα έπρεπε να πληρωθούν σε περίπτωση ματαίωσης ή αναβολής. Αν δεν έμπαιναν μπροστά οι μεγάλοι αθλητές και αθλήτριες, με πρώτη την δική μας Κατερίνα Στεφανίδη, ίσως να συζητούσαμε ακόμη το ενδεχόμενο.
Αλλά και η ποδοσφαιρική περίοδος, παρά τα αισιόδοξα χρονοδιαγράμματα που παραμένουν στο τραπέζι, γίνεται πλέον φανερό ότι δεν μπορεί να ολοκληρωθεί ούτε στο τέλος Ιουλίου -έστω κουτσή. Ηδη οι νέες ημερομηνίες διεξαγωγής των τελικών του Europa και του Champions League από τις 24 και τις 27 Ιουνίου αντίστοιχα που είχαν ήδη μετατεθεί, πήγαν για ένα απροσδιόριστο «ακόμα πιο πίσω». Φανερό ότι η μία ψευδαίσθηση καταρρέει μετά την άλλη, καθώς οι μέρες προχωρούν και δεν φαίνεται φως στον ορίζοντα.
Αλλά κι αν υποθέσουμε ότι αύριο το πρωί θα μπορούσαν να ξεκινήσουν τα πάντα, το θέαμα θα ήταν μάλλον γελοίο. Ακόμη και οι κορυφαίοι των κορυφαίων θα αισθάνονταν την ανάγκη να προχωρήσουν σε προετοιμασία τουλάχιστον ενός μηνός για να επανέλθουν σε επίπεδο λίγο πιο χαμηλό από τα συνηθισμένα αγωνιστικά τους στάνταρ, ώστε να μη προκαλούν με την κακή φυσική τους κατάσταση ειρωνικές αντιδράσεις των θεατών, που δεν θέλουν και πολύ να χλευάσουν οποιονδήποτε χειροκροτούσαν μέχρι χθες.
Μια ρεαλιστική εκτίμηση είναι πως το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ και τα άλλα σπορ, θα πρέπει να περιμένουμε να τα ξαναδούμε όπως τα ξέραμε σε ένα χρόνο περίπου, με τον κίνδυνο πολλοί από εκείνους που αγωνίζονται ή πηγαίνουν να παρακολουθήσουν να είναι φορείς (ίσως ασυμπτωματικοί) που θα συντηρούν τον κίνδυνο εξάπλωσης με την παρουσία τους και μόνο. Αν σκεφτούμε ότι το πολυπόθητο εμβόλιο δεν γίνεται να βγει στην αγορά πριν από 18 μήνες, το σενάριο ακούγεται μάλλον ρεαλιστικό. Και «κεκλεισμένων των θυρών» να γίνονται, δηλαδή, τα ματς, δεν αποκλείεται ένας φορέας που δεν ελέγχθηκε ή δεν διαγνώστηκε από την αρχή να βάλει σε καραντίνα ολόκληρες ομάδες που θα πρέπει να απομονωθούν στη συνέχεια για τουλάχιστον 15 μέρες τινάζοντας στον αέρα τον όποιο προγραμματισμό.
Επειτα, υπάρχει το οικονομικό κομμάτι. Ενα ερώτημα είναι πόσοι από τους φιλάθλους που παρακολουθούσαν ως τώρα θα έχουν την δυνατότητα να πληρώνουν εισιτήρια. Ή πόσες ομάδες θα αντέξουν χωρίς σοβαρά έσοδα για μεγάλο διάστημα. Σίγουρα θα ψαλιδιστούν τα μεγάλα συμβόλαια ( η Μπαρτσελόνα διαπραγματεύεται μειώσεις του 70% ως το τέλος της φετινής σεζόν σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ!), ενώ δεν αποκλείεται τα ισχυρά κλαμπ να αναγκαστούν να ενισχύσουν με κάποιο τρόπο τα αδύναμα.
Ακόμη, τα συνδρομητικά κανάλια που δείχνουν παιχνίδια θα αναγκαστούν να ρίξουν τις συνδρομές τους για να κρατήσουν τους πελάτες τους -άρα θα προσφέρουν χαμηλότερα συμβόλαια στις ποδοσφαιρικές ή μπασκετικές εταιρίες.
Υπόψη πως όλα αυτά θα ισχύσουν ακόμη περισσότερο στην ελληνική πραγματικότητα που ήταν και προ κρίσης προβληματική...
